* ဥဇူ စ သုဟုဇူ စ*
ေမတၱာသုတ္ေတာ္လာ ဥဇူစႏွင္႔သုဟုဇူစအဖြင္႔ကုိေလ႔လာၾကည္႔ပါက
(က) *ကုိယ္, ႏႈတ္ ေျဖာင့္မတ္သူသည္ ဥဇု မည္၏။
*စိတ္ေျဖာင့္မတ္သူသည္ သုဟုဇုမည္၏။
(ခ) *တစ္ႀကိမ္ ေျဖာင့္မတ္သူသည္ ဥဇု မည္၏။
*အျမဲေျဖာင့္မတ္သူသည္ သုဟုဇု မည္၏။
(ဂ) * စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္မႈ မရွိသူသည္ ဥဇုမည္၏။
* လွည့္ပတ္ ျဖားေယာင္းမႈ မရွိသူသည္ သုဟုဇုမည္၏။
(ဃ) * မိမိ၌ ထင္ရွား မရွိေသာ ဂုဏ္ကုိ ထင္စြာမျပဳသူ၊ မေဖာ္ထုတ္သူသည္ ဥဇုမည္၏။
*မိမိ၌ ထင္ရွားမရိွေသာ ဂုဏ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ပစၥည္းလာဘ္ကုိ လက္ခံ သိမ္းပုိက္မႈ
မျပဳသူသည္ သုဟုဇုမည္၏။
လုိ႔ေတြ႔ရပါတယ္ အားလုံျခဳံၾကည္႔လုိက္လွ်င္ ရုိးသားေျဖာင္႔မတ္မွဳ ရိုးဂုဏ္ရွိဖုိ႔ွရန္ညႊန္ၾကားထားေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါတယ္္။ မွန္ပါတယ္။
ေလာကမွာလုပ္ႏုိင္ကုိင္ႏုိင္တဲ႔ ကာယစြမ္းအားညာဏစြမ္းအားရွရုံနဲ႔လည္းမလုံေလာက္ေသးပါဘူး။
အရည္အခ်င္းရွိေပမယ္႔ တကယ္မွန္မွန္ကန္ကန္အသုံးခ်မွ အက်ိဳးအျမတ္က ရမွာကလား။
အရည္အခ်င္းရွိသူေတြကုိေလာကအက်ိဳးသယ္ပုိးႏုိင္မယ္႔သူေတြလုိ႔ျမင္ၾကေပမယ္႔ တကယ္လုပ္ေဆာင္ၾကျပီ တာ၀န္ယူၾကျပီဆုိရင္ေတာ႔ ေျဖာင္႔မတ္မွန္ကန္တဲ႔သူေတြရွိသလုိ လိမ္ညာေကာက္ညစ္တဲ႔သူမ်ားလည္းရွိေနတတ္ၾကတာပါပဲ။
ဒါေပမယ္႔ေလာကေကာင္းက်ိဳး၊ဘာသာသာသနာအက်ိဳးကုိေတာ႔ လုပ္ႏုိင္စြမ္းလည္းရွိျပီး ရုိးသားေျဖာင္႔မတ္သူမ်ားမွသာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္လုပ္ႏုိင္ၾကတာပါ။ ဒီရုိးသားမွဳရုိးဂုဏ္က ေလာကီေရးရာေတြမွာ
တစ္ပါးတစ္ျခားသူမ်ားႏွင္႔ဆက္ဆံေနရာမွာတင္အသုံးတည္႔တာမဟုတ္ပဲ ကမၼ႒ာန္ဘာ၀နာပြားမ်ားအားထုတ္သူမ်ားအတြက္ပါ လြန္စြာအေရးၾကီးလွပါတယ္။
ဒါ႔ေၾကာင္႔ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးက မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ကုိမ်က္ေမွာက္ျပဳလုိသူေယာဂီတုိင္းျပည္႔စုံရမယ္႔အဂၤါငါးခ်က္တုိ႔တြင္ တတိယေျမာက္အဂၤါျဖစ္တဲ႔အဂၤါရပ္ကုိ ရုိးသားေျဖာင္႔မတ္ရမယ္လုိ႔ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔တာျဖစ္ပါတယ္။
အခုမိမိေရးသားတင္ျပေပးေနတဲ႔ေမတၱာသုတ္မွာကလည္း ေမတၱာကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျပီးတရားဘာ၀နာပြားမ်ားအားထုတ္မယ္႔ေယာဂီပုဂၢိဳလ္ဟာ
အားထုတ္ႏုိင္စြမ္းရွိရုံနဲ႔မလုံေလာက္ေသးပါဘူး။ဒါ႔ေၾကာင္႔ တတိယပဓာနိယဂၤတရားျဖစ္တဲ႔ ရုိးသားေျဖာင္႔မတ္ဖုိ႔၊အထူးတလည္ကိုရုိးသားေျဖာင္႔မတ္ဖုိ႔လုိအပ္ပါတယ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူခဲ႔တာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိရုိးသားမွတရားထူးရႏုိင္ပုံ ဒါမွမဟုတ္ ပဓာနိယဂၤတရား(၅)ပါးလုံးစုံလွ်င္မနက္အားထုတ္ညရႏုိင္ပုံ
ညအားထုတ္မနက္ရႏုိင္ပုံကုိ ေဟာၾကားထားေတာ္မူတဲ႔မူရင္းသုတၱာန္တစ္ခုကုိလည္း
စာရွုသူမ်ားဗဟုသုတရႏုိင္ဖုိ႔ တင္ျပေပးခ်င္ပါေသးတယ္။
