သကၤန္းစြန္းကုိ ဆြဲ၍လိုက္ေသာ္လည္း (၇) နိဂုံး

သုနကၡတ္၏ ငယ္သူငယ္ခ်င္းအား ဘုရားသြား၍ ဆုံးမေတာ္မူပုံ

      ဘဂၢ၀ပရိဗုိဇ္ႏွင္႔ သုနကၡတၱလိစၦ၀ီမင္းသားတုိ႔သည္ လူ႔ဘ၀က သူငယ္ခ်င္းအရင္းမ်ားၿဖစ္ၾကေသာေၾကာင္႔ လူထြက္ၿပီးလွ်င္ၿပီးခ်င္း ဘဂၢ၀ထံသုိ႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ၿပီး 'ဘဂၢဝ ယခု ငါသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို စြန္႔လိုက္ၿပီ၊ ယခု ငါသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို (ဆရာဟု) ရည္ၫႊန္း၍ မေနေတာ့ပါ'ဟုေၿပာၾကားရာ ဘဂၢ၀ပရိဗုိဇ္မွာ အလြန္ပင္ အံ႔အားသင္႔သြားရေလေတာ႔၏။ အရင္ကသူသည္ပင္ ေဂါတမဗုဒၶေကာင္းေၾကာင္းမ်ား ခ်ီးမြမ္းခဲ႔ဖူးၿပီး ယၡဳပင္ ကဲ႔ရဲ႔စကားမ်ား ဆုိေနၿပန္၏။ လူတုိ႔၏ သေဘာသဘာ၀ကား မခုိင္မၿမဲ ေဖာက္လႊဲ ေဖာက္ၿပန္ ၿမန္လွေခ်၏တကားဟုပင္ ၾကားေန၀ါဒအၿဖစ္ ရွုၿမင္မိေလေတာ႔၏။ သုိ႔ေသာ္လည္း.......

သကၤန္းစြန္းကုိ ဆြဲ၍လုိက္ေသာ္လဲ……(၆)

ဘုရားရွင္၏အလုပ္ေက်ြး သုနကၡတၱ လူ၀တ္လဲေလၿပီ

     သုနကၡတၱလိစၦ၀ီရဟန္သည္ ၿမတ္စြာဘုရားအေပၚ၌ လုံး၀မၾကည္ညိဳႏုိင္ေတာ႔သၿဖင္႔ ဘုရားရွင္အား ၀တ္ၾကီး၀တ္ငယ္ၿပဳေနရသည္ကုိလည္း မေပ်ာ္ပုိက္ေတာ႔ေခ် ၊လူ၀တ္လဲကာ လူထြက္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေနေသာ
(လူစိတ္ေပါက္ေနေသာ )ရဟန္းတစ္ပါးမွ်သာ ၿဖစ္ေပေတာ႔၏၊

     သုိ႔ေသာ္လည္း လူအမ်ားက သူ႔အားဘုရားအလုပ္အေက်ြးရဟန္းတစ္ပါးအၿဖစ္ ခ်ီးက်ဴးစကားမ်ား ေၿပာဆုိခဲ႔ၾကၿခင္း၊ သူကုိယ္တုိက္ကလည္း ဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး ၊တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး ၊သံဃာေတာ္၏ဂုဏ္ေက်းဇူးတုိ႔ကုိ ေရပက္မ၀င္ေအာင္ ေၿပာဆုိခ်ီးမြမ္းခဲ႔သည္ၿဖစ္ေသာေၾကာင္႔ လူ၀တ္လဲသြားပါက ဘုရားရွင္၏အဆုံးမအတုိင္း မလုိက္နာႏုိင္၍သာ လူ၀တ္လဲၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္း ကဲ႔ရဲ႔ရွုံ႔ခ်ခံရမွာလည္း ေတြးေၾကာက္ေနမိ၏၊

သကၤန္းစြန္းကုိဆြဲ၍လုိက္ေသာ္လည္း....(၅)

ဘုရားေၾကာက္၍ ထြက္ေျပးသူ    

  အဝတ္မဝတ္ေသာ ပါထိကပုတၱတကၠတြန္းသည္ သူ၏ေက်ာင္းအရံသုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားၾကြလာေတာ္မူေၾကာင္း ၊မင္းပုဏၰားစေသာ အမ်ိဳးေလးပါးတုိ႔ လည္း တန္ခုိးျပာဋိဟာကုိၾကည္႔ၾကကုန္အံ႔ဟုဆုိကာ တဖြဲဖြဲလာေနၾကၿပီၿဖစ္ေၾကာင္းၾကားလွ်င္ၾကားၿခင္း ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားေလသည္။

“ ငါသည္ အလြန္မုိက္မွားခဲ႔ေလစြ အလြန္ၾကီးက်ယ္ေသာစကားေတြေၿပာ၍ ေလာကသုံးပါး၌ အၿမတ္ဆုံးပုဂၢိဳလ္ၾကီးႏွင္႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ကုိၿပဳခဲ႔မိေလၿပီ ၊ လူအမ်ားအထင္ၾကီးေနသကဲ ႔သုိ႔ ငါ႔သႏၱာန္၌ အရဟတၱဖုိလ္ညာဏ္သည္၄င္း ၊ တန္ခုိးဖန္ဆင္းႏုိင္တဲ႔ အဘိညာဥ္အစြမ္းတစ္စုံတစ္ရာသည္၄င္း မရွိခဲ႔၊  ရဟန္းေဂါတမသည္ကား သူေၿပာသည္႔အတုိင္းပင္ တန္ခုိးၿပာဋိဟာကုိ ၿပေတာ္မူလိမ္႔မည္၊

သကၤန္းစြန္းကုိဆြဲ၍လုိက္ေသာ္လဲ……(၄)

