*သႏၲိႁႏၵိေယာ စ-တည္ျငိမ္ညိမ္သက္ေသာ စကၡဳစသား ေျခာက္ပါးေသာ ဣေျႏၵတုိ႔လည္းရွိရမယ္*
စကၡဳစသားဆုိတာက မ်က္စိ၊နား၊ႏွာ၊လွ်ာ၊ကုိယ္၊စိတ္ ေျခာက္ဒြါရကုိဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္။ တည္ၾကည္ျငိမ္သက္ရမယ္ဆုိေတာ႔ ဘယ္လုိလုပ္ရမွာပါလိမ္႔၊ ဣ႒ အနိ႒ေကာင္းေကာင္းဆုိးဆုိး အာရုံမ်ိဳးေတြနဲ႔ၾကဳံေတြ႔လာရင္ တုန္လွဳပ္မွဳမရွိေအာင္ ေလာဘေဒါသေတြေၾကာင္႔ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ခါမသြားေအာင္ သတိတရားလက္ကုိင္ထားျပီး အျမဲတမ္းေစာင္႔ၾကည္႔ေနရမယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။
ဒီအတုိင္းျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာက အေျပာလြယ္သေလာက္အလုပ္ခက္ခဲျပီး ဘုရားရွင္မွားၾကားတဲ႔အတုိင္းတစ္ေသြမတိမ္းလုိက္နာႏုိင္ျပီး ဣေျႏၵေျခာက္ပါးတံခါးေပါက္ကေန ကိေလသာရန္သူေတြ၀င္မလာႏုိင္ေအာင္ တံခါးကုိလုံေအာင္ေစာင္႔ႏုိင္ျပီဆုိတာနဲ႔ပဲ နိဗၺာန္ဆုိိတဲ႔ တဏွာကိေလသာရမၼက္ေတြျငိမ္းရာနိဗၺာန္ဟာာ စာရွုသူရဲ႕လက္တစ္ကမ္းမွာလုိ႔ေတာင္ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔လည္း မုိးကုပ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး အျမဲမိန္႔ေတာ္မူေလ႔ရွိတာေပါ႔ ကိေလသာၾကားမခုိေစနဲ႔ မနက္အားထုတ္ညေနရႏုိင္တယ္္၊ညေနအားထုတ္မနက္ရႏုိင္တယ္..ဆုိတာ။
ဒီေတာ႔ တရားထူးရျခင္းမရျခင္းထက္ စာရွုသူမိတ္ေဆြမ်ားရဲ႕ လက္ေတြ႕ေလာကီဘ၀ထဲမွာကုိ လုိအပ္မွဳေတြနည္းေလ စိတ္ခ်မ္းသာေလ။ မေက်နပ္မွဳေတြနည္းေလ စိတ္ေအးခ်မ္းေလဆုိတာကုိေတာ႔ ဘယ္သူမွျငင္းႏုိင္မယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ႔ ဘုရားရွင္မိန္႔ေတာ္မူထားတဲ႔ ေမတၱာသုတ္ေတာ္လာ” သႏၲိႁႏၵိေယာ စ-တည္ျငိမ္ညိမ္သက္ေသာ စကၡဳစသား ေျခာက္ပါးေသာ ဣေျႏၵတုိ႔လည္းရွိရမယ္”ဆုိတဲ႔ စကားေတာ္ေလးကုိ အျမဲတမ္းသတိရကာ ဒြါရတံခါးေျခာက္ေပါက္မွာ မလွုပ္မယုိင္ျမဲခုိင္တဲ႔သတိတရားနဲ႔ ကိေလသာရန္သူမ်ားကုိ ကာဆီးကာ ဣေျႏၵရွင္ၾကီးမ်ားျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ပဲ ဆႏၵျပဳရမွာပါပဲ ။
စာရွုသူမ်ားဗဟုသုတရၾကေစဖုိ႔ ဣေျႏၵၾကီးလွတဲ႔ နိေျဂာဓသာမေဏေၾကာင္႔ သာသနာေရာင္၀ါထြန္းေတာက္ခဲ႔ရပုံအေၾကာင္းကုိ တင္ျပေပးပါဦးမယ္။
ဗုဒၶသာသနာေတာ္မွာ အေသာကမင္းတရားၾကီးဆုိတာ ဘာသာတရားအလြန္ကုိင္းရွုိင္းျပီး ကုိးတုိင္းကုိးဌာနကုိ သာသနာျပဳေစလႊတ္ခဲ႔တာေတြ။ တတိယသံဃာယနာတင္ပြဲၾကီးက်င္းပျပီး မိစၦာ၀ါဒေတြကုိႏွိပ္ကြပ္ခဲ႔တာေတြ၊ ေရတြင္းေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ေရကန္ေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္နဲ႔ေက်ာင္းကန္ဘုရားေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္လွဴဒါန္းျပီး