တခါက မုဆုိးၾကီးတစ္ေယာက္သည္ ရလာတဲ႔အသားေတြကုိ လွည္းၾကီးနဲ႔ျမိဳ႔တက္ေရာင္းဖုိ႔အလာမွာ ။ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္နဲ႔ဆုံပါတယ္။ ဒီတင္ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္က ဟင္းစားေလးလက္ေဆာင္ေပးခဲ႔ဖုိ႔
ေတာင္းၾကပါသတဲ႔ ။
ဒါေပမယ္႔ ႏွုတ္ၾကမ္းလွ်ာၾကမ္းသူေ႒းသားက ဟယ္ မုဆုိး(Mood ဆုိး)(အၾကင္နာတရားမရွိတဲ႔ လူယုတ္) ငါ႔ကုိအသားနည္းနည္းေပးပါလုိ႔…
ေတာင္းလုိက္တယ္ ။
ဒါေပမယ္႔ မုဆုိးလုပ္တုိ္င္းလည္း စိတ္ယုတ္မာရွိတဲ႔လူယုတ္ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မွာေပါ႔ ၊ သူ႔ဘ၀သူ႔အေျခေနေၾကာင္႔သာ မတတ္သာလုိ႔လုပ္ေနရတာလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ေလ။ တကယ္လုိ႔ စိတ္ဓာတ္ဆုိးသြမ္းသူျဖစ္ေနခဲ႔ရင္ေတာင္မွ မွန္တာေျပာတာပဲဆုိျပီး လူဆုိးလူယုတ္လုိ႔ သြားေျပာလွ်င္ မည္သူမွ်ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္ပါ။
ဒါ႔ေၾကာင္႔ မုဆုိးလည္းအရမ္းစိတ္ဆုိးသြားျပီး ။ အသင္သည္ လုိလည္းလုိခ်င္၊ အထက္စီးကေနလည္း တင္စီးေစာ္ကားေတာင္းေသး၏ လုံး၀အႏွစ္သာရမရွိေပ ။ထုိ႔ေၾကာင္႔ သင္႔အား အႏွစ္မပါတဲ႔ အဖ်င္းအရြတ္မွ်ကုိသာ ငါေပးအံ႔ဟုဆုိကာ အဖ်င္းအရြတ္ေတြေပးလိုက္ပါသတဲ႔။
ဒီေတာ႔ အျခားသူငယ္ခ်င္းေတြက မင္းေျပာပုံဆုိပုံက ဟုတ္မွမဟုတ္ပဲကြ။ ငါသြားေတာင္းမယ္..ဟုဆုိကာ
မုဆုိးလွည္းထံသြားျပီး ။ အစ္ကုိၾကီး က်ေနာ္႔ကုိလည္း ဟင္းစားနည္းနည္းေလာက္ေပးခဲ႔ပါဦး…လုိ႔ေတာင္းလုိက္သတဲ႔။
မုဆုိးလည္း နည္းနည္းစိတ္ၾကည္လင္သြားတယ္။ အစ္ကုိ ဆုိတာေလာကမွ တကယ္႔အားပဲ ။ အစ္ကိုၾကီးရဲ႔ ေထာက္ပံ႔အားေပးမွူေၾကာင္႔သာ ဘ၀မွာ ရဲရင္႔စြာ ယုံၾကည္မွူျပည္႔စြာ ရပ္တည္ႏုိင္ၾကတယ္။ ဒီေတာ႔ (အဂၤေမတံ မႏုႆာနံ၊ ဘာတာ ေလာေက ပဝုစၥတိ-ေလာကမွာ အစ္ကုိၾကီးကုိ မိမိရဲ႔ ကုိယ္အဂၤါအစိတ္အပုိင္းဆုိိတာနဲ႔အညီ) ေပါင္တြင္းသားတြဲၾကီးတစ္တြဲေပးလႊတ္လုိက္တယ္။
ဒါေပမယ္႔ အသားဆုိတာက အသဲအျမစ္ေလာက္ေတာ႔ ဘယ္အရသာရွိ ၊ဘယ္စားေကာင္းမလဲ ဒီေတာ႔ အသည္းအျမစ္ေလးမ်ားရမလားဆုိျပီး
ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကလုိက္ေတာင္းျပန္တယ္။
သူကစကားအရာပါးနပ္က်ြမ္းၾကင္ေတာ႔ …ဗ်ိဳ႔အေဖၾကီး သားကုိလည္း ဟင္းစားေလးေပးခဲ႔ပါဦး…လုိ႔ေတာင္းလုိက္တာေပါ႔ ။ ဒီတင္ မုဆုိရဲ႔ ရင္ထဲႏွလုံးထဲထိ လွူပ္ကုိင္သြားႏုိင္တဲ႔စကားျဖစ္သြားတာေပါ႔။
သူ႔မွာ တစ္ေနကုန္ တစ္ေန႔ခန္း သတ္ဟယ္ျဖတ္ဟယ္ ေျပးဟယ္လႊားဟယ္နဲ႔ ၾကမ္းတမ္းစြာရုန္းကန္လွုပ္ရွားေနရေတာ႔ အၾကင္နာငတ္ေနခဲ႔တာကုိး ။ခုေတာ႔ ေရဆာေနသူေရတြင္းထဲက်လုိက္ဘိသကဲ႔သုိ႔ အၾကင္နာေတြရွားပါးျပီး ၾကမ္းတမ္းစြာေျပာဆုိဆက္ဆံခံေနခဲ႔ရတဲ႔မုဆုိးကုိမွ အေဖၾကီး သားကုိဟင္းစားေလးေပးခဲ႔ပါဦးလုိ႔ဆုိလာေတာ႔ တကယ္ေက်နပ္သြားတယ္ ဒါနဲ႔ ရင္သား(၀မ္းတြင္းကအဆုပ္၊အသဲစတဲ႔ ေကာင္းေပ႔ညႊန္႔ေပ႔အသား)တစ္တြဲကုိေပးလုိက္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ေနာက္ဆုံးသူေ႒းသားလည္း ဟင္းစားသြားေတာင္းျပန္သတဲ႔ ။
"အုိ သူငယ္ခ်င္းေရ ငါ႔ကုိလည္းဟင္းစားေလးေပးခဲ႔ဦးမွေပါ႔…"
လုိ႔ခ်ိဳသာရင္းႏွီးစြာေတာင္းလုိက္ျပန္ပါတယ္ ။
မုဆုိးရင္ထဲမွာက >>ဆုိတဲ႔စကားကုိ အႏွစ္သက္ဆုံးပါပဲ ။ ဖခင္မိခင္ဆုိတာ ေက်းဇူူးၾကီးမားလုိ႔ ကုိယ္႔ထက္ျမင္႔တဲ႔တဆင္႔မွာထားရေပမယ္႔ ကုိယ္နဲ႔တစ္သားထဲ တထပ္ထဲက်သူေတြေတာ႔မဟုတ္က်ဘူးေလ။
လူၾကီးေတြအျမင္က ဘ၀ေအာင္ျမင္ေရး လူငယ္ေတြကေပ်ာ္ရႊင္မွူစတာေတြ သေဘာထားေတြကြဲေနၾကတာလည္း လူတုိင္းနားလည္ၾကပါလိမ္႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူငယ္ခ်င္းဆုိတာကေတာ႔ ခ်မ္းသာအတူ ၊ဆင္းရဲမခြဲလက္တြဲေဖာ္ေတြမဟုတ္ပါလား
ဒီေနရာမွ ခ်စ္သူၾကင္ေဖာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားက ကြဲျပားတဲ႔ဆက္ဆံမွူေလးကုိလည္း တင္ျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ ဆုိတာက ဘ၀အတြက္ သူ႔လုိအင္ျဖည္႔ ကုိယ္လုိအင္ကူညီ ဒီလုိစီးပြားလုပ္ဖက္တစ္ေယာက္ပမာ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳး အိမ္ေထာင္ဖက္ေတြလည္း ရွိေသးမဟုတ္လား။ တစ္အိမ္ထဲအတူေနေပမယ္႔ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္က နားလည္ခ်င္မွ နားလည္ၾကတာေလ။ အိမ္္ေထာင္သည္ေတြ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သေဘာေပါက္ၾကပါလိမ္႔မယ္။