ဘုရားႏွင္႔တန္ခုိးၿပိဳင္မည္႔သူ ေပၚလာၿပီ

      ၿမတ္စြာဘုရား ေဝသာလီျပည္ မဟာဝုန္ေတာ ျပာသာဒ္ေဆာင္ေပါက္ေသာ ေက်ာင္းႀကီး၌သီတင္းသုံးစဥ္အခါ က အဝတ္မဝတ္ပဲ ကုိယ္လုံးတီးေနသူ ပါထိကပုတၱတကၠတြန္းသည္
      ''ရဟန္းေဂါတမသည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ဝန္ခံ၏၊ ငါသည္လည္း သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ဝန္ခံ၏၊ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ဝန္ခံေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ဝန္ခံေသာ ပုဂၢဳိလ္ႏွင့္ လူတို႔၏ ကုသိုလ္ ကမၼပထတရား ဆယ္ပါးထက္ လြန္ျမတ္ေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာကို ျပရန္ထိုက္၏၊         သင္တုိ႔ဆရာ’ေဂါတမ’ရဟန္းၾကီးကုိသာ အေၾကာင္းၾကားလုိက္စမ္းပါ  သူက ငါနဲ႔ယွဥ္ၿပိဳင္ဖုိ႔ရန္ ခရီးထက္ဝက္လာခဲ႔လွ်င္ ငါကလည္း ခရီးထက္ဝက္သို႔ သြားေရာက္ေစာင္႔ၾကိဳကာ  ႏွစ္ဦးလံုးေတြ႔ဆုံတဲ႔ေနရာမွာပင္ အခ်ိန္မဆုိင္းပဲ  တန္ခိုးျပိဳင္မည္  အကယ္၍ ရဟန္းေဂါတမက တန္ခုိးတစ္မ်ိဳးဖန္ဆင္းၿပလွ်င္ ငါကႏွစ္မ်ိဳးၿပလိုက္မည္ …အကယ္၍ သူက တန္ခုိးေလးမ်ိဳးဖန္ဆင္းၿပလွ်င္ ငါက ရွစ္မ်ိဳးဖန္ဆင္းၿပလုိက္မည္ ၊ သူ႔ထက္ႏွစ္ဆႏွစ္ဆ တုိး၍ပင္ တန္ခုိးၿပၿပီး ဘယ္သူကတန္ခုိးပုိၾကီးတယ္ဆုိတာကုိ အားလုံးသိေအာင္ လုပ္ၿပမည္”ဟု လူအမ်ားအထင္ၾကီးလာေအာင္  အေ၀းမွေန၍ စိန္ေခၚေနေလ၏

       သုိ႔ေသာ္ ၿမတ္ဗုဒၶရွိရာသုိ႔ကား မလာရဲေပ၊ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ဆုိေသာ္ သူသည္ မည္သည္႔စ်ာန္အဘိညာဏ္မွမရတဲ႔ သာမန္တကၠတြန္းတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေသာ္လည္း ၊ ေဂါတမဗုဒၶသည္ ငါ႔လုိပါမႊားႏွင္႔ ယွဥ္ၿပိဳင္အံ႔ဟု မည္သည္႔အခါမွ ၾကြလာလိမ္႔မည္မဟုတ္ေခ်၊ လူအမ်ားသည္သာ ငါ႔ကုိလည္း တန္ခုိးရွင္တစ္ေယာက္ဟု အထင္ၾကီးကာ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ၾကေပလိမ္႔မည္’ဟု ယူဆထားေသာေၾကာင္႔ ပုဆုိးၿခဳံထဲမွ လက္သီးဆုပ္ကာ တန္ခုိးၿပဖုိ႔ စိန္ေခၚေနၿခင္းပင္တည္း။

  သုိ႔ေသာ္ သူၾကိဳတြက္ထားသည္႔အတုိင္းပင္ ပညာမဲ႔သူလူအမ်ားတုိ႔သည္ “ပါထိကပုတၱ ကုိယ္တုံးလုံးကုိယ္ေတာ္ၾကီးသည္ အမွန္တကယ္ပင္ တန္ခုိးၾကီးသူၿဖစ္၏။ ဘုရားဟုေက်ာ္ၾကားသူ ကုိပင္ တန္ခုိးၿပိဳင္ဖုိ႔ စိန္ေခၚ၀ံ႔ေသာ လူစြမ္းေကာင္းေပတည္း၊ အရိယာသူေတာ္စင္ၾကီးအား ပူေဇာ္ၾကကုန္အံ႔”ဟုဆုိကာ ေက်ာင္းအိပ္ယာ ေနရာ စားစရာေသာက္စရာ စသည္တုိ႔ၿဖင္႔လွဳဒါန္းပူေဇာ္ၾကရာ တခဏခ်င္းပင္ အလြန္ေက်ာ္ၾကားလာေလေတာ႔၏၊ သူ၏ဂုဏ္သတင္းသည္လည္း တစတစပ်ံ႕ႏွံ႕လာရာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတုိက္ရွိ ဘုရားအလုပ္အေက်ြး အရွင္သုနကၡတၱထံသုိ႔ပင္ ေရာက္လာေလေတာ႔၏။

    သုနကၡတၱသည္လည္း  ဒီသတင္းကုိ ၾကားလွ်င္ၾကားခ်င္ အလြန္လွ်င္အံ႔ၾသ၀မ္းသာသြားေပ၏ ၊အေၾကာင္းမူကား သူသည္ၿမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္သိကၡာက်ဆင္းၿပီး အေက်ာ္ေစာမဲ႔ၿခင္းကုိ လုိလားေတာင္႔တေနခဲ႔ေသာ္လည္း အၿပစ္တစုံတစ္ရာရွာ၍ မရခဲ႔ေပ၊ ထုိ႔ထက္ပုိ၍ ဆုိးသည္ကား မုသာ၀ါဒၿဖင္႔ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္လုိက္မည္ဟု အားခဲထားရာမွာ ေခြးလုိက်င္႔ၾကံသူ ေကာရခတၱိယ ႏွင္႔ ကဠာရမ႗က တုိ႔၏အနာဂတ္ကုိၾကိဳတင္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔သည္တြင္ ေဟာသည္႔အတုိင္းမွန္ကန္ခဲ႔၍ ႏွုတ္ဆိတ္ေနခဲ႔ရေလသည္၊

      သုိ႔ေသာ္ ‘ေနႏွင္႔ဦးေပါ႔ကြာ ထင္းေခြမေတြ႔ ေရခပ္ေတြ႔ေပါ႔ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ႔ ဘုရားကုိအန္တုမည္႔သူ ၊ဘုရားထက္သာလြန္သူ တစ္ဦးဦးေပၚလာဦးမွာပါ ‘ဟု ဘုရားရွင္ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္းကုိ ၾကိတ္ၾကံေနတဲ႔ အတြင္းရန္သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနတဲ႔အတြက္
ယခုလုိ ပါထိကပုတၱ ဆုိတဲ႔ အ၀တ္မ၀တ္တဲ႔ တကၠတြန္းၾကိးက ဘုရားႏွင္႔တန္ခုိးၿပိဳင္ႏုိင္စြမ္းရွိတယ္ ၊ယွဥ္ၿပိဳင္လုိတယ္ ဟုၾကားလုိက္ရၿခင္းမွာ ေရငတ္ေနသူ ေရတြင္းထဲက်ဘိသကဲ႔သုိ႔ သူ႔ဆႏၵၿပည္႔ေတာ႔မည္ဟုထင္မွတ္ကာ အလြန္ပင္ ၀မ္းသာသြားေလသည္။

