*သာသနာၿပင္ပ အားက်သူမ်ား*

      ယခုေခတ္ စာသင္သားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မၾကာခဏေၿပာေလ႔ရွိၾကသည္ ၊ေခတ္ေဟာင္းပညာေရးစံနစ္အေၾကာင္း ၊ ပိုးသာကုန္ ေမာင္ပုံေစာင္းမတတ္ဘူးတဲ႔ ။ အခ်ိန္သာကုန္သြားတယ္ စာသင္သားဘ၀လည္းဆုံး အခ်ိန္ကုန္တာသာ အဖတ္တင္ၿပိး ဘာတခုမွလည္း တိတိက်တ် မသိရဘူးတဲ႔ ။စာေပသင္အံပုိ႔ခ်ေနၾကၿခင္းရဲ႔ အဓိကပန္းတုိင္နဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိလည္း ေသခ်ာက်န စဥ္းစားမိၾကဟန္မတူပါဘူး ။ လတ္တေလာပစၥကၡဘာမွအက်ိဳးမရဘူးလုိ႔ ထင္ၾကရေပမယ္႔ ဒီစာေပပရိယတ္ဆုိတဲ႔ ေၿမပုံကုိရမွ မိမိတုိ႔တစ္ဆင္႔တက္လွမ္းၾကမယ္႔ ပဋိပတ္စခန္းမွာ လမ္းမမွားၾကမွာပါ ။ ေနာက္တဖန္ စာေပသင္အံပုိ႔ခ်ေနတာကုိက ဓမၼာႏုႆတိပြားၿပီး မိမိစိတ္မွာၿဖစ္ေပၚလာမယ္႔ အကုသုိလ္ေတြကုိ တားဆီးပိတ္ပင္ေနၾကတယ္ဆုိတာ ရိပ္မွရိပ္မိၾကပါေလစ။ 
     ေတာင္ၿမိဳ႔မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ဘုရားကေတာ႔ စာေပသင္အံပုိ႔ခ်ရင္း သာသနာမွာပဲ ေပ်ာ္ေမြ႔ႏုိင္ၾကဖုိ႔ စာတန္ခုိး ဆုိတဲ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကုိ ေရးသားသီကုံးေတာ္မူခဲ႔ဖူးပါတယ္

စာခ်စာသင္..အလုပ္ခြင္၀ယ္

အစဥ္ေမြ႕ေလ်ာ္..မ်ားသူေတာ္တုိ႕

ရႊင္ေပ်ာ္လုံ႕လ...သဒၶါႀကြ၍

ဥာဏစင္ျဖဴ...သင္ယူမူကား..

ထုိသူစီးပြား..သုတမ်ားျဖင့္...

စဥ္စားဥာဏ္၀ယ္...အျမင္က်ယ္၏..

မကြယ္ေစကာ..ကိေလသာလည္း..

သူငါ႐ုန္းၾကမ္း...ျဖစ္စတမ္းမုိ႕...

ဗရမ္းဗတာ..ျဖစ္မလာဘဲ..

ကၠုသာမေစၦရ..မထႀကြဘူး..

ရာဂ.ေဒါေသာ..မာန..ေမာတုိ႕

အေျပာက်ယ္က်ယ္..ေသးငယ္ငယ္မွ

စ၀ယ္ပဟာန္..တဒဂၤႏွင့္

၀ိကၡမၻန..ပယ္ႏုိင္ၾကသည္...

သင္ခ်အက်ိဳး...စာတန္ခုိး...