သူငယ္ခ်င္းေရ မင္းအိမ္အေခ်ေနေကာ…လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းက သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ သုကၡဒုကၡေတြကုိမွ်ေ၀ခံစားေပးခ်င္ နားလည္မွူေတြေပးခ်င္တဲ႔
ေမတၱာျပည္႔၀တဲ႔စကားေတြနဲ႔လွမ္းေမးလုိက္ရင္
" ဒီလုိပါပဲ သူငယ္ခ်င္းရယ္ အဆင္ေျပေအာင္ အၾကင္နာမပ်ယ္ေအာင္ ဂရုစုိက္ေနရတာပါပဲ" လုိ႔ ရင္ဖြင္႔ခြင္႔ မွ်ေ၀နားလည္ေပးခြင္႔ရတာက သူငယ္ခ်င္းကုိပဲမဟုတ္လား ။
မိဖမ်ားၾကျပန္ေတာ႔ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ေစခ်င္ၾကေတာ႔ အဆင္ေျပပါတယ္ အေမရယ္။အုိေကပါတယ္ပဲ ဖုံးဖိေနရတာ။ မိဖေတြက ေကာင္းမယ္ထင္လုိ႔
ေနရာခ်ထားေပးခဲ႔ရင္လည္း မိဖေတြကုိ သူတုိ႔စီစဥ္ေပးတာ မွားသြားျပီလုိ႔ မခံစားေစခ်င္ၾကဘူးမလား ...ဒါ႔ေၾကာင္႔ ကုိယ္႔ဖာသာပဲ ျပန္မ်ိဳသိပ္ၾကရတာ။
အဲ ကုိယ္တုိင္ကမုိက္တြင္းနက္ခဲ႔မိ မိဘေတြကုိလြန္ဆန္မိခဲ႔ရင္လည္း မိဘေတြကုိခုၾကမွ မွားပါျပီဆုိျပီး ရင္ဖြင္႔ျပေနလုိ႔လည္း အခ်ိန္ေတြကလြန္သြားျပီးျပီေလ။ ဒီေတာ႔ သူ႔ရဲ႔အနီးဆုံးလူ တစ္သားထဲျဖစ္ေနသူ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီပဲ ေျခဦးလွည္႔ရတယ္။ ရင္ဖြင္႔ရတယ္။ မွ်ၾကေခ်းၾကငွါးၾကရတာမဟုတ္လား ။
ေလာကမွာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမရွိတဲ႔ အထီးက်န္ေတြျဖစ္ခဲ႔ရင္ေတာ႔ အိမ္သူသက္ထားဇနီးမယား၊သုိ႔မဟုတ္ အိမ္သားၾကင္ေဖာ္ေတြကုိ မ်က္ေစ႔ေအာက္က အေပ်ာက္မခံႏုိင္ၾကေအာင္ပဲ အျဖစ္သည္းၾကတာပါ ။ တကယ္မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းေတြရွိေန ပုိင္ဆုိင္ေနသူေတြအဖုိ႔ကေတာ႔ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖည္႔ဆည္းမေပးႏုိင္တဲ႔ အခ်ိဳ႔ကိစၥေတြျပႆနာေတြအတြက္သာ အိမ္သူ/အိမ္သားေတြက အေရးပါေနၾကျပီး သူတုိ႔ေတြရဲ႔အေရးပါတဲ႔ဘ၀တစ္ခုလုံးေတာ႔မဟုတ္ၾကပါဘူး။