         သုနကၡတၱသည္ ဟန္မပ်က္ ၿမတ္စြာဘုရားအား ၀တ္ၾကီး၀တ္ငယ္မ်ားကုိ ၿပဳလုပ္ေပးၿပီး ၿမတ္စြာဘုရားဂႏၶကုဋိတုိက္ေတာ္အတြင္းသုိ႔  ၀င္ေရာက္အနားယူတဲ႔အခ်ိန္အတြင္းမွာ ေက်ာင္းေတာ္မွ တစ္ပါးတည္းထြက္ကာ ပါထိကပုတၱ တကၠတြန္းၾကီးရွိရာသို႔ထြက္လာခဲ႔ေလေတာ႔သည္။

        တကၠတြန္းၾကီးသည္ ေဂါတမဗုဒၶ၏သာ၀ကရဟန္းတစ္ပါး ေရာက္လာတယ္ၾကားလုိက္သည္ႏွင္႔ ပါထိကပုတၱသည္ သူ႔ကုိတန္ခုိးၿဖင္႔ဆုံးမမည္႔ ရဟန္းတစ္ပါးပါးအား ရဟန္းၾကီးေဂါတမကလႊတ္လုိက္ေလသလား??? ဟု အလြန္တုန္လွုပ္သြားေလ၏။ သုိ႔ေသာ္ ဟန္ကုိယ္႔ဖုိ႔ဟု ေတြးလုိက္ၿပီး လက္ခံေတြ႔ဆုံၿပီး အေၿခေနကုိတီးေခါက္ၾကည္႔လုိက္ေလသည္။
     “အသင္ရဟန္းသည္ အဘယ္႔အတြက္ေၾကာင္႔ အက်ြႏု္ပ္ထံေရာက္လာပါသလဲ “
“အုိ အရိယာသူေတာ္စင္ၾကီး အသင္ဆရာၾကီးးသည္ ေဂါတမၿမတ္စြာဘုရားႏွင္႔ တန္ခုိးယွဥ္ၿပိဳင္၀ံ႔သည္ ဆုိသည္မွာ မွန္ကန္ပါသေလာ”
      ပါထိကပုတၱ တကၠတြန္းၾကီးသည္ သူ႔ကုိဆုံးမဖုိ႔ ေရာက္လာေသာ ရဟန္းေတာ္တည္းဟု ထင္မွတ္သြားကာ အလြန္ပင္ ထိတ္လန္႔တုန္လွုပ္သြားေလသည္။ မ်က္ႏွာသည္ပင္ ေသြးဆုတ္သြားသကဲ႔သုိ ထင္ရ၏။
     “ ဟုတ္ ဟုတ္ပါတယ္ အသင္ရဟန္း အက်ြႏု္ပ္အဲလုိေၿပာခဲ႔ပါတယ္”
     သုနကၡတၱသည္ ပညာမဲ႔သူပီပီ ပါထိကပုတၱ၏ လက္ရွိအေၿခေနအမွန္ကုိပင္ မသုံးသပ္ႏုိင္ တကယ္ယွဥ္ၿပီဳင္ႏုိင္စြမ္းရွိ၍ ေၿပာဆုိၿခင္းဟုတ္မဟုတ္ ထပ္မံစုံစမ္းမေနေတာ႔ပဲ ၊
    “ဟာ ေလးစားလုိက္တာ သူေတာ္စင္ၾကီးရယ္ က်ဳပ္ကတၿခားမဟုတ္ပါဘူး ရဟန္းေဂါတမရဲ႔ ေၿခရင္းအလုပ္အေက်ြးရဟန္း သုနကၡတၱဆုိတာ က်ဳပ္ပဲဗ်  ၿမတ္စြာဘုရားအေၾကာင္း က်ဳပ္ေလာက္ဘယ္သူသိဦးမွာလဲ ဒႆနအၿမင္ေတြ ေတြးေတာကာထုတ္ေဖာ္ေၿပာၾကားေနတာကလြဲလုိ႔ အရွင္နဲ႔တန္ခုိးၿပိဳင္ဖုိ႔ဆုိတာ ဘယ္လုိမွမၿဖစ္ႏုိင္ပါဘူး ၊ အရွင္ဘုရားက တန္ခုိးၿပိဳင္ဖုိ႔ စိန္ေခၚလုိက္ေၾကာင္းကုိ သြားေၿပာၿပီးေၾကာက္ေၿပးေအာင္လုပ္လုိက္မယ္ ဘာမွမပူနဲ႔ ဒီအတုိင္းသာ ဆက္လက္ၿပီးေၿပာဆုိေနပါ”ဟု အားေပးစကားေၿပာၿပီး
        စိတ္ထဲမွာလဲ” ဒီတစ္ခါေတာ႔ လူေတြက တန္းခုိးေတာ္အနႏၱရွိတယ္လုိ႔ထင္ေနၾကတဲ႔ ေဂါတမၿမတ္စြာဘုရား သူ႔အလိမ္အညာေတြ ရွင္းရွင္းၾကီးေပၚေတာ႔မွာပဲ လူေတြၾကားမွ တန္ခုိးမၿပႏုိင္ၿပီဆုိမွ တခါတည္းပြဲၿပီးၿပီ ငါလည္း တန္ခုိးမၿပႏုိင္တဲ႔သူကုိ ဆရာမေတာ္ႏုိင္ဟု အၿပတ္ေၿပာကာ စြန္႔ခြါေတာ႔မည္” ဟု ၀မ္းသာအားရ ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔ ၿပန္လာခဲ႔ေလသည္  ။

        ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔ ၿပန္ေရာက္သည္ႏွင္႔ ဘုရားရွိရာသြားကာ အရွင္ဘုရား အ၀တ္မ၀တ္ေသာ ပါထိကပုတၱ တကၠတြန္းဆရာၾကီးသည္   ''ရဟန္းေဂါတမသည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ဝန္ခံ၏၊ ငါသည္လည္း သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ဝန္ခံ၏၊ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ဝန္ခံေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ဝန္ခံေသာ ပုဂၢဳိလ္ႏွင့္ လူတို႔၏ ကုသိုလ္ ကမၼပထတရား ဆယ္ပါးထက္ လြန္ျမတ္ေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာကို ျပရန္ထိုက္၏၊           
        သင္တုိ႔ဆရာ’ေဂါတမ’ရဟန္းၾကီးကုိသာ အေၾကာင္းၾကားလုိက္စမ္းပါ  သူက ငါနဲ႔ယွဥ္ၿပိဳင္ဖုိ႔ရန္ ခရီးထက္ဝက္လာခဲ႔လွ်င္ ငါကလည္း ခရီးထက္ဝက္သို႔ သြားေရာက္ေစာင္႔ၾကိဳကာ  ႏွစ္ဦးလံုးေတြ႔ဆုံတဲ႔ေနရာမွာပင္ အခ်ိန္မဆုိင္းပဲ  တန္ခိုးျပိဳင္မည္  အကယ္၍ ရဟန္းေဂါတမက တန္ခုိးတစ္မ်ိဳးဖန္ဆင္းၿပလွ်င္ ငါကႏွစ္မ်ိဳးၿပလိုက္မည္ …အကယ္၍ သူက တန္ခုိးေလးမ်ိဳးဖန္ဆင္းၿပလွ်င္ ငါက ရွစ္မ်ိဳးဖန္ဆင္းၿပလုိက္မည္ ၊ သူ႔ထက္ႏွစ္ဆႏွစ္ဆ တုိး၍ပင္ တန္ခုိးၿပၿပီး ဘယ္သူကတန္ခုိးပုိၾကီးတယ္ဆုိတာကုိ အားလုံးသိေအာင္ လုပ္ၿပမည္”ဟု အရွင္ဘုရားႏွင္႔ တန္ခုိးယွဥ္ၿပိဳင္လုိေၾကာင္း ေၿပာၾကားစိန္ေခၚေနပါသည္ဘုရား ၊ အရွင္ဘုရားအေနနဲ႔ သူႏွင္႔ သူႏွင္႔တန္ခုိး ယွဥ္ၿပိဳင္ၿခင္းငွါ စြမ္းႏုိင္ပါမည္ေလာ၊ ဒီတစ္ခါသာ မယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ပဲ ရွုံးခဲ႔ပါက အတုမရွိၿမတ္စြာဘုရားဆုိတဲ႔ နာမည္ေတာ႔ ပ်က္ရေတာ႔မွာပဲ”ဟု စုိးရိမ္ေၾကာင္႔က်ေလဟန္ၿဖင္႔ ေလွ်ာက္ထားေလ၏။

   ထုိအခါ ၿမတ္ဗုဒၶက   ''သုနကၡတ္ အဝတ္မဝတ္ေသာ ပါထိကပုတၱတကၠတြန္းသည္
      (၁)  “အက်ြႏု္ပ္သည္ ဘုရားမဟုတ္ပါပဲလွ်က္ ဘုရားဟုေၿပာဆုိကာ လွည္႔လည္မိခဲ႔ပါၿပီ ၊က်ြႏု္ပ္လိမ္ညာမိခဲ႔ပါၿပီ ဘုရားမဟုတ္ပါ”ဟု ေၿပာဆုိကာ ထိုဘုရားၿဖစ္၏ဟူေသာ စကားကို မ႐ုပ္သိမ္းမူ၍
     (၂)စိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္သုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ဆင္ၿခင္ၿပီး “ေၾသာ္ ငါဘုရားမဟုတ္ပဲလွ်င္ ဘုရားဟုထင္မွတ္ကာ လွည္႔လည္မိခဲ႔ၿပီ တကယ္ေတာ႔ ငါဟာ ဘုရားမဟုတ္ပါလား”ဟု ဘုရားဟူေသာ စိတ္ၾကီး၀င္မွုကို မပယ္မူ၍
      (၃) “ဤမွ်ေလာက္ကာလပတ္လုံး ဘုရားမဟုတ္ပဲ ဘုရားၿဖစ္၏ဟူေသာ အယူမွားၿဖစ္ေပၚခဲ႔ၿပီ ထုိအယူမွားကုိစြန္႔ပါအံ႔”ဟု ထိုအယူမွားကို မစြန္႔မူ၍ ငါ၏ မ်က္ေမွာက္သို႔ လာရန္ မထိုက္၊
      'ထိုစကားကို မ႐ုပ္သိမ္းမူ၍ ထိုစိတ္ကို မပယ္မူ၍ ထိုအယူကို မစြန္႔မူ၍ ရဟန္းေဂါတမ၏ မ်က္ေမွာက္သို႔ ငါသြားအံ့'ဟု အကယ္၍ ထိုသူအား ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ ထိုသူ၏ ဦးေခါင္းေသာ္လည္း ျပတ္၍ က်ရာ၏၊ ခုနစ္စိတ္ေသာ္လည္း ကြဲေလရာ၏’ဟု မိန္႔ေတာ္မူလုိက္ေလသည္။

       သုနကၡတၱသည္ တြက္ထားသည္ကား ပါထိကပုတၱအေၾကာင္းကုိၾကားသည္ႏွင္႔ ေဂါတမဗုဒၶသည္ အၿခားအရပ္တစ္ပါးသုိ႔ ေဒသစာရီလွည္႔လည္မည္ဟု ဆုိကာထြက္ခြါသြားလိမ္႔မည္၊ ထုိအခါမွ ငါသည္ ေဂါတမဗုဒၶကုိ တန္ခုိးၿပာဋိဟာမယွဥ္ၿပီဳင္ရဲ၍ ဘုရားမဟုတ္ မဟုတ္ဟုဆုိကာ စြန္႔ခြါမည္ဟု ၿဖစ္၏ သုိ႔ေသာ္ ဘုရားရွင္က “ပါထိကပုတၱသည္ ငါဘုရားကုိေတြ႔ၿခင္းငွါ မစြမ္းႏုိင္ ေတြ႔ဖုိ႔လာပါက သူ႔ဦးေခါင္းၿပတ္၍ ေသလိမ္႔မည္ ၊ခုနစ္စိတ္ေသာ္လည္း ကြဲ၍ေသလိမ္႔မည္”ဟူ၍ ရဲရဲေတာက္ မိန္႔ေတာ္မူေသာစကားကိုၾကားရေသာအခါ ၊ လုံး၀မယုံႏုိင္ၿဖစ္သြားေလသည္၊
     အေၾကာင္းမွာ လုံး၀မၿဖစ္ႏုိင္ေသာ ပါထိကပုတၱက ဘုရားရွင္ကုိေတြ႔ရုံႏွင္႔ ဦးေခါင္းၿပတ္၍ ေသမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူေသာေၾကာင္႔တည္း။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ အၿပင္းအထန္ပင္
      “ျမတ္စြာဘုရား ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို ေစာင့္စည္းေတာ္မူပါ၊ ေကာင္းေသာစကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို ေစာင့္စည္းေတာ္မူပါ”ဟု စကားကုိ အရမ္းကာေရာ ႏွုတ္မေစာင္႔ပဲ မေၿပာမိဖုိ႔ တားၿမစ္ေလသည္။        
      သုနကၡတ္ သင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤစကားကို ဆိုသနည္း၊ ''ျမတ္စြာဘုရား ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို ေစာင့္စည္းေတာ္မူပါ၊ ေကာင္းေသာစကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို ေစာင့္စည္းေတာ္မူပါ''ဟု ဆုိဘိသနည္းဟုေမးၿမန္းရာမွ
      “ အရွင္ဘုရားသည္ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ အထင္ၾကီးကာ အတိအက်ကုိ ပါထိကသည္ငါ႔ထံသုိ႔လာမည္ဟု အၾကံၿဖစ္ကာမွ်ၿဖင္႔ ဦးေခါင္းၿပတ္၍ေသာ္၄င္း ခုနစ္စိတ္ကြဲ၍ေသာ္၄င္း ေသလိမ္႔မည္”ဟု မိန္႔ေတာ္မူဘိ၏ ၊ ပါထိကပုတၱဆရာၾကီးသည္ အကယ္၍ ေၿခေသၤ႔အသြင္ က်ားအသြင္၊အၿခားေသာ အသြင္ၿပင္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးၿဖင္႔ အရွင္ဘုရားထံလာခဲ႔ေသာ္  ျမတ္စြာ ဘုရား၏ ထိုစကားသည္ မွားရာ၏ “ဟု မုသာ၀ါဒၿဖင္႔ ႏွိပ္ကြပ္ေလေတာ႔၏။