ဘုရားရွင္ရဲ႕ အထင္ကရေနရာမ်ားကုိလည္း ေက်ာက္စာတုိင္ၾကီးမ်ားနဲ႔ သက္ေသထူေပးခဲ႔တာေတြကုိ အားလုံးသိၾကျပီးျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမယ္႔ သူသာသနာမျပဳခင္အခ်ိန္ က်ြတ္တမ္းမ၀င္ခင္အခ်ိန္ထိ အဲဒီသီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီးဆုိတာကုိ တုိင္းသူျပည္သားေတြက စႏၵာေသာက-အလြန္ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ႔ မင္းဆုိးတစ္ပါးလုိ႔ပဲ သတ္မွတ္ထားၾကတာပါ။
အဲလုိသတ္မွတ္မယ္ဆုိလည္း သတ္မွတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဖခင္ဗိႏၶဳသာရမင္းၾကီးမွာ သားေတာ္ေပါင္းက တစ္ရာ႔တစ္ပါးေတာင္ရွိပါသတဲ႔။ အေသာကမင္းသားနဲ႔တိႆမင္းသားကေတာ႔ ညီအစ္ကုိအရင္း။ က်န္တဲ႔မင္းသား(၉၉)ေယာက္ဆုိိတာကေတာ႔ ဖေအတူမေအကြဲေတြမုိ႔ တစ္၀မ္းကြဲညီအစ္ကုိပဲေတာ္စပ္တာ။ ဖခင္ဗႏၶဳသာရမင္းၾကီးက အေသာကကုိ ဥေဇၨနီျပည္ကုိ အပုိင္စားေပးျပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေစခဲ႔ေပမယ္႔ သူကဇမၺဴဒိပ္တစ္က်ြန္းလုံးကုိအုပ္စုိးလုိတဲ႔ ဧကရာဇ္ဘုရင္လုပ္ခ်င္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ဘယ္ညီအစ္ကုိေတြမွမသိေအာင္ စစ္ေရးျပင္ဆင္ထားျပီး ဖခင္ဗိႏၶဳသာရမင္းၾကီးနတ္ရြာစံလုိ႔ သားအၾကီးဆုံးၾကီး သုမနကုိလည္းမင္းေျမွာက္ဖုိ႔ျပင္ဆင္ၾကေရာ အေသာကကက်န္တဲ႔တစ္၀မ္းကြဲ ညီအစ္ကုိေတြေရာ အစ္ကုိအၾကီးဆုံးၾကီးသုမနမင္းသားကုိပါ အကုန္လုံးကုိလုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ပစ္လုိက္တာကုိး။
……………………………………
အေသာကက သုမနမင္းသားၾကီးကုိပါ လုပ္ၾကံလုိက္ျပီဆုိိတဲ႔ သတင္းေရာက္လာလာခ်င္း ကုိယ္၀န္အရင္းအမာကုိလြယ္ထားရတဲ႔ ဇနီးျဖစ္သူ သုမနေဒ၀ီမင္းသမီးလည္း သူေတာင္းစားမအသြင္ေဆာင္ကာ ဒြန္းစဏၰားရြာဖက္သုိ႔ ထြက္ေျပးပုန္းေအာင္းခဲ႔ရင္ ပေညာင္ပင္ၾကီးေအာက္မွာပဲ သားငယ္ေလးကုိဖြားျမင္ခဲ႔ရသည္။
ပေညာင္ပင္ေအာက္မွာဖြားတဲ႔သားေလးမုိ႔ “ နိေျဂာဓမင္းသား”လုိ႔ေခၚၾကတာေပါ႔။ နိေျဂာဓေလးကုိလည္း အိမ္ေရွ႔မင္းရဲ႕သားျဖစ္ေပမယ္႔ ဖခင္ၾကီးလည္းလုပ္ၾကံခံရျပီး သူကုိယ္တုိင္လညး္ သူေတာင္းစားရြာမွာပဲ ေနခဲ႕ရလုိ႔ သူေတာင္းစားကေလးတစ္ေယာက္လုိ႔ထင္သြားၾကတာေပါ႔။
သုမနမင္းသမီးလည္း ခုနစ္ႏွစ္တုိင္တုိင္ ဒြန္းစ႑ားတို႔အရပ္မွာ ပုန္းေအာင္းေနထိုင္ခဲ့ျပီး မထင္မရွားအသြင္ျဖင္႔ ပါဋလိပုတ္ေနျပည္ေတာ္အေရွ႕တံခါးနားမွာ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္ခဲ႔ျပီး
သားငယ္ေလးကုိလည္း မဟာ၀ရုဏမေထရ္ၾကီးထံမွာ ရွင္ျပဳေပးရာ နိေျဂာဓမင္းသားေလးမွာ ဆံပင္မ်ားရိတ္ပယ္ေနစဥ္ပင္ တဥၥ ပဥၥကကမၼ႒ာန္းကုိ ရႈမွတ္ရင္း ခုနစ္ႏွစ္သား ရဟႏၱာကုိရင္ေလးျဖစ္သြားခဲ႔ပါတယ္။
…………………………….