(မဇၥ်ိမနိကာယ္မွသုတၱာျဖစ္သျဖင္႔ အေတာ္အတန္ရွည္လ်ားေပမယ္႔အလြန္မွတ္သားစရာမ်ားျပားသျဖင္႔ တတ္စြမ္းသျဖင္႔ေရးသားေဖာ္ျပေပးလုိက္ရပါတယ္ မရွင္းလင္း၍မူရင္းအတုိင္းဖတ္ခ်င္လွ်င္လည္း မဇၥ်ိမနိကာယ္မူလပဏၰာသပါဠိ ရာဖ၀ဂ္လာ ေဗာဓိရာဇကုမာရသုတ္ မွေလ႔လာႏုိင္ၾကပါတယ္)
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
*ဘုရားရွင္တရားေဟာေတာ္မူခဲ႔ရာေကာကာနဒျပာသာဒ္ၾကီး*
ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက ဘဂၢတိုင္း သုသုမာရဂိရၿမိဳ႕မွာ ေဗာဓိရာဇကုမာရလုိ႔ေခၚတဲ႔
ဘုရင္႔သားေတာ္ၾကီးတစ္ပါးရွိခဲ႔ပါတယ္၊ျမန္မာလုိကေတာ႔ မင္းသားၾကီးဦးႏုိးေပါ႔။
ရွင္သန္ႏုိးၾကားျခင္းအဓိပၸါယ္ကုိယူျပီးမွည္႔ထားတာျဖစ္မွာပါ။
အဲဒီ ေဗာဓိမင္းသားရဲ ႔ ျပာသာဒ္စံအိမ္ေတာ္ၾကီးကုိ ကမၻာေက်ာ္လက္သၼားဆရာ ဗိသုကာပညာရွင္ၾကီးတစ္ဦးကဦးစီးေဆာက္လုပ္ေပးခဲ႔ပါတာျဖစ္ျပီး ေကာကာနဒျပာသာဒ္ၾကီးလုိ႔ နာမည္ၾကီးလွပါသတဲ႔။
ေကာကနဒျပာသာဒ္ဆုိတာကေတာ႔ ျမန္မာလုိကႏုတ္ပန္းေတြ၊စုလစ္မြန္းခ်ြန္းေတြနဲ႔
အလွဆင္ထားတဲ႔ ျပာသာဒ္ၾကီးေပါ႔ ၊“ေကာကနဒ” ပါဠိကေန ကႏုတ္လုိ႔ျဖစ္လာတဲ႔ ကႏုတ္ပန္း ဆိုတဲ႔ျမန္မာေ၀ါဟာရေလးကုိေတာ႔ ၾကားဖူးၾကမွာပါ ၊အခုဒီျပာသာဒ္ၾကီးကုိလည္း ျခဴးပန္းျခဴးႏြယ္ေတြနဲ႔ပုံေဖာ္ျပီး စုလစ္မြန္းခ်ြန္းအထြဋ္တပ္္တဲ႔ျပာသာဒ္ေဆာင္ၾကီးလုိ႔ ပုံေဖာ္ၾကည္႔လုိ႔ရပါလိမ္႔မယ္။ ေဆာက္လုပ္လုိ႔မျပီးေသးေပမယ္႔ လမ္းသြားလမ္းလာေတြေမာ႔ၾကည္႔လုိက္ရင္ ေကာင္းကင္ေပၚကုိပ်ံၾကြေတာ႔မည္႔ဟန္ အသက္၀င္လွတဲ႔ မုိးေမွ်ာ္အေဆာက္အဦးၾကီးတစ္ခုလုိ႔ဆုိၾကပါစုိ႔။
ဒီလုိဆန္းက်ယ္ခမ္းနားနဲ႔အေဆာက္အဦးၾကီးကုိလက္စြမ္းျပေဆာက္လုပ္လုိက္ေတာ႔ ေဗာဓိမင္းသားရဲ႕စိတ္ထဲမွာ အျခားသူေတြကုိလည္းဒီလုိအေဆာင္ေတြသာေဆာက္ေပးေနရင္ ကမၻာ႔အံဖြယ္အေဆာက္အဦးစာရင္းထဲမွာ၀င္မွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူး အံဖြယ္လည္းမျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ဒီေတာ႔ ဒီအေဆာက္အဦးၾကီးျပီးတဲ႔ေန႔မွာပဲ လက္သမားဆရာဗိသုကာပညာရွင္ၾကီးကုိငါအဆုံးစီရင္ပစ္မယ္ဟု
ယုတ္မာစြာေတြးမိၾကံမိလာပါတယ္။
ထုိအၾကံဆုိးကုိ အရင္းႏွီးဆုံးလူယုံ သိဥၨကာပုတၱလုလင္အား ေျပာျပရာ
သိဥၨကာပုတၱလုင္က ထုိပညာရွင္ၾကီးအတြက္ လြန္စြာမွစုိးရိမ္သြားမိလုိက္ပါတယ္။
ဟုတ္တယ္ေလ။ တကယ္က ဤဗိသုကာ လက္သမား ပညာရွင္မ်ိဳး ဤဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္း ေျမအျပင္မွာ ႏွစ္ေယာက္မရွိဘူး။ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏုိင္ဘူး။ ဒီလုိဗိသုကာပညာရွင္မ်ိဳးကုိေတာ႔ မသတ္ထုိက္ဘူးလုိ႔စဥ္းစားမိျပီးလွ်ိဳ႕၀ွက္သတင္းေပးလုိက္ရာ အခ်ိန္မွီေလးသိရွိသြားျပီး စက္ရဟတ္ယာဥ္ၾကီးတစ္ခုအျမန္တည္ေဆာက္ကာ
ေကာင္းကင္ခရီးျဖင္႔ထြက္ေျပးရပါေတာ႔တယ္။ ဤသုိ႔ျဖင္႔ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္မွာ ခမ္းနားဆန္းၾကယ္တဲ ႔ ေကာကာနဒျပာသာဒ္ဆုိတာ တစ္ခုတည္းသာရွိခဲ႔ပါသတဲ႔။
*ေနအိမ္တက္မဂၤလာ ဘုရားၾကြလာျပီ*
ျပာသာဒ္ၾကီးေဆာက္လုပ္ျပီးေနာက္မွာ ဘုရားရွင္ႏွင္႔တကြရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအား
ထုိေကာကာနဒျပာသာဒ္ၾကီးသုိ႔ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၾကြေတာ္မူၾကပါရန္ပင္႔ေလွ်ာက္လုိက္ျပီး
ေကာကနဒျပာသာဒ္ကိုလည္း ေနာက္ဆံုး ေလွကားထစ္တိုင္ေအာင္ အ၀တ္ျဖဴတုိ႔ျဖင္႔ခင္းထားေစျပီး
“အကယ္၍ငါ႔အား အေမြခံသားသမီးရရွိႏုိင္ခြင္႔ရွိေသးပါက ဘုရားရွင္သည္ ဤအ၀တ္ျဖဴအခင္းကုိနင္းလွ်က္ျပာသာဒ္ထက္သုိ႔တက္ေတာ္မူပါေစသတည္း..”ဟုအဓိ႒ာန္လည္းျပဳ
ထားလုိက္ပါသတဲ႔။ သနားစရာာေကာင္းတာက ထုိေဗာဓိမင္းသားတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ သားသမီးမထြန္းကားျဖစ္ေနသျဖင္႔မ်ိဳးႏြယ္စဥ္ဆက္ျပတ္မွာလည္းအလြန္စုိးရိမ္မိလုိ႔ ဘုရားရွင္ထံမွ သားဆုေတာင္းလုိ၍စီမံထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိအဓိ႒ာန္ျပဳထားေၾကာင္းကုိသိျမင္ေတာ္မူတဲ႔ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ သားသမီးအေမြခံရႏုိင္ကိန္းရွိမရွိအနာဂတံသအဘိညာဥ္ျဖင္႔လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည္႔ေတာ္မူလုိက္ရာ ယင္းတုိ႔ႏွစ္ဦးသားလုံး သားသမီးမထြန္းကားႏုိင္တဲ႔အတိတ္၀ဋ္ေၾကြးမ်ားရွိေနေၾကာင္းေတြ႔ျမင္ေတာ္မူလုိ႔
ထုိအ၀တ္ခင္းကုိလုံး၀နင္းေတာ္မမူပဲ…ေအာက္ဆံုးေလွကားထစ္ကို ကပ္၍ ရပ္ေတာ္မူေနပါတယ္။ဘယ္လုိမွနင္းၾကြေတာ္မမူပါဘူး…တဲ႔။
*သားသမီးမရျခင္း အေၾကာင္းရင္း*
ေဗာဓိမင္းသားတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးဟာ အတိတ္တစ္ခ်ိန္ သံသရာမွာက်င္လည္ခဲ႔ၾကတုန္းကလည္းဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေဖာ္ပဲ။ ပင္လယ္ခရီးသြားၾကရင္းသေဘၤာပ်က္သြားပါတယ္။သေဘၤာေပၚမွာပါလာတဲ႔လူရာေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔အသက္ဆုံးရွုံးသြားၾကေပမယ္႔ ကံေကာင္းေထာက္မစြာဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးလုံးပ်ဥ္ခ်ပ္ၾကီးတစ္ခုကုိတြယ္ဖက္လုိက္သြားၾကကာ လူသူမရွိတဲ႔က်ြန္းတစ္ခုေပၚေရာက္သြားၾကသတဲ႔။
ခက္တာကအဲဒီက်ြန္းေပၚမွာစားလုိ႔ရတဲ႔အစာကဘာမွမရွိေတာ႔ ငွက္ေတြဥထားတဲ႔ငွက္ဥေတြေဖာက္ေသာက္ၾကတယ္။
ေနာက္ငွက္ငယ္ေလးေတြကုိလည္းမီးဖုတ္စားခဲ႔ၾကတယ္ အဲဒီလူသူမရွိတဲ႔က်ြန္းေလးေပၚမွာပဲေနလာၾကတာ ပထမအရြယ္၊ဒုတိယအရြယ္၊တတိယအရြယ္ကုန္ဆုံးတဲ႔အထိပဲ၊
အကယ္၍သာ သူတုိ႔အရြယ္သုံးပါးမွားတစ္ပါးပါးမွာအသိတရားရျပီးငွက္ဥေတြငွက္ငယ္ေတြသတ္မစားပဲေရွာင္လုိက္ရင္ အဲဒီေရွာင္ၾကဥ္တဲ႔အရြယ္မွာသားသမီးရႏုိင္တဲ႔အခြင္႔အေရးရွိပါတယ္၊ဒါမွမဟုတ္၊ဇနီးသည္ကျဖစ္ေစ၊လင္ေယာက္်ားကျဖစ္ေစ သူတစ္ပါးအသက္သတ္စားျခင္းငွက္ဥေတြေဖာက္ေသာက္ၾကျခင္းသာမလုပ္ဘဲေရွာင္ၾကဥ္ခဲ႔ၾကရင္လည္း အက်င္႔သီလျပည္႔စုံတဲ႔တစ္ဦးဦးကုိအစြဲျပဳျပီး ဒီဘ၀မွာသားသမီးရႏုိင္ကိန္းရွိတယ္။
ခုေတာ႔ႏွစ္ဦးလုံးမိုက္မဲစြာပါဏာတိပါတေတြနဲ႔အသက္ဆက္ခဲ႔ၾကလုိ႔ ဒီဘ၀မွာမ်ိဳးႏြယ္စဥ္ဆက္ျပတ္ရမယ္႔ကိန္းဆုိက္ကာသားသမီးတစ္စုံတစ္ေယာက္မွမရႏုိင္ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေရွးအတိတ္အကုသုိလ္ကံကုိျမင္ေတာ္မူလုိ႔ဘုရားရွင္ကလမ္းခင္းေကာ္ေဇာအ၀တ္ျဖဴၾကီးကုိနင္းေတာ္မမူတာပဲျဖစ္ပါတယ္
………………………………….