  ထုိအခါ ၿမတ္ဗုဒၶက  ''သုနကၡတ္ ငါဘုရားသည္ ႏွစ္ခြျဖစ္ေသာ စကားကို ေျပာရာသေလာ''ဟု ထပ္၍ေမးၿမန္းရာမွာ “အရွင္ဘုရားသည္ ပါထိကပုတၱဆရာၾကီး အရွင္ဘုရားထံလာမည္ဟု အၾကံၿဖစ္ကာမွ်ၿဖင္႔ ဦးေခါင္းၿပတ္၍ေသမည္ဟု ဘယ္လုိသိပါသလဲ ၊ ပါထိက၏စိတ္ကုိ တန္ခုိးအဘိညာဥ္ၿဖင္႔ ထုိးထြင္းသိပါသလား ၊သုိ႔တည္းမဟုတ္ နတ္ၿဗဟၼာတစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ေလွ်ာက္ထားလုိ႔သိတာပါလား”ဟု ဘုရားရွင္အားေမးၿမန္းရာမွ
 သုနကၡတ္ ပါထိက ငါဘုရားအထံသုိ႔လာမည္ဟု အၾကံၿဖစ္ကာမွ်ၿဖင္႔ ဦးေခါင္းၿပတ္၍ ေသဆုံးရမည္ကို ပါထိက၏စိတ္ကုိ ငါကုိယ္တုိင္လည္း တန္ခုိးအဘိညာဥ္ၿဖင္႔ ထုိးထြင္း၍သိ၏ နတ္တုိ႔ကလည္းေလ်ာက္ထားခဲ႔ဖူး၏။
      အဇိတမည္ေသာ ငါဘုရား၏သာ၀ကၿဖစ္ေသာ လိစၧဝီစစ္သူႀကီးသည္ ေသလြန္၍ ယခုတာဝတႎသာဘံု၌ ျဖစ္ေန၏။ ထိုသူသည္ လည္း ငါ့ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍
''ျမတ္စြာဘုရား အဝတ္မဝတ္ေသာ ပါထိကပုတၱတကၠတြန္းသည္ အရွက္မရွိသူ ျဖစ္ပါ၏၊
 ျမတ္စြာဘုရား အဝတ္မဝတ္ေသာ ပါထိကပုတၱတကၠတြန္းသည္ မုသားေျပာတတ္သူ ျဖစ္ပါ၏၊
 ျမတ္စြာဘုရား အဝတ္မဝတ္ေသာ ပါထိကပုတၱတကၠတြန္းသည္ အကြၽႏု္ပ္ကိုလည္း 'အဇိတလိစၧဝီ စစ္သူႀကီး သည္ ႀကီးစြာေသာ ငရဲ၌ ျဖစ္၏ 'ဟု ဝဇၨီမင္းတို႔၏ ရြာ၌ ေျပာၾကားပါ၏။
 ျမတ္စြာဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ႀကီးစြာေသာ ငရဲ၌ မျဖစ္ပါ၊ တာဝတိ ံသာဘံု၌ ျဖစ္ပါ၏။
''ျမတ္စြာဘုရား အဝတ္မဝတ္ေသာ ပါထိကပုတၱတကၠတြန္းသည္ ထိုစကား ကို မ႐ုပ္သိမ္းမူ၍ ထိုစိတ္ကို မပယ္မူ၍ ထိုအယူကို မစြန္႔မူ၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ မ်က္ေမွာက္သို႔ လာရန္ မထိုက္ပါ၊ 'ထိုစကားကို မ႐ုပ္သိမ္းမူ၍ ထိုစိတ္ကို မပယ္မူ၍ ထိုအယူကို မစြန္႔မူ၍ ရဟန္းေဂါတမ၏ မ်က္ ေမွာက္သို႔ ငါ သြားအံ့'ဟု အကယ္၍ ထိုသူအား ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ ထိုသူ၏ ဦးေခါင္းေသာ္လည္း ျပတ္၍ က်ရာ၏''ဟု ေလွ်ာက္ထားခဲ႔ဖူး၏။

      သုနကၡတ္ ငါသည္ ေဝသာလီျပည္၌ ဆြမ္းခံလွည့္လည္၍ ဆြမ္းစားၿပီးေသာ္ ဆြမ္းခံရြာမွ ဖဲခြါခဲ့လ်က္ ေန႔သန္႔စင္ေနျခင္းငွါ အဝတ္မဝတ္ေသာ ပါထိကပုတၱ တကၠတြန္း၏ အရံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္အံ့၊ သုနကၡတ္ ယခု သင္ေျပာၾကားလိုသူကို ေျပာၾကားေလာ့”ဟု ပါထိကတကၠတြန္းဆရာၾကီး ေတာင္႔တသကဲ႔သုိ႔ တန္ခုိးၿပာဋိဟာၿပေတာ္မူရန္ ဆြမ္းစားၿပီးပါက ပါထိက၏ေနရာ ေက်ာင္းသခၤန္းသုိ႔ ၾကြေတာ္မူမည္ၿဖစ္ေၾကာင္း အတိအလင္း ေက်ညာခ်က္ထုတ္ေတာ္မူလုိက္ေတာ႔သည္။