     

     အထက္ပါကဗ်ာေလးကုိဖတ္ရွုၾကည္႔လွ်င္ပင္ စာေပပရိယတ္သင္ယူၾကရတာဟာ အက်ိဳးမ်ားလွတာေတြ႔ၿမင္ရမွာပါ သုိ႔ေသာ္လည္း ေႏွာင္းေခတ္စာသင္သားတခ်ိဳ႔က ရဟန္းဘ၀ လူ႔ဘ၀ႏွစ္မ်ိဳးလုံးတုိ႔မွာ အသုံးခ်ႏုိင္မယ္႔ အၿခားပညာရပ္မ်ားကုိသာ အပတ္တကုတ္ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္လာၾကတာေတြေတြ႔ရပါတယ္ ။ 

    ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးကဆုိ သူႏုိင္ငံၿခားပညာေတာ္သင္အၿဖစ္နဲ႔ တကၠသုိလ္တခုေရာက္မွ အဲဒီကတကၠသုိလ္ပါေမာကၡၾကီးက အရွင္ဘုရား စာခ်တန္းမွာသင္ၾကားခဲ႔ရတဲ႔ ၿဗဟၼဇာလသုတ္ကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေၿပာၿပပါဆုိေတာ႔ သူဘာတခုမွ မယ္မယ္ရရ ေၿပာမၿပတတ္ ေၿပာမၿပႏုိင္ခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္း   ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေရးသားထားတာလည္း ဖတ္လုိက္ရဖူးတယ္ ။

        ၿမန္မာႏုိင္ငံက ဆရာေတာ္တစ္ပါးကလည္း သူ႔အၿမင္ဒႆနမွာ ေခတ္သစ္မွာေဘာင္မ၀င္ေတာ႔တဲ႔ ပရိယတ္ပညာသင္စံနစ္ကုိ ၿပင္ပစ္ဖုိ႔လုိအပ္ေနၿပိၿဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ၿပေၿပာဆုိသြားခဲ႔ပါေသးတယ္ ။ ယင္းဒႆနာကုိလက္ဆုပ္လက္ကုိင္ၿပဳခြင္႔ရၾကတဲ႔ ရဟန္းပ်ိဳမ်ားကား အက်ိဳးမမ်ားလွဘူးဟုဆိုကာ လက္ေတြ႔အသုံးခ် အဂၤလိပ္ဂရမၼာစတာေတြကုိပဲ အပတ္တကုတ္သင္ယူလာၾကတာေတြ မ်ားလာေနပါတယ္ ။
     ယင္းကဲ႔သုိ႔ေသာ အၿမင္အမ်ိဳးမ်ိဳးလွုိင္းတံပုိးၾကားမွာ ပရိယတ္ပညာေတာ္သင္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမ်ားကေတာ႔ ၾကိဳးစားရုန္းကန္ ေနၾကရဆဲပါပဲ ။

    အဆုိးဆုံးၾကဳံေတြ႔ၾကရတဲ႔ အၿမင္ဒႆနလွုိင္းတံပုိးတခုကေတာ႔ “မင္းဘယ္ေလာက္ပဲ ဘုန္းၾကီးဘ၀မွာ စာတတ္တတ္ လူထြက္လုိ႔ကေတာ႔ နလပိန္းတုံး အသုံးမက်ပါဘူးကြာ ၊ စာခ်တန္းေအာင္ပါတယ္လုိ႔ေၿပာရင္ေတာင္ ။ဒါဆုိ ေရးတတ္ဖတ္တတ္ (အဆင္႔ထဲ)ထည္႔လုိက္လုိ႔ အေၿပာခံရတာပဲ ”တဲ႔ ။

      ဒီလုိအၿမင္ေတြကုိဆြဲကုိင္လာတဲ႔ေခတ္မွာ ရဟန္းေတာ္တစ္ခ်ိဳ႔က သမုိင္းသုေတသီဆုိတာကုိ စိတ္၀င္တစားေလ႔လာၾကတယ္ ။တခ်ိဳ႔ကဘာသႏၱရ ၊ တခ်ိဳ႔ကကဗ်ာအလကၤာ စတာစတာေတြဖက္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ အေလးသာလာၾကတာကုိ သတိထားမိတယ္ ။ မႏၱေလးေနတုန္းက ေတြ႔ခဲ႔ရေသးတယ္ သုိင္းပညာသင္ၾကားၾကတဲ႔ ကုိရင္ၾကီးမ်ား တုိက္ေရးခုိက္ေရးမွာ ဘာမ်ားလုပ္ၾကဦးမွာပါလိမ္႔ .....။ 