ဘုရားရွင္အ၀တ္ခင္းကုိမနင္းေလွ်ာက္ပဲရပ္ေနတာျမင္ရေတာ႔ ေဗာဓိမင္းသားလည္း ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြမဲ႔သြားတယ္၊ငါတုိ႔မွာသားသမီးမရႏုိင္လုိ႔မ်ားလား။ဒါနဲ႔ေသခ်ာေအာင္ ဘုရားရွင္အား ''ဘုန္းႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ပုဆိုးတို႔ကို နင္းေတာ္မူပါ၊ လာျခင္းေကာင္းေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ပုဆိုးတို႔ကိုနင္းေတာ္မူပါ၊ ယင္းသို႔ နင္းျခင္းသည္ တပည္႔ေတာ္တုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံအား ရွည္ျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး စီးပြါးျဖစ္ရန္ခ်မ္းသာရန္သာျဖစ္ပါတယ္ဘုရား”လုိ႔ သုံးၾကိမ္သုံးခါတုိင္ေအာင္ အသနားခံေလွ်ာက္ထားလုိက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္က လုံး၀နင္းၾကြေတာ္မမူပဲ အရွင္အာနႏၵာဖက္သုိ႔လွည္႔ၾကည္႔ေတာ္မူလုိက္ရာ အရွင္အာနႏၵာက ဘုရားရွင္နင္းၾကြေတာ္မမူလုိသည္ကုိသေဘာေပါက္သြားျပီး
''မင္းသား ပုဆိုးတို႔ကို ႐ုပ္သိမ္းေလာ့၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပုဆိုးျဖဴအခင္းကို နင္းေတာ္မူမည္ မဟုတ္၊ ေနာင္လာေနာက္သား ရဟန္းအမ်ားကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ အစဥ္ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူ၏''ဟု ေျပာကာအ၀တ္ခင္းတုိ႔ကုိျပန္လည္ရုတ္သိမ္းေစလုိက္ရပါတယ္
ယင္းအ၀တ္ခင္းမ်ားျပန္လည္ရုပ္သိမ္းျပီးေသာအခါမွ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင္႔အတူ ျပာသာဒ္ထက္သို႔ ဆြမ္းစားၾကြေတာ္မူခဲ႔ပါသတဲ႔။
ေဗာဓိမင္းသားလည္း ဆြမ္းဆက္ကပ္ျပီးသည္ႏွင္႔ ျမတ္စြာဘုရားအား
''ျမတ္စြာဘုရား တပည္႔ေတာ္စိတ္ထဲမွာ သက္ေသာင္႔သက္သာလြယ္လင္႔တကူက်င္႔ရုံေလးနဲ႕ေတာ႔ ခ်မ္းသာသုခကုိမရႏုိင္၊ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ ရင္းႏွီးျပီးအျပင္းထန္က်င္႔မွသာ ခ်မ္းသာသုခဆုိတာရႏုိင္တယ္လုိ႔ အၾကံျဖစ္မိပါတယ္ဘုရား''လုိ႔ေလွ်ာက္ထားလုိက္ပါတယ္။
(ဒီေလွ်ာက္ထားပုံကုိေသခ်ာၾကည္႔လွ်င္ ေဗာဓိမင္းသားသည္မိရုိးဖလာအရသာဘုရားရွင္ကုိ
ဆြမ္းပင္႔ကပ္လွဴေပမယ္႔ ရတနာသုံးပါးအေပၚၾကည္ညိဳမွဳသဒၶါတရားအစစ္မရွိေသးတာ ေသခ်ာလွပါတယ္။ သူ႔ေလွ်ာက္ထားမွဳဆုိလုိခ်က္မွာ နိက႑တုိ႔ကဲ႔သုိ႔ေသာတိတၳိဆရာၾကီး မ်ားက သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္လည္းဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ
အတၱကိလမတၳအက်င္႔ေတြကုိက်င္႔ၾကတယ္။သူတစ္ပါးကုိလည္းက်င္႔ေစၾကတယ္၊ဘုရားရွင္၏တရားရနည္းလမ္းမွာကားလြယ္ကူလြန္းလွျပီး
မည္သူမွ်လည္းအျပင္းအထန္ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာက်င္႔ၾကံၾကသည္ဟုမၾကားရစဖူးေခ်၊ထုိ႔ေၾကာင္႔တရားထူးရသြားသည္ဆုိသည္မ်ား
၊ေသာတာပန္စေသာအရိယာသာ၀ကမ်ာကုိသူမယုံၾကည္ႏုိင္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင္႔တည္း )
*ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာက်င္႔ၾကံမွ နိဗၺာန္ရမွာလား*
ထုိအခါဘုရားရွင္က ….
မင္းသား ငါ့အားလည္း ဘုရားမျဖစ္မီ သစၥာေလးပါးကို ထိုးထြင္း၍ မသိေသးေသာ ဘုရားေလာင္းမွ်သာ ျဖစ္ေနစဥ္က သက္ေသာင္႔သက္သာလြယ္လင္႔တကူျဖင္႔ေတာ႔ ခ်မ္းသာသုခကုိမရႏုိင္၊ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ ရင္းႏွီးမွသာ ခ်မ္းသာသုခဆုိတာရႏုိင္မယ္”လုိ႔အၾကံျဖစ္ကာ ေျခာက္ႏွစ္တုိ႔တုိင္တုိင္လမ္းလြဲလုိက္မိခဲ႔ဖူးတယ္….