  သုနကၡတ္သည္လည္း အၾကီးအက်ယ္၀မ္းသာသြားေလသည္ ၊ ငါ၏စိတ္အၾကံသည္ ယေန႔ပင္ၿပည္႔၀ေပေတာ႔အံ႔ တန္ခုိးယွဥ္ၿပိဳင္၍ အရွုံးၾကီးရွုံးသြားေသာ ရဟန္းေဂါတမကုိစြန္႔ခြါ၍ သာသနာမွလူထြက္ကာ လြပ္လပ္စြာေနေတာ႔အံ႔ ဟုၾကိတ္ကာ ၀မ္းသာအားရၿဖစ္ေနေလသည္။ သူသည္ သာသနာေဘာင္မွ လူထြက္လုိေသာ္လည္း ဘုရားရွင္၏အလုပ္အေက်ြးအၿဖစ္ၿဖင္႔ အလြန္ထင္ရွားသူတစ္ေယာက္ၿဖစ္သၿဖင္႔ သာသနာေဘာင္သုိ႔ ေဆြးမ်ိဳးဥစၥာတုိ႔ကိစြန္႔ခြါကာ သာသနာ႔ေဘာင္သုိ႔ ၀င္ေရာက္ခဲ႔ၿပီးကာမွ ယခုကဲ႔သုိ႔ လူ၀တ္လဲလုိက္ၿပန္ပါက အက်င္႔သီလမ်ားကို ၿပည္႔၀စြာမၿဖည္႔က်င္႔ႏုိင္၍ လူထြက္လာသည္ဟု ကဲ႔ရဲ႔ရွဳံ႕ခ်ၾကမည္ၿဖစ္၍ ဘုရားရွင္၏ အၿပစ္တစ္စုံတစ္ရာကုိေထာက္ၿပၿပီး ဒါ႔ေၾကာင္႔စြန္႔ခြါ၍ လူ၀တ္လဲရပါသည္ဟု လူထြက္ရၿခင္းအေၾကာင္းကုိ ခ်ၿပလုိၿခင္းတည္း။

    ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဒီတန္ခုိးၿပိဳင္ပြဲကုိ လူအမ်ားသိႏုိင္သမွ်သိၾကေစဖုိ႔ ၾကိဳးစားမွေတာ္မည္ဟုၾကံကာ တစ္ၿမိဳ႔လုံးလွည္႔လည္ကာ ဘုရားရွင္ႏွင္႔ ပါထိကပုတၱတကၠတြန္းဆရာၾကီးတုိ႔ တန္ခုိးယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမည္ၿဖစ္ေၾကာင္း လွည္႔လည္ေၿပာၾကားေလရာ တစ္ၿမိဳ႔လုံး အုံးအုံးက်ြတ္က်ြတ္ၿဖစ္ေနေလေတာ႔၏။

တန္ခိုးျပာဋိဟာၿပဖုိ႔ ၾကြေတာ္မူၿခင္း

   ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ၿမတ္သည္လည္း မိန္႔ေတာ္မူထားသည္႔အတုိင္းပင္ ဆြမ္းစားၿပီးခ်ိန္၌ ပါထိကပုတၱတကၠတြန္းေနထုိင္ရာ ေက်ာင္းသုိ႔ၾကြေတာ္မူေလသည္။
        လိစၧဝီမင္းသား သုနကၡတ္သည္ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ေဝသာလီျပည္သို႔ ဝင္၍ ထင္ရွား ကုန္ ထင္ရွားကုန္ေသာ လိစၧဝီမင္းတို႔ထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ဤစကားကို ဆို၏၊
        ''ငါ့သွ်င္တို႔ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ ေဝသာလီျပည္၌ ဆြမ္းခံလွည့္လည္၍ ဆြမ္းစားၿပီးေသာ္ ဆြမ္းခံရြာမွ ဖဲခဲ့လ်က္ ေန႔သန္႔စင္ ေနျခင္းငွါ အဝတ္မဝတ္ေသာ ပါထိကပုတၱတကၠတြန္း၏ အရံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၏။
      ငါ့သွ်င္တို႔ သြားၾကကုန္ေလာ့၊ ငါ့သွ်င္တို႔ သြားၾကကုန္ေလာ့၊ ခ်ီးမြမ္းအံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔၏ လူတို႔၏ ကုသိုလ္ကမၼပထတရား ဆယ္ပါးထက္ လြန္ျမတ္ေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာသည္ ျဖစ္လတၱံ႕''ဟုေၿပာၾကားေလသည္။
      ထိုအခါ ထင္ရွားကုန္ ထင္ရွားကုန္ေသာ လိစၧဝီမင္းတို႔သည္လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ စစ္ထြက္ၾကသည္႔အလား လွည္းသံ ယာဥ္သံ ခရာသံတုိ႔ကုိ ညံေစလွ်က္ ''အခ်င္းတို႔ အံ့ၾသခ်ီးမြမ္းဖြယ္ေကာင္းကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔၏ လူတို႔၏ ကုသိုလ္ကမၼပထ တရား ဆယ္ပါးထက္ လြန္ျမတ္ေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာသည္ ျဖစ္လိမ့္သတတ္၊ အခ်င္းတို႔ ယခုသြားၾက ကုန္အံ့''ဟု အေဆာတလွ်င္ထြက္လာၾကေလသည္။
      သုနကၡတ္သည္ ထင္ရွားကုန္ ထင္ရွားကုန္ေသာ ပုဏၰားသူေဌး အမ်ဳိးသားသူေဌးမ်ားႏွင့္ အယူအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔ထံသို႔လည္း ခ်ဥ္းကပ္၍ ထုိအေၾကာင္းကုိ ေၿပာၿပၿပန္ရာ အလြန္ထင္ရွားကုန္ေသာ အမ်ိဳးေလးပါးတုိ႔သည္ ထုိတန္ခုိးၿပာဋိဟာ ၿပမည္႔ ပါထိကေက်ာင္းသုိ႔သာ ခ်ီတက္လာၾကေလေတာ႔သည္။  အရာမကအေထာင္မက ေသာပရိတ္သတ္ၾကီးသည္” ၿမတ္စြာဘုရားႏွင္႔ ပါထိကပုတၱ ဆရာၾကီး၏တန္ခုိးၿပမွဳကုိ ၾကည္႔ၾကကုန္အံ႔”ဟု လာေရာက္ၾကေလသည္။

သုနကၡတၱလိစၦ၀ီ ရဟန္းအား ဥပ႒ာက အလုပ္အေက်ြးအၿဖစ္ ခြင္႔ၿပဳထားၿခင္း အေၾကာင္းရင္း

     ဒီေနရာမွာ စာရွုသူတုိ႔သံသယကင္းဖုိ႔ အနည္းငယ္တင္ၿပဖုိ႔လုိေပလိမ္႔မည္။
 သုနကၡတၱသည္ ဒီေလာက္ၿမတ္စြာဘုရားအေပၚ၌ ေဖာက္လြဲေဖာက္ၿပန္ၿပဳၿပီး အက်ိဳးမဲ႔ကုိသာလုိလားေနသူၿဖစ္ပါလွ်က္ ႏွင္ထုတ္စြန္႔လႊတ္ၿခင္းမၿပဳမူ၍ ယခုေလာက္ထိ ပစၦာသမဏအၿဖစ္ၿဖင္႔ လွည္႔လည္ေနၿခင္းသည္ ၊ၿပဳစုမည္႔သူ အၿခားရဟန္းတစ္ပါးပါး မရွိ၍ေလာ ???  ဆုံးမရႏုိင္မည္ထင္မွတ္ေတာ္မူ၍ေလာ ???