အိမ္သူသက္ထား/ကုိယ္႔အိမ္သားေတြအေပၚမွာကုိပဲ ဆက္ဆံပုံက ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားရွိႏုိင္ပါတယ္။ လူမွူကိစၥအ၀၀ကုိ အတူတကြနားလည္မွူရွိစြာ ေဖးမကူညီျပီး ေမတၱာစစ္နဲ႔ဆက္ဆံခြင္႔ရတဲ႔အခါ ဒါကမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းတုိ႔ရဲ႔ စစ္မွန္တဲ႔ေမတၱာ ကိေလသာမပါတဲ႔ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးေလ။
မ်က္စိေအာက္ကအေပ်ာက္မခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ တဏွာရမၼက္ၾကီးေနမိတာ၊ မယုံသကၤာမ်ားစြာနဲ႔ ေနရာတကာလုိက္စူးစမ္းေနမိတာက ပူေလာင္တဲ႔ကိေလသာ အိမ္ေထာင္သည္စစ္စစ္ရဲ႔ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးမဟုတ္ပါလား။
ဒီေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ စစ္မွန္တဲ႔ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာ ဥေပကၡာတုိ႔ရဲ႔ ကုိယ္စားနာမ တစ္ခုသာျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒါကအိမ္သူသက္ထား ၊ဒါက သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆုိျပီး အတိက်ခြဲထုတ္လုိ႔လည္းရခ်င္မွရမွာေပါ႔။
မိဘေတြလည္းဆုံးပါး။ အိမ္တြင္းေရးလည္းသိပ္မခ်မ္းေျမ႔ၾကတဲ႔ ဘ၀ဒုကၡထဲကလူမ်ားအတြက္ကေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ ကယ္တင္ရွင္ ကုိယ္႔ကုိယ္ေရးအရာရွိမ်ားပါပဲ။ တခ်ိဳ႔ဆုိအိမ္ေထာင္ေတြက်သြားျပီဆုိမွ နားလည္လုိက္မိတာ ကုိယ္႔အေပၚေမတၱာအျပည္႔၀ထားႏုိင္တာ ။ အခက္ခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးကကယ္မေပးတဲ႔ မဟာကရုဏာရွင္ဆုိတာ ။ကုိယ္နဲ႔ထပ္တူ ၾကည္ႏူး၀မ္းေျမာက္မွဴ မုဒိတာပြားျပီး မိမိေပ်ာ္ရႊင္ေနခ်င္ေမ႔ေလ်ာ႔ေနမိရင္ေတာင္ ဥေပကၡာအေမွာင္ထဲကေန ၾကည္ႏူးေပးေနႏုိင္တာက သူငယ္ခ်င္း ဆုိတာပါပဲ ။
ဒီေတာ႔ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဆုိတာ မရွိတဲ႔သူ ။ ကုိယ္တုိင္ကလည္းမိတ္ေဆြစစ္ မျဖစ္ႏုိင္တဲ႔သူဆုိတာ ေလာကမွာ ေသလူပါပဲ…တဲ႔။ ခုလည္း မုဆုိးကုိ
"သူငယ္ခ်င္းေရ ငါ႔ကုိလည္း ဟင္းစားေလးေပးခဲ႔ပါဦး.."