မင္းသား ထိုငါသည္ အမွန္တရားကုိလွည္႔လည္ရွာေဖြရင္း တစ္ေန႔မွာေတာ႔ မဂဓတိုင္း ဥ႐ုေဝလေတာအုပ္ ေသနာနိဂံုးဆီသို႔ ေရာက္သြားပါတယ္။ ေနရာေလးက ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ရာလည္းေကာင္းတယ္၊ ေတာအုပ္ေလးကလည္းတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတယ္၊ ျမစ္တစ္စင္းကလည္း တစ္သြင္သြင္စီးလုိ႔၊ ျမစ္ကမ္းကလည္းသာယာလွပတယ္၊ ပတ္၀န္းက်င္ရြာကေလးကလည္းဆြမ္းကြမ္းရလြယ္တယ္။
ဒီလုိအရာရာအဆင္ေျပေအးခ်မ္းတဲ႔ေနရာေလးကုိကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ဖုိ႔သင္႔ေလွ်ာ္တဲ႔ေနရာေလးလုိ႔ ေတြးမိျပီး သီတင္းသုံးေနထုိင္ရင္း ကမၼ႒ာန္းတရားရွုပြားရင္းက
ဥပမာသံုးရပ္တို႔ငါ႔စိတ္မွာထင္လာခဲ႔ၾကတယ္။
(၁) ေရထဲမွာပစ္ခ်ထားတဲ႔ အစုိအေစးရွိတဲ႔ သစ္သားႏွစ္ခုကုိမီးျဖစ္ေအာင္ပြတ္ေနသူသည္ အက်ိဳးမျပီးအခ်ီးႏွီးျဖစ္ကာ ဆင္းရဲပင္ပန္းရသုိ -
ကိုယ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း လိုခ်င္မႈကာမတို႔မွ မကင္းဆိတ္တဲ႔ ရဟန္းပုဏၰားအခ်ိဳ႕သည္ ကိုယ္တြင္းသႏၲာန္ဝယ္ လိုခ်င္ဖြယ္ဝတၳဳတို႔၌ လိုခ်င္တပ္မက္မႈ လိုခ်င္မႈအေစး လိုခ်င္ေသာအားျဖင့္ေတြေဝျခင္း လိုခ်င္မႈမြတ္သိပ္ျခင္း လိုခ်င္မႈပူဆာျခင္းကို ေကာင္းစြာ မပယ္ရေသး၊ ေကာင္းစြာ မၿငိမ္းရေသးသမွ်ကာလပတ္လုံး မည္မွ်ပင္ ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာအားထုတ္ပါေသာ္လည္း မွန္ကန္တဲ႔သစၥာညာဏ္အျမင္ကုိ မရရွိႏုိင္ၾကကုန္
(၂) ကုန္းေပၚမွာပစ္ခ်ထားတဲ႔ အစုိအေစးရွိေနေသးတဲ႔ သစ္သားႏွစ္ခုကုိလည္း မီးျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားပြတ္တုိက္ျငားေသာ္လဲ မီးမရဘဲပင္ပန္းရုံသာျဖစ္သလုိ
ရဟန္းပုဏၰားအခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ကိုယ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း လိုခ်င္မႈကာမတို႔မွ ကင္းဆိတ္လ်က္ ေနၾကေပမယ္႔ ကိုယ္တြင္းသႏၲာန္ဝယ္ လိုခ်င္ဖြယ္ဝတၳဳတို႔၌ လိုခ်င္တပ္မက္မႈ လိုခ်င္မႈအေစး လိုခ်င္ေသာအားျဖင့္ေတြေဝျခင္း လိုခ်င္မႈမြတ္သိပ္ျခင္း လိုခ်င္မႈပူ ဆာျခင္းကို ေကာင္းစြာ မပယ္ရေသး၊ ေကာင္းစြာ မၿငိမ္းရေသးသမွ် မည္မွ်အျပင္းအထန္
ၾကိဳးစားအားထုတ္ၾကေသာ္လည္း အမွန္တရားကုိသိျမင္ႏုိင္ၾကမည္မဟုတ္ေပ။
(၃) ကုန္းေပၚမွာပစ္ခ်ထားတဲ႔ ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ႔ သစ္သားႏွစ္ခုကုိ မီးျဖစ္ေအာင္ပြတ္တုိက္လွ်င္ကား မီးျဖစ္လာႏုိင္သကဲ႕သုိ႔ အခ်ဳိ႕ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္
ကိုယ္ျဖင့္လည္းေကာင္း စိတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း လိုခ်င္မႈတို႔မွ ကင္းဆိတ္လ်က္ ေနကုန္၏။ ကုိယ္တြင္းသႏၲာန္ဝယ္ လိုခ်င္ဖြယ္ဝတၳဳတို႔၌ လိုခ်င္တပ္မက္မႈ လိုခ်င္မႈအေစး လိုခ်င္ေသာအားျဖင့္ေတြေဝျခင္း လိုခ်င္မႈမြတ္သိပ္ျခင္း လိုခ်င္မႈ ပူဆာျခင္းကို ေကာင္းစြာ ပယ္ၿပီးျဖစ္၏၊ ေကာင္းစြာ ၿငိမ္းၿပီးျဖစ္၏၊
ထုိရဟန္းပုဏၰားတုိ႔သည္ တရားထူးရရန္အျပင္းထန္အားထုတ္ေသာ္၄င္း၊ပုံမွန္အားထုတ္ေသာ္၄င္း သစၥာေလးပါးကုိထုိးထြင္းသိျမင္ႏုိင္ေသာညာဏ္ကုိရရွိႏုိင္ၾကတယ္လုိ႔ ငါ၏ညာဏ္မွာထင္ျမင္သေဘာေပါက္လာခဲ႔တယ္။