     ဤသုိ႔ကားမဟုတ္ေပ၊ ယခုလုိၿပာဋိဟာၿပမည္႔ပြဲမ်ိဳး၌ မ်ားလွစြာေသာ  ပရိတ္သတ္ၾကီးကုိ စည္းရုံးေဆာ္ၾသကာ စုေဆာင္းႏုိင္မည္ကုိၿမင္ေတာ္မူေသာေၾကာင္႔ ၿဖစ္ေပသည္။
       သုနကၡတၱ လိစၦ၀ီကဲ႔သုိ႔ေသာ ပရိတ္သတ္မ်ားစိတ္၀င္တစားလာေရာက္စုေ၀းရန္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသာ ရဟန္းေတာ္ကားမရွိေပ၊ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ဆုိေသာ သုနကၡတၱည္ ၀ဇၨီတုိင္းသာ လိစၦ၀ီမင္းမ်ိဳးမွ ရဟန္းၿပဳလာေသာသူၿဖစ္သၿဖင္႔လည္း ယခုေ၀သာလီၿပည္၌ မင္းမ်ိဳး ပုဏၰားမ်ိဳး သူေ႒းမ်ိဳး သူၾကြယ္မ်ိဳးတုိ႔အတြင္းတြင္ အလြန္ထင္ွရွားသူၿဖစ္သည္႔အေလ်ာက္ သုိ႔ကေလာက္ ပရိတ္သတ္မ်ားကုိ စည္းရုံးစုစည္းႏုိင္ခဲ႔ၿခင္းၿဖစ္ေလသည္။
                               (ဆက္လက္ေဖာ္ၿပပါဦးမည္….)

သကၤန္းစြန္းကုိဆြဲ၍လုိက္ေသာ္လဲ……(၃)

ကဠာရမ႗က တုံးလုံးကုိယ္ေတာ္ၾကီး ႏွင္႔ ဘုရားအလုပ္အေက်ြး သုနကၡတၱရဟန္း

       ၿမတ္စြာဘုရား ေ၀သာလီၿပည္ မဟာဝုန္ေတာ ျပာသာဒ္ေဆာင္ေပါက္ေသာ ေက်ာင္းႀကီး၌ သီတင္းသုံးစဥ္အခါက အဝတ္မဝတ္ေသာ ကဠာရမ႗က တကၠတြန္းသည္ အလြန္ပင္ နာမည္ေက်ာ္ေဇာ ထင္ရွားေနေလသည္၊ လူအမ်ားသည္လည္း ေက်ာ္ၾကားမွုေနာက္သုိ႔သာ လုိက္ၾကကုန္၏၊ အမွန္တကယ္ ဟုတ္၍ေက်ာ္သေလာ ၊ လူအထင္ၾကီးေအာင္ အံ႔ၾသဖြယ္တုိ႔ကုိၿပဳလုပ္လွည္႔စားေနသၿဖင္႔သာ ေက်ာ္ၾကားေနၿခင္းေလာ ေသခ်ာဃန သိေအာင္မၾကိဳးစားၾကေခ်၊
      မဇၥ်ိမပဏၰာသ အဌကထာမွာေတာ႔  ၾကည္ညိဳေလးစားဆည္းကပ္ၾကေသာ လူမ်ားကုိ ေလးမ်ိဳးေလးစား  ခြဲၿပထားေလသည္၊
၄င္းတုိ႔မွာ

(၁) ရူပပၸမာဏ - ရုပ္ဆင္းအဂၤါ လွပျခင္းကုိ အစြဲျပဳ၍ ၾကည္ညဳိသူ။
(၂) ေဃာသပၸမာဏ - ေက်ာ္ေစာသံကုိ ၾကား၍ၾကည္ညဳိသူ။
(၃) လူခပၸမာဏ - ေခါင္းပါးေသာအက်င္႔ကုိ စြဲ၍ ၾကည္ညဳိသူ ။
(၄) ဓမၼပမာဏ - သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာရွိမႈ႔ကုိ စြဲ၍ ၾကည္ညဳိသူ ဟူ၍ ျဖစ္၏။
    ဒီေနရာမွာ ကဠာရာမကုိ ဘာ႔ေၾကာင္႔လူအမ်ား ၾကည္ညိဳေလးစားကာ ခ်ီးက်ဴးေကာ္ေရာ္ ပူေဇာေနၾကပါလိမ္႔ ၊

သကၤန္းစြန္းကုိဆြဲ၍လုိက္ေသာ္လဲ……(၂)

ၿမတ္ဗုဒၶက သုနကၡတၱရဟန္းအား ဘုရားရွင္အေပၚ၌ မၿပစ္မွားဖုိ႔ တားၿမစ္ၿငားေသာ္လည္း …ထုိစကားကုိဂရုမထားမူ၍ .လူသာမန္တုိ႔ၿပဳလုပ္ေနၾက ဒါန သီလ ဘာ၀နာစတဲ႔ ကုသုိလ္ကမၼပထတရား(၁၀) ပါးထက္လြန္ၿမတ္ေသာ  တန္ခိုးျပာဋိဟာကို ျပေတာ္မမူပါ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ဘုရားရွင္အား ဆရာအၿဖစ္မွစြန္႔လႊတ္ၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္း ထပ္မံေလွ်ာက္ထားၿပန္ေလသည္ ၊ထုိအခါ ၿမတ္ဗုဒၶက

      “သုနကၡတ္ သင္႔အားငါ ဘုရားက တန္းခုိးၿပာဋိဟာမ်ားကုိ ဖန္းဆင္း၍ၿပပါမည္၊ ငါ႔ထံ၌ တပည္႔ခံ၍ ေနေလာ႔ဟုမ်ားေၿပာဖူးသေလာ”ဟုေမးရာ

သကၤန္းစြန္းကုိဆြဲ၍လုိက္ေသာ္လဲ……(၁)