အေသာကမင္းသားလည္း အဘိသိက္မသြင္းေသးပဲ ေနခဲ႔ျပီးမွ ေလးႏွစ္ေျမာက္ ( သာသနာသကၠရာဇ္ (၂၁၈)ခုႏွစ္)မွ
မင္းအျဖစ္ အဘိသိက္သြင္းကာ ဇမၺဴဒိပ္တစ္က်ြန္းလုံးရဲ႕ ဧကရာဇ္မင္းအျဖစ္ခံယူခဲ႔ျပီး ဖခင္ၾကီးလက္ထက္ကေက်ြးေမြးလွူဒါန္းျမဲ တိတၳိ(၆၀၀၀၀)ကုိလည္းသုံးႏွစ္တုိင္တုိင္ ေန႔စဥ္ ဆြမ္းဆက္ကပ္လွူခဲ႔ပါတယ္။ဒါေပမယ္႔ အေနအထုိင္မတတ္ ဣေျႏၵမရွိသိကၡာမရွိတဲ႔တိတၳိေတြၾကည္႔ျပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနခဲ႔တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
ဒါနဲ႔ တကယ္ၾကည္ညိဳဖြယ္ တည္ၾကည္ျငိမ္သက္တဲ႔ ကုိယ္အမူရာႏွုတ္အမူရာရွိတဲ႔ သမဏျဗဟၼဏသူေတာ္စဥ္ေတြကုိလွဴခြင္႔ရရင္ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ေတြးမိျပီး ။အလွူခံပုဂၢိဳလ္ေပါင္းစုံကုိနန္းေတာ္ပင္႔ျပီး ဆြမ္းကပ္ေစတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အယုတ္အျမတ္ေနရာေပါင္းစုံခင္းထားျပီး အရွင္တုိ႔နဲ႔သင္႔ေတာ္တဲ႔ေနရာကုိထုိင္ၾကပါလုိ႔ ေျပာဆုိေလ႔ရွိသတဲ႔။
အလွူခံတိတၳိမ်ားကလည္း အႏွစ္သာရမရွိၾကသူမ်ားပီပီ ျမင္႔ျမတ္တဲ႔ေနရာမ်ားမွာတက္မထုိင္ရဲၾကဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႔ကလည္းၾကမ္းျပင္ေပၚထုိင္စားျပီးျပန္သြားတယ္ ။တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ႔လည္း အင္းပ်ဥ္၊ကုတင္ေညာင္းေစာင္းမ်ားေပၚမွာသာထုိင္စားသြားၾကတယ္။
ဒီေတာ႔ မင္းၾကီးစိတ္ထဲမွာ ႏွစ္ေထာင္းအားရသိပ္မရွိလွဘူးျဖစ္ေနတာေပါ႔။
သူျမတ္အမည္ခံျပီး ျမတ္တဲ႔ေနရာမ်ားမွာမထုိင္ရဲတာကုိပင္ ဘ၀င္မက်ျဖစ္ေနတာေပါ႔။
ဒီလုိနဲ႔ အဘိသိက္မခံမီနန္းစံတာေလးႏွစ္ အဘိသိက္ခံျပီး တိတၳိမ်ားကုိဆြမ္းေက်ြးေနခဲ႔တာသုံးႏွစ္ေပါင္းရင္ ခုနစ္ႏွစ္ဆုိေတာ႔ ကုိရင္နိေျဂာဓေလးရဲ႕ အသက္နဲ႔အမွ် မိစၦာဒိ႒ိမင္းၾကီးရဲ႕ဘ၀နဲ႔ ေနခဲ႔ရတာေပါ႔။
တစ္ေန႔မွာေတာ႔ တူေတာ္စပ္တဲ႔ သုမနမင္းသမီးရဲ႕ သားငယ္ ခုနစ္ႏွစ္အရြယ္ကုိရင္ေလးက သူ႔နန္းေတာ္ေဘးမွျဖတ္ျပီး မယ္ေတာ္ၾကီးရွိရာသုိ႔ ၾကြသြားပါသတဲ႔။
…………………………………………..