လုိ႔ေတာင္းလုိက္ေတာ႔ မုဆုိးတစ္ကုိယ္လုံးပီတိေတြဖုံးသြားတယ္။ ဟာ ဒါငါ႔ရဲ႔ကုိယ္ပြားပဲ ငါပုိင္ဆုိင္တာမွန္သမွ်လည္း ငါ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ဆုိင္တယ္။ ငါေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနတဲ႔အခါ သူငယ္ခ်င္းဆုိိတာကုိလည္း ဥေပကၡာအေမွာင္ထဲမွာ ပစ္မထားခဲ႔သင္႔ဘူး..လုိ႔ေတြးလုိက္မိသတဲ႔….ဒါနဲ႔
အုိမိတ္ေဆြေရ က်ဳပ္လုိဘ၀ၾကမ္းခရီးၾကမ္းကုိေလွ်ာက္လွမ္းေနရသူကုိ တကယ္ပဲ မိတ္ေဆြစစ္အေနနဲ႔ သေဘာထားႏုိင္လို႔ေခၚတာလား ။ဟင္းစားရခ်င္လုိ႔ပဲ လီဆယ္ေျပာၾကားလုိက္ေလသလားဗ်ာ…လုိ႔ မိတ္ေဆြစစ္ဟုတ္မဟုတ္ ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ေမးလုိက္ပါတယ္။
ထုိဟင္းစားေတာင္းတဲ႔ သူေ႒းသားကလည္း …….ဟာ ဘယ္ကလာ သူငယ္ခ်င္းရာ ငါကတကယ္႔ကုိယ္ ႏွစ္ကုိယ္႔တစ္စိတ္ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာ သူငယ္ခ်င္းပမာခင္မင္ေလးစားလုိ႔ သူငယ္ခ်င္းလုိ႔ေခၚတာေပါ႔။
လိမ္ညာျပီးမွ ငါ႔ကုိယ္က်င္႔တရားနဲ႔လဲစားရမယ္႔ အမဲသားတြဲအတြက္ေတာ႔ ငါ႔သိကၡာငါခ်မေရာင္းဘူးဆုိိတာ ယုံလုိက္စမ္းပါ… လုိ႔ျပန္ရွင္းျပလုိက္တာေပါ႔ ။
ဒီေတာ႔မွ မုဆုိးလည္း လွည္းေပၚမွ ခုန္ဆင္းလုိက္ျပီး ဖက္လွည္းတကင္း ရင္းႏွီးစြာေျပာလုိ္က္တယ္-
''ယႆ ဂါေမ သခါ နတၳိ၊ ယထာရညံ တေထဝ တံ။
သဗၺႆ သဒိသီ ဝါစာ၊ သဗၺံ သမၼ ဒဒါမိ ေတ''
-ဒါဆုိဟုတ္ျပီ သူငယ္ခ်င္းေရ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမရွိတဲ႔ဘ၀ဟာ ေတာထဲေတာင္ထဲ အေဖာ္မဲ႔အထီးက်န္စြာ ေနရသူလုိပဲတဲ႔။ သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ ငါ႔ဘ၀အတြက္ မရွိမျဖစ္ပါ။ငါ႔ႏွစ္ကုိယ္႔တစ္စိတ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္သြားျပီ ဒီပုိင္ဆုိင္တဲ႔ဒီအသားတစ္လွည္းလုံးလည္း သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ဆုိင္တယ္ ။ ဒီေတာ႔ ငါမင္းကုိ ဟင္းစားေလာက္တင္မဟုတ္ပါဘူး အကုန္ေပးခဲ႔မယ္။ အကုန္ယူလုိက္ပါကြာ အရာအားလုံးထက္လည္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခြင္႔ ခင္မင္ခြင္႔ရတာကုိပဲ ငါၾကည္ႏူး၀မ္းသာမိတယ္လုိ႔ အကုန္ေပးလုိက္သတဲ႔။
ဟာ သူငယ္ခ်င္းကလည္း ဟင္းစားေလာက္ဆုိေတာ္ပါျပီ