ဒါကေတာ႔ က်ြႏု္ပ္ပါဆင္နယ္အေတြးမ်ားၿဖစ္လုိ႔ စာဖတ္သူအေနနဲ႔လည္း သေဘာထားကြဲလြဲေကာင္း ကြဲလြဲႏုိင္တာပါပဲ။

   က်ြႏု္ပ္တင္ၿပေပးခ်င္တဲ႔ သုတ္ေတာ္တခုရွိပါေသးတယ္ ၊ ယင္းသုတ္ေတာ္ထဲမွာ ၿမတ္ဗုဒၶကုိယ္တုိင္ကကုိ ေႏွာင္းေခတ္ကုိထင္ဟပ္ေစတဲ႔ မိန္႔မွာမွဳေတြကုိ ေတြ႔ၿမင္ရလုိ႔ပါပဲ ။ ေနာင္တခ်ိန္မွာ သစၥာတရားမ်ား ေလ႕လာမွတ္သားနာယူက်င္႔ၾကံမွဳကုိေတာ႔ စိတ္၀င္စားမွဳနည္းပါးလာၾကၿပီး 

....…” ကဗ်ာဆရာတို႔ ဖြဲ႕ဆိုအပ္ကုန္ေသာ၊ ကဗ်ာဆရာတို႔ စီရင္အပ္ကုန္ေသာ၊ ဆန္းၾကယ္ေသာ အကၡရာ ရွိကုန္ေသာ၊ ဆန္းၾကယ္ေသာ ပုဒ္ဗ်ည္းရွိကုန္ေသာ၊ သာသနာေတာ္ျပင္ပျဖစ္ေသာ တပည့္တို႔ ေဟာအပ္ ကုန္ေသာ သုတၱန္တို႔ကို ေဟာေျပာအပ္ကုန္သည္ ရွိေသာ္ နာယူလိုၾကကုန္လတၱံ႕၊ နားေထာင္ၾကကုန္လတၱံ႕၊ သိလိုေသာ စိတ္ကို ျဖစ္ေစကုန္လတၱံ႕၊ ထိုသုတၱန္တရားတို႔ကို သင္ယူအပ္ အဖန္တလဲလဲ ေလ့က်က္အပ္၏ ဟူ၍ မွတ္ထင္ၾကကုန္လတၱံ႕”  ၾကိဳတင္ေဟာကိန္းထုတ္ထားေတာ္မူခဲ႔တာကုိ ယခုေခတ္အေၿခေနနဲ႔ ႏွီးေႏွာတုိက္ဆုိင္ၾကည္႔ႏုိင္ၾကဖုိ႔ တင္ၿပေပးလုိက္ရပါတယ္။  
    ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ရဟန္းကိစၥ ဓုရႏွစ္ၿဖာ၌သာ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေတာ္မူၾကရင္း ေလာကအက်ိဳး ၊ သာသနာအက်ိဳးု ၊ မိမိ၏အက်ိဳးကုိ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကပါေစကုန္။

                                   

                                                * အာဏိသုတ္ *

      ရဟန္းတို႔ ေရွးကျဖစ္ဖူးသည္ကား ဒသာရဟမင္းတို႔အား အာနကမည္ေသာ မု႐ိုးစည္သည္ ရွိ၏၊ ဒသာရဟမင္းတို႔သည္ အာနကမည္ေသာ မု႐ိုးစည္ကို တီးခတ္သည္ရွိေသာ္ ထိုမု႐ိုးစည္အား အျခားမယ္န အစပ္ကို ထည့္သြင္း ဆက္စပ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ အာနကမည္ေသာ မု႐ိုးစည္၏ အေဟာင္းျဖစ္ေသာ စည္အေခါင္းသည္ ကြယ္ေပ်ာက္၍ မယ္နအစပ္သည္သာလွ်င္ ႂကြင္းက်န္ ေသာ အခါမ်ဳိးသည္ ျဖစ္ေလရာ၏။