ခါးစပ္ျပင္းထန္တဲ႔ဒုကၠရစရိယအက်င္႔တုိ႔ကုိေျခာက္ႏွစ္တုိ႔တုိင္တုိင္အျပင္းအထန္က်င္႔ေတာ္မူခဲ႔ျပီး ဆင္းရဲဒုကၡတုိ႔သည္ တရားထူးမရႏုိင္ရုံမွ်မဟုတ္ပဲ တည္ၾကည္တဲ႔စိတ္သမာဓိေလးပင္မျဖစ္ေစႏုိင္ခဲ႔ပုံေတြကုိသေဘာေပါက္လာခဲ႔တယ္။
တဆက္ထဲငါ႔သႏၱာန္မွာ ''ဤသို႔ အလြန္ပိန္ၾကံဳေသာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာ ကိုယ္ျဖင့္ ထို (ပဌမစ်ာန္) ခ်မ္းသာကို ရရန္မလြယ္၊ ငါသည္ ၾကမ္းတမ္းေသာထမင္း မုေယာမုန္႔ အစာအာဟာရကို စားရမူ ေကာင္းေပမည္''ဟု ဤအၾကံျဖစ္ကာ အစာေရစာျဖတ္မွဳအက်င္႔တုိ႔ကုိစြန္႔လႊတ္ကာ တဖန္ဆြမ္းခံလွည္႔လည္ကာ မဇၥ်ိမပဋိပဒါအက်င္႔ကုိစတင္က်င္႔သုံးခဲ႔တယ္။
ထုိသုိ႔အက်င္႔မွန္လမ္းမွန္ကုိလုိက္မိမွ စ်ာန္သမာပတ္မ်ားျပန္လည္ရရွိကာ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိအဘိညာဥ္၊ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္နဲ႔အာသ၀ကၡယအဘိညာဥ္တုိ႔ကုိရရွိေတာ္မူခဲ႔ျပီး သဗၺညဳတညာဏ္ရွင္အျဖစ္သုိ႔ေရာက္ေတာ္မူခဲ႔တယ္..စသျဖင္႔ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူသည္မွ မိဂဒါ၀ုန္ေတာ္ၾကြသြားကာ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးတုိ႔အားတရားဦးေဟာေတာ္မူကာ သံဃာရတနာျဖစ္ေပၚလာသည္အထိအက်ယ္တ၀ံ႔ေဟာျပေတာ္မူလုိက္ပါတယ္္။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
*တရားရဖုိ႔အေရးၾကီးလွေသာ ပဓာနိယဂၤတရား(၅)ပါး *
ပဥၥ၀ဂၢီတုိ႔က်လြယ္လင္႔တကူတရားထူးမ်ားရသြားၾကပုံကုိၾကားနာရေသာအခါမွာ လြန္စြာအံ႔ၾသသြားျပီး ဘုရားရွင္အား
“အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားဟူေသာ ဆံုးမသူဆရာကို ရေသာရဟန္းသည္ အဘယ္မွ်ေလာက္ ၾကာျမင့္ေအာင္အားထုတ္မွ အရဟတၱ ဖိုလ္အက်ဳိးကို ယခုဘဝ၌ပင္ ကိုယ္တိုင္ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ျပဳကာ ေရာက္၍ေနရပါသနည္း''ဟု ေမးေလွ်ာက္လုိက္ပါတယ္ ထုိအခါဘုရားရွင္က
“မင္းသား သင္ဆင္စီးအတတ္ကုိတတ္ေျမာက္က်ြမ္းက်င္ပါသလား”လုိ႔ ေမးျမန္းေတာ္မူရာ။
က်ြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ထားလုိက္ပါတယ္။
ထုိအခါဘုရားရွင္က “ဆင္စီးအတတ္သင္လုိသူတစ္စုံတစ္ဦးသည္ သင္႔ထံတပည္႔ခံျပီးလာေရာက္သင္ၾကားေနေသာ္လဲ (၁)သင္၏ဆင္စီးအတတ္ပညာက်ြမ္းက်င္မွဳကုိလည္းမယုံၾကည္၊
(၂)က်န္းမာေရးကလည္းခ်ဳခ်ာ၊
(၃)ဆရာခုိင္းတဲ႔အတုိင္းလည္းမလုပ္ပဲေရွ႕မွာသာဟန္ေဆာင္သင္ယူျပီးလိမ္ညာေနမယ္၊ (၄)တတ္ေျမာက္က်ြမ္းက်င္ဖုိ႔လည္းၾကိဳးစားမသင္ယူဘူး၊
(၅)ညာဏ္လည္းထုံထုိင္းဖ်င္းအေနသူျဖစ္မယ္ဆုိရင္
သင္ဆင္စီးအတတ္ပညာကုိက်ြမ္းက်င္ေအာင္ သင္ေပးႏုိင္ပါ႔မလား..လုိ႔ေမးျမန္းလုိက္ပါတယ္။
ေဗာဓိမင္းသားက “ေ၀းပါေသးတယ္ဘုရား၊ အထက္ပါအျပစ္ ငါးမ်ိဳးထဲကတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးရွိေနရင္ကုိ
တတ္ေျမာက္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ငါးမ်ိဳးလုံးသာရွိေနမယ္ဆုိဘယ္လုိမွကုိသင္ျပလုိ႔ရမွာမဟုတ္ပါဘူး..လုိ႔ျပန္ေလွ်ာက္ထားလုိက္ပါတယ္။
ဒီလုိဆုိဟုတ္ျပီ ဆင္စီးအတတ္သင္ယူခ်င္တဲ႔ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔
(၁)သင္မင္းသားရဲ႔ပညာစြမ္းရည္ကုိလည္းယုံၾကည္တယ္
(၂)က်န္းမာသန္စြမ္းသူလည္းျဖစ္မယ္