နိေျဂာဓကုိရင္ေလး လမ္းမေပၚမၾကြလာခင္ေလးမွာပဲ အေသာကမင္းၾကီးကနန္းေတာ္ အေရွ႕ဖက္ေလသာျပတင္းကုိဖြင္႔ျပီး အျပင္ကုိရွုစားေနတာေပါ႔ ။လမ္းမေပၚမွာလည္း ကေလးငယ္တုိ႔ဘာသာဘာ၀ ေဆာ႔ကစားေနၾကတဲ႔ကေလးငယ္ေလးေတြကုိလည္းေတြ႕ရတယ္။
"ကေလးေတြရဲ႕ ငယ္ဘ၀ဟာ အရမ္းလြပ္လပ္ပါကလား။ ငါငယ္ငယ္တုန္းကဆုိ ငါ႔ေနာင္ေတာ္ညီေတာင္မင္းသားတစ္ရာတုိ႔နဲ႔ အတူတူေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ကစားခဲ႔ၾကတာေပါ႔ "
သူကေလးေတြၾကည္႔ရင္ သူလုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခဲ႔တဲ႕ ညီေတာင္ေနာင္ေတာ္ေတြကုိျပန္သတိရေနမိတယ္။
"အမွန္ေတာ႔ငါမွားခဲ႔တာပဲ။ သူတုိ႔အားလုံးကငါ႔အေပၚ ဘာမ်က္မုံးၾကိဳးခဲ႔တာ။ ျပစ္မွားခဲ႔တာတစ္စုံတစ္ခုမွမရွိခဲ႔ပဲ။ အာဏာရူးရူးခဲ႔တဲ႕ငါ ငါ ေအာ္ မုိက္မဲေလစြ"
ဤသုိ႔ ေတာင္ေတာင္ဤဤၾကံစည္ေတြးေတာေနခုိက္ နန္းေတာ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းလမ္းမေပၚမွာ သကၤန္းကုိသပၸါယ္စြာရုံျပီး သပိတ္ကုိလြယ္ လွ်က္ ဣေျႏၵၾကီးတစ္ခြဲသားနဲ႔ ၾကြခ်ီေနတဲ႔ ကုိရင္ငယ္ေလးကုိျမင္ရတယ္။
ဒီတင္ သူ႔ရင္ထဲက ေနာင္တတရားေတြနဲ႔ဗေလာင္ဆူေနတာေတြ အျမိဳက္ေရနဲ႔ျငွိမ္းလုိက္သလုိ ခဏျခင္းျငိမ္းေအးသြားၾကတယ္။
“ဟင္ ခုနစ္ႏွစ္အရြယ္ကေလးေလးတစ္ေယာက္ပါလား။ ဘာပါလိမ္႔အျခားကေလးေတြလုိလည္း ရယ္ရယ္ျမဴးျမဴးမရွိဘူး အ၀တ္အစားကလည္း အျခားကေလးေတြနဲ႔မတူဘူး ၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းလုိက္ပါဘိ။ဧကႏၱ ပရိဗုိဇ္မတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕သားေလးပဲျဖစ္ရမယ္။ ဒီကေလးကုိ ငါဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္ ေခၚခ်ဦးမွပဲ ”
ဒါနဲ႔အနားရွိတဲ႔သက္ေတာ္ေစာင္႔ေတြထဲကတစ္ေယာက္ကုိအမိန္႔ေပးလုိက္တယ္။
"ေဟ႔..သြားစမ္း ဟုိမွာျမင္လား အဲဒီကေလးေလး ငါ႔ဆီေခၚလာခဲ႔ေခ်"
"မွန္လွပါအရွင္မင္းၾကီး"
သက္ေတာ္ေစာင္႔လည္း အေမာတေကာေျပးဆင္းသြားတာေပါ႔ ။
လမ္းမေပၚေရာက္ေတာ႔ ကုိရင္ေလးကုိလွမ္းေအာ္တားလုိက္တယ္
“ေဟ႔ရပ္ ဟုိကေလးရပ္စမ္း ရပ္စမ္း”
ကုိရင္ငယ္ေလးကေတာ႔ ေၾကာက္ရြံ႕ဟန္လည္းမျပဘူး မတုန္မလွုပ္
“ဘာအေၾကာင္းရွိလုိ႔ပါလဲ တကာၾကီး”
"မင္းၾကီးကမင္းကုိေခၚခုိင္းလုိက္လုိ႔ လာလာအခုနန္းေတာ္ထဲအျမန္လုိက္ခဲ႔ ေတာ္ၾကာ မင္းၾကီးအမ်က္ေတာ္ရွေနဦးမယ္"
သက္ေတာ္ေစာင္႔ၾကီးကေျပာေျပာဆုိဆုိ ေျခလွမ္းက်ဲၾကီးနဲ႔ နန္းေတာ္ဖက္ျပန္လွည္႔သြားျပီး ၀ါးႏွစ္ရုိက္သုံးရုိက္ေလာက္ေရာက္ေတာ႔ ေနာက္လွည္႔ၾကည္႔လုိက္တယ္