      ရဟန္းတို႔ ဤအတူသာလွ်င္ ေနာင္အခါ၌ ရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ နက္နဲကုန္ေသာ၊ နက္နဲေသာ အနက္သေဘာရွိကုန္ေသာ၊ ေလာကမွ ထြက္ ေျမာက္ေၾကာင္းျဖစ္ကုန္ေသာ၊ ဆိတ္သုဥ္းျခင္းသုညတႏွင့္ စပ္ကုန္ေသာ သုတၱန္တို႔ကို ေဟာအပ္ကုန္သည္ ရွိေသာ္ ေကာင္းစြာ မနာယူလိုကုန္လတၱံ႕၊ နားမေထာင္ကုန္လတၱံ႕၊ သိလိုေသာ စိတ္ကို မျဖစ္ေစကုန္လတၱံ႕၊ ထိုတရားတို႔ကို သင္ယူအပ္ အဖန္တလဲလဲ ေလ့က်က္အပ္၏ဟု မမွတ္ထင္ကုန္လတၱံ႕။

     ကဗ်ာဆရာတို႔ ဖြဲ႕ဆိုအပ္ကုန္ေသာ၊ ကဗ်ာဆရာတို႔ စီရင္အပ္ကုန္ေသာ၊ ဆန္းၾကယ္ေသာ အကၡရာ ရွိကုန္ေသာ၊ ဆန္းၾကယ္ေသာ ပုဒ္ဗ်ည္းရွိကုန္ေသာ၊ သာသနာေတာ္ျပင္ပျဖစ္ေသာ တပည့္တို႔ ေဟာအပ္ ကုန္ေသာ သုတၱန္တို႔ကို ေဟာေျပာအပ္ကုန္သည္ ရွိေသာ္ နာယူလိုၾကကုန္လတၱံ႕၊ နားေထာင္ၾကကုန္လတၱံ႕၊ သိလိုေသာ စိတ္ကို ျဖစ္ေစကုန္လတၱံ႕၊ ထိုသုတၱန္တရားတို႔ကို သင္ယူအပ္ အဖန္တလဲလဲ ေလ့က်က္အပ္၏ ဟူ၍ မွတ္ထင္ၾကကုန္လတၱံ႕။

     ရဟန္းတို႔ ဤအတူ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူအပ္ကုန္ေသာ နက္နဲကုန္ေသာ၊ နက္နဲေသာ အနက္သေဘာရွိကုန္ေသာ၊ ေလာကမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ကုန္ေသာ၊ ဆိတ္သုဥ္းျခင္းသုညတႏွင့္ စပ္ကုန္ေသာ ထိုသုတၱန္တရားတို႔၏ ကြယ္ေပ်ာက္ျခင္းသည္ ျဖစ္လတၱံ႕။

      ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ ဤ သာသနာေတာ္၌ ''ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူအပ္ကုန္ေသာ နက္နဲကုန္ေသာ၊ နက္နဲေသာ အနက္သေဘာ ရွိကုန္ေသာ၊ ေလာကမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ကုန္ေသာ၊ ဆိတ္သုဥ္းျခင္းသုညတႏွင့္ စပ္ကုန္ေသာ သုတၱန္တရားတို႔ကို ေဟာအပ္ကုန္သည္ ရွိေသာ္ ေကာင္းစြာ နာယူကုန္အံ့၊ နားေထာင္ကုန္အံ့၊ သိလိုေသာ စိတ္ကို ျဖစ္ေစကုန္အံ့၊ ထိုတရားတို႔ကို သင္ယူအပ္ အဖန္တလဲလဲ ေလ့က်က္အပ္၏ဟု မွတ္ထင္ကုန္အံ့''ဟု ဤသို႔လွ်င္ သင္တို႔ က်င့္ရမည္ဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။

                                                             (ၾသပမၼသံယုတ္)