ၿမတ္ဗုဒၶ၏ပထမ၀ါေတာ္(၂၀)အတြင္း၌ အရွင္နာဂသမလ၊ အရွင္နာဂိတ၊ အရွင္ဥပ၀ါဏ၊ အရွင္သုနကၡတ၊ၱ အရွင္စုႏၵသမဏုေဒၵသ၊ အရွင္သာဂတ၊ အရွင္ေမဃိယ၊ အရွင္အာနႏၵာတုိ႔က ထုိက္သည္႔အားေလ်ာ္စြာ လုပ္ေက်ြးၿပဳစုခဲ႔ၾကပါတယ္ ၊
     ၀ါေတာ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္မွ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူသည္႔ ေလးဆယ္႔ငါး ၀ါေတာ္တိုင္ေအာင္ ႏွစ္ေပါင္း (၂၅)ႏွစ္ကာလပတ္လံုး အရွင္အာနႏၵာ မဟာေထရ္ တစ္ပါးတည္းသာ ပစၦာသမဏ အလုပ္အေက်ြးၿပဳခဲ႔တာၿဖစ္ပါတယ္။   

    ယင္းအလုပ္အေက်ြးရဟန္းေတာ္တုိ႔တြင္  နာဂသမာလမေထရ္သည္  ဘုရားရွင္သပိတ္ကုိပိုက္၍ ေနာက္ေတာ္ပါးကလုိက္ခဲ႔ရင္း လမ္းဆံု တစ္ခုအေရာက္မွာ ဘုရားရွင္ႏွင္႔ အၿခားတစ္ပါးေသာလမ္းၿဖင္႔ သြားလုိ၏။ ဘုရားရွင္က ဒီဘက္လမ္းကလာပါ အတူတူ သြားၾကပါစို႔ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ေသာ္လည္း မနာယူခဲ႔ေပ။ ထုိ႔ထက္ဆုိး၀ါးေသာအၿပဳအမူကား “အရွင္ဘုရား၏ သပိတ္သကၤန္းကို လာယူပါ”ဟု ေျပာဆိုၿပီး ေျမၾကီးေပၚသို႔ ခ်ပစ္ထားခဲ႔ရန္ အားထုတ္္ေလ၏။ ဘုရားရွင္က ဒီလိုဆို ယူလာခဲ႔ပါဟု နာဂသမလကုိ  မိန္႔ေတာ္မူခ႔ဲရပါတယ္။

     ေနာက္တဖန္  ေမဃိယမေထရ္က ဘုရားရွင္ကို ျပဳစုလုပ္ေက်ြးခဲ႔ၿပန္ရာ  တစ္ေန႔ဆြမ္းခံအၿပန္မွာ  ျမစ္ေဘးတြင္ရွိေသာ သာယာလွပၿပီး အရိပ္အာ၀ါသေကာင္းသည္႔ သရက္ဥယ်ာဥ္ကို ျမင္ရာမွ  တရားအားထုတ္ခ်င္စိတ္ ေပၚခဲ႔ၿပီး ေက်ာင္းေရာက္ေသာ အခါ “အရွင္ဘုရား သပိတ္သကၤန္းကို ယူပါ တပည္႔ေတာ္ တရားအားထုတ္ပါရေစ”ဟု ေျပာဆိုၿပီး ဘုရားရွင္က ေမဃိယ၏ ညာဏ္ပညာမရင္႔က်က္ေသး၍ တရားမရႏုိင္ေသးေၾကာင္းသိၿမင္ေတာ္မူ၍ သံုးၾကိမ္တိုင္တိုင္ တားျမစ္ေတာ္မူခဲ႔ပါေသာ္လည္း ဘုရားရွင္၏ စကားကို မလိုက္နာပဲ “အရွင္ဘုရားတုိ႔မွာက ၿပဳဖြယ္ကိစၥၿပီးပါၿပီဘုရား တပည္႔ေတာ္မွာက ကိေလသာမ်ားကုိပယ္ခြါႏုိင္ဖုိ႔ တရားအားထုတ္ရပါဦးမည္”ဟုဆုိကာ ဘုရားရွင္၏ သပိတ္သကုၤန္းကုိစြန္႔ကာ တရားရွုဖုိ႔ ထြက္ခြါသြားေလသည္ ၊ သရက္ေတာေရာက္ကာမွ မိစၦာ၀ိတက္မ်ားႏွိပ္စက္ကာ တရားထူးမရႏုိင္မွ ေနာင္တရကာ ဘုရားရွင္ထံၿပန္လာခဲ႔ရတာပါ။

***(သဟာယ)(သဟာယ္ခ်င္း) ဆုိးတူေကာင္းဖက္ အတူတကြလက္တြဲေဖာ္ဆုိတာ***

 
      တခါက မုဆုိးၾကီးတစ္ေယာက္သည္ ရလာတဲ႔အသားေတြကုိ လွည္းၾကီးနဲ႔ျမိဳ႔တက္ေရာင္းဖုိ႔အလာမွာ ။ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္နဲ႔ဆုံပါတယ္။ ဒီတင္ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္က ဟင္းစားေလးလက္ေဆာင္ေပးခဲ႔ဖုိ႔
ေတာင္းၾကပါသတဲ႔ ။

    ဒါေပမယ္႔ ႏွုတ္ၾကမ္းလွ်ာၾကမ္းသူေ႒းသားက ဟယ္ မုဆုိး(Mood ဆုိး)(အၾကင္နာတရားမရွိတဲ႔ လူယုတ္) ငါ႔ကုိအသားနည္းနည္းေပးပါလုိ႔…
 ေတာင္းလုိက္တယ္ ။

     ဒါေပမယ္႔ မုဆုိးလုပ္တုိ္င္းလည္း စိတ္ယုတ္မာရွိတဲ႔လူယုတ္ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မွာေပါ႔ ၊ သူ႔ဘ၀သူ႔အေျခေနေၾကာင္႔သာ မတတ္သာလုိ႔လုပ္ေနရတာလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ေလ။ တကယ္လုိ႔ စိတ္ဓာတ္ဆုိးသြမ္းသူျဖစ္ေနခဲ႔ရင္ေတာင္မွ မွန္တာေျပာတာပဲဆုိျပီး လူဆုိးလူယုတ္လုိ႔ သြားေျပာလွ်င္ မည္သူမွ်ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္ပါ။
     ဒါ႔ေၾကာင္႔ မုဆုိးလည္းအရမ္းစိတ္ဆုိးသြားျပီး ။ အသင္သည္ လုိလည္းလုိခ်င္၊ အထက္စီးကေနလည္း တင္စီးေစာ္ကားေတာင္းေသး၏ လုံး၀အႏွစ္သာရမရွိေပ ။ထုိ႔ေၾကာင္႔ သင္႔အား အႏွစ္မပါတဲ႔ အဖ်င္းအရြတ္မွ်ကုိသာ ငါေပးအံ႔ဟုဆုိကာ အဖ်င္းအရြတ္ေတြေပးလိုက္ပါသတဲ႔။

     ဒီေတာ႔ အျခားသူငယ္ခ်င္းေတြက မင္းေျပာပုံဆုိပုံက ဟုတ္မွမဟုတ္ပဲကြ။ ငါသြားေတာင္းမယ္..ဟုဆုိကာ