ေပးခ်င္သေလာက္သာ ေပးခဲ႔ပါဆုိလည္း မုဆုိးကေတာ႔မရေတာ႔ဘူး ။ "သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ အျခားတစ္ေယာက္ကုိ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္မလုပ္ရဘူးေလ။ မင္းျငင္းပယ္လုိက္လုိ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားရင္ မင္းရဲ႔သူငယ္ခ်င္းရင္ထဲ ဘယ္လုိခံစားသြားရမလဲ ။ တကယ္သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္အသိမွတ္ျပဳရင္ ဒီအသားတစ္လွည္းလုံး မင္းယူကုိယူရမယ္"
ဒီလုိနဲ႔ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သြားၾကျပီး သူေ႒းသားလည္း သူ႔တုိက္ျခံၾကီးထဲမုဆုိးကုိအလည္ေခၚသြားတယ္။ (မုဆုိးကလည္း ခ်မ္းသာမွန္းသိလုိ႔ ခ်ည္းကပ္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္ မိတ္ေဆြစစ္အခ်င္းခ်င္းမုိ႔ယုံၾကည္စြာ ဆက္ဆံၾကတဲ႔သေဘာေပါ႔) သူေ႒းသားေလးရဲ႔ အိမ္ေတာ္ၾကီးလည္းေရာက္ေရာ မိသားစု၀င္အားလုံးကလည္း အားရ၀မ္းသာခင္မင္ၾကတာပါပဲ ။
"သားေလးရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းဟာ တုိ႔ရဲ႔အျခားသားတစ္ေယာက္ပဲမဟုတ္ပါလား တုိ႔ကအျမဲေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ေပးႏုိင္ၾကမွာမွမဟုတ္တာ ဒီေတာ႔ ုတုိ႔ရဲ႔အျခားသားတစ္ေယာက္ကုိလည္း ခ်ီးေျမွာက္ရမယ္"ဆုိျပီး သူေ႒းၾကီးလင္မယားလည္း မုဆုိးကုိပါ သားအရင္းတစ္ေယာက္ပမာ အိမ္ေတြလယ္ယာေတြေပးျပီး ခ်ီးေျမွာက္လုိက္တယ္။ သားသတ္ေရာင္းရတဲ႔ မုဆုိးအလုပ္ကုိလည္း စြန္႔လႊတ္လုိက္ဖုိ႔ ေျပာၾကတဲ႔အခါ ။ေတာတြင္းသားမုဆုိးလည္း သေဘာတူတာေပါ႔။ ဒါ႔ထက္ေကာင္းမြန္အျပစ္ကင္းတဲ႔ဘ၀မွမရွိႏုိင္ေတာ႔တာ။
ေနာက္ျပီး သူ႔ဘ၀မွာ လမ္းမွန္ကုိပါညႊန္ျပလုိ႔ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းဆုိတဲ႔ရတနာလည္း သူပုိင္ဆုိင္ခဲ႔ျပီ မဟုတ္ပါလား ။
ဒီလုိနဲ႔ မုဆုိးကေနတျဖစ္လည္း ေတာတြင္းသားေလးေမာင္ပုိနဲ႔ သူေ႒းသားေလးတုိ႔ဟာ သက္ဆုံးတုိင္ေပါင္းသင္းေနထုိင္သြားၾကပါသတဲ႔ ။
အဲဒီသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဆုိတာ အျခားဟုတ္ပါရုိးလား မုဆုိးက သာရိပုတၱရာအေလာင္းနဲ႔ သူေ႒းသားက ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဆုိပဲ ။
(စတုကၠနိပါတ္ သဗၺမံသလာဘဇာတ္)
ကဲသူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေတြလည္း စစ္မွန္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြအျဖစ္နဲ႔ ထာ၀ရလက္တြဲျပီး တစ္ေယာက္ေက်းဇူးတစ္ဦးေမတၱာ ခင္မင္စြာေပါင္းသင္းဆက္ဆံႏုိင္ၾကပါေစသတည္း….ေပါ႔ဗ်ာ။ ။
လကၤာအရွင္(မုံရြာ)
No comments:
Post a Comment