(၃)ဆရာကုိမလိမ္ညာမလွည္႔စားဘဲစိတ္ထားလည္းေျဖာင္႔မတ္မယ္
(၄)က်ိဳးစားလည္းသင္ယူမယ္
(၅)ညာဏ္ပညာလည္းထက္ျမက္မယ္ဆုိရင္ေကာ
တတ္ေျမာက္ေအာင္သင္ေပးႏုိင္ပါ႔မလား လုိ႔ ေမးျမန္းေတာ္မူလုိက္ျပန္ရာ။
ေဗာဓိမင္းသားက ဒီလုိအဂၤါေတြထဲကတစ္ပါးပါးနဲ႔ျပည္႔စုံရင္ကုိသင္ေပးလုိ႔ရႏုိင္ပါတယ္ဘုရား၊ငါးပါးလုံးစုံတဲ႔တပည္႔မ်ိဳးဆုိ
ရင္ေတာ႔ ေျပာေနစရာပင္မလုိပါ၊ ဆရာ႔ေျခရာကုိလုိက္နင္းႏုိင္မယ္႔သူမ်ိဳးုပါ။ ေသခ်ာေပါက္သင္ယူတတ္ေျမာက္ႏုိင္ပါတယ္လုိ႔႔ ေျဖလုိက္ပါတယ္။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
*ညအားထုတ္မနက္ရႏုိင္သည္ ၊ မနက္အားထုတ္ညရႏုိင္သည္*
ထုိဆင္စီးအတတ္သင္ၾကားေပးပုံဥပမာကုိအေမးအေျဖနဲ႔နားလည္ေစေတာ္မူျပီးတဲ႔အခါမွာေတာ႔
ဘုရားရွင္က ဆက္လက္ျပီး သစၥာတရားမ်ားထုိးထြင္းသိျမင္ နားလည္သေဘာေပါက္ႏုိင္ရန္အတြက္ သူ၏ေနာက္လုိက္တပည္႔မ်ားျပည္႔စုံၾကရမည္႔အဂၤါရပ္(၅)ခ်က္ကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း ဆက္လက္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။
မင္းသား တရားဘာ၀နာပြားမ်ားအားထုတ္လုိတဲ႔ ရဟန္းသည္
(၁) ဆရာဘုရားအေပၚမွာလည္း ယုံၾကည္မွုအျပည္႔၀ရွိတယ္။
(၂) အနာကင္း၏၊ ေရာဂါကင္းျပီးအညီအမွ် ေက်က်က္ေစတတ္ေသာ
မေအးလြန္း မပူလြန္းေသာအလယ္အလတ္ျဖစ္ေသာ ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းရန္ခံ့ေသာ ပါစကေတေဇာဓာတ္ (ဝမ္းမီး) နဲ႔လည္းျပည္႔စုံမယ္၊
(၃) ဟန္ေဆာင္ျခင္း လွည့္ပတ္ျခင္း မရွိ၊ ဆရာျဖစ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားအထံ၌ လည္းေကာင္းပညာရွိကုန္ေသာ
သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔အထံ၌လည္းေကာင္းဟုတ္မွန္သည့္အတိုင္း မိမိကိုယ္ကို ထင္စြာ ျပဳတက္တယ္၊
(၄) အကုသိုလ္တရားတို႔ကို ပယ္ရန္ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ျပည့္စံုေစရန္ ထက္သန္ေသာ လုံ႔လ၀ီရိယနဲ႔လည္းျပည္႔စုံမယ္။
(၅) ပညာရွိတယ္ ၊အျဖစ္ အပ်က္ကို သိစြမ္းႏိုင္ေသာ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုမယ္၊ စင္ၾကယ္ေသာ (ကိေလသာ ကို) ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးႏိုင္ေသာ ေကာင္းစြာ ဒုကၡ၏ကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေစႏိုင္ေသာ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုမယ္ဆုိရင္
ထုိတပည္႔သားရဟန္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားတည္းဟူေသာ ဆံုးမသူဆရာကို ရသည္ရွိေသာ္
အလြန္ဆုံးလွ (၇)ႏွစ္ဆုိလွ်င္ အရဟတၱဖိုလ္အက်ဳိးကို ယခုဘဝ၌ပင္ ကိုယ္တိုင္
ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ျပဳကာ တရားထူးရႏုိင္ပါတယ္။
*ညတရားနာယူရမူ ေနာက္ရက္နံနက္မွာ တရားအထူးကို ရေပလိမ့္မည္၊
*နံနက္အခါ တရားနာၾကားရမူကား ညခ်မ္းကာလေရာက္သည္ႏွင္႔
တရားထူးရႏုိင္သစၥာညာဏ္ကုိအျမင္ေပါက္ႏုိင္သည္…ဟုမိန္႔ေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။
………………………
ထုိအခါမွ ေဗာဓိမင္းသားလည္း သူ၏ ဆင္းရဲျပင္းထန္စြာ
ေသေကာင္ေပါင္းလဲတရားအားထုတ္မွသာ မွန္ကန္တဲ႔ညာဏ္အျမင္ကုိရႏုိင္တယ္
ဆုိတဲ႔အယူမွားၾကီးကုိစြန္႔လႊတ္လုိက္ကာ…..
''ညခ်မ္းအခါ၌ဆံုးမသည္ရွိေသာ္ နံနက္အခါ၌ တရားအထူးကို ရစြမ္းႏိုင္၏၊
နံနက္အခါ၌ ဆံုးမသည္ရွိေသာ္ညခ်မ္းအခါ၌ တရားအထူးကို ရစြမ္းႏိုင္၏၊
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလွပါ၏၊ တရားေတာ္သည္ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလွပါ၏၊ တရားေတာ္၏ ေကာင္းစြာေဟာၾကားထားသည္၏ အျဖစ္သည္ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလွပါ၏''ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားလုိက္ပါတယ္။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ေဗာဓိမင္းသားက ဘုရားရွင္ႏွင္႔တရားေတာ္၏အံ႔ဖြယ္ဂုဏ္ကုိသာခ်ီးမြမ္းေနျပီး သရဏဂုံကုိလည္း မေလွ်ာက္ၾကား ၊ဥပါသကာအျဖစ္လည္းမခံယူျခင္းအေပၚ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ သၪၨိကာပုတၱလုလင္က သိပ္သေဘာမက်ျဖစ္ကာ။
ေဗာဓိမင္းသားကို ''မင္းႏွယ္ကြာ ဒီေလာက္အႏွစ္သာရျပည္႔၀ေကာင္းမြန္တဲ႔တရားဓမမေတြကုိနာၾကားရတာေတာင္ သရဏဂုံေလးမွမယူ ဥပါသကာအျဖစ္မွမေလွ်ာက္ၾကားဘူး၊ဘုရားခ်ြတ္လုိ႔မက်ြတ္မယ္႔သူဆုိတာ မင္းကုိရည္ရြယ္ေျပာတာထင္ပါရဲ႕..” လုိ႔စကားနာထုိးလုိက္ရာ
ေဗာဓိမင္းသားကျပန္လည္၍..ဟာ သူငယ္ခ်င္း ဘယ္လုိေျပာလုိက္ပါလိမ္႔ကြာ
ေလာကမွာငါေလာက္ ဘုရားကုိကိုယ္ကြယ္ဆည္းကပ္ႏုိင္သူရွိႏုိင္ပါဦးမလား…
ငါ႔မယ္ေတာ္ၾကီးကေျပာျပဖူးတယ္
“ငါကကုိယ္၀န္တည္စဥ္ထဲအေမ႔ဗုိက္ထဲက သရဏဂုံယူျပီးသား၊ဘုရားတပည္႔သား ျဖစ္ျပီးသားတဲ႔ကြ၊”
(က)“ ျမတ္စြာဘုရား ေကာသမၺီျပည္ ေဃာသိတာ႐ုံေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္က ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ရက္ၾကီးနဲ႔ ငါ႔မယ္ေတာ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကိုရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ေနလ်က္ ''အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏ္ုပ္၏ ဝမ္းတိုက္ရွိ ဤသတို႔သား၊ သို႔မဟုတ္ သတို႔သမီးသည္ အသွ်င္ဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ျမတ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ရဟန္းသံဃာအေပါင္းကိုလည္းေကာင္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုသူငယ္ကို ယေန႔ကို အစျပဳ၍ အသက္ထက္ဆံုး ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာဟူ၍ မွတ္ေတာ္မူပါေလာ့''ဟု ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတယ္လုိ႔ ေျပာျပခဲ႔ဖူးတယ္”
(ခ)ေနာက္တစ္ၾကိမ္သရဏဂုံရခဲ႔တုန္းကေတာ႔ ငါကကေလးေလးပဲရွိေသးတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား ဘဂၢတိုင္း သုသုမာရဂိရၿမိဳ႕ သားသမင္ တို႔ကိုေဘးမဲ့ေပးရာျဖစ္ေသာ ဤပဲစင္းငုံေတာ၌ပင္လွ်င္ သီတင္းသံုးေနစဥ္တုန္းကလည္း ငါ့ကိုထိန္းရတဲ႔ ႏို႔ထိန္းၾကီးက ရင္ခြင္ျဖင့္ေပြ႔ ပိုက္ခ်ီ၍ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ရွိခိုးလ်က္
''အသွ်င္ဘုရား ဤေဗာဓိမင္းသားသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ျမတ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ရဟန္းသံဃာအေပါင္းကိုလည္းေကာင္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုေဗာဓိမင္းသားကို ယေန႔ကို အစျပဳ၍ အသက္ထက္ဆံုး ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာဟူ၍ မွတ္ေတာ္မူပါေလာ့'လုိ႔ေလွ်ာက္ထားခဲ႔ဖူးသတဲ႔။
(ဂ)အဲလုိကုိယ္၀န္တည္စဥ္အမိ၀မ္းထဲကုိက ရတနာသုံးပါးကုိၾကည္ညိဳဆည္းကပ္တဲ႔ ဘုရားရွင္ရဲ႔တပည္႔သား၊ လူမမည္အရြယ္ကေလးဘ၀ထဲက ႏုိ႔ထိမ္းၾကီးေက်းဇူးေၾကာင္႔ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ ဆည္းကပ္ခြင္႔ရခဲ႔တဲ႔ငါက ယခုလုိဆြမ္းပင္႔ကပ္ တရားနာျပီးမွ ဘာလုိ႔ရတနာသုံးပါးကုိးကြယ္ဆည္းကပ္သူအျဖစ္မေလွ်ာက္ရမွာလဲ ၊ သူငယ္ခ်င္းသၪၨိကာပုတၱ ယခုငါသည္သံုးႀကိမ္ေျမာက္လည္း ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ျမတ္ကိုလည္းေကာင္း ရဟန္းအေပါင္းကိုလည္းေကာင္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊……ဟုေျပာဆုိကာ
ထုိေန႔မွစ၍ အသက္ထက္ဆံုး (ရတနာသုံးပါးကို) သုံးၾကိမ္ေျမာက္ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားပါေတာ႔တယ္။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ဒီေလာက္ဆုိလွ်င္ ေမတၱာသုတၱာန္မွာဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူထားတဲ႔
ရုိးသားေျဖာင္႔မတ္ျခင္း(ဥဇူ စ)အထူးကုိရုိးသားေျဖာင္႔မတ္ျခင္း(သုဟုဇူ စ)ဆုိတဲ႔
ရုိးဂုဏ္ႏွင္႔ျပည္႔စုံရမယ္ဆုိတဲ႔ အဂၤါရပ္ဟာ ယခုေဗာဓိရာဇကုမာရသုတ္ေတာ္လာ
”ယုံၾကည္၊က်န္းမာ၊ေျဖာင္႔မတ္စြာႏွင္႔၊ေလ်ာ္စြာအားထုတ္၊နာမ္ႏွင္႔ရုပ္ကုိျဖစ္ခ်ဳပ္သိျမင္ဤ(၅)အင္ ၊မွန္ပင္မဂ္ရေၾကာင္းဆုိတဲ႔”ပဓာနိယဂၤတရားငါးပါးထဲက တတိယေျမာက္ “ေျဖာင္႔မတ္စြာႏွင္႔”ဆုိတဲ႔အဂၤါရပ္ႏွင္႔တစ္ထပ္တည္းက်ေနကာ နိဗၺာန္ရဖုိ႔အလြန္အေရးၾကီးလွေၾကာင္းသေဘာေပါက္နားလည္ၾကမည္ထင္ပါသည္။
ရုိးသားစြာၾကိဳးစားႏုိင္ၾကျပီးသံသရာ၀ဋ္ဒုကၡမွလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ၾကပါေစ
( လကၤာအရွင္-မုံရြာ)
No comments:
Post a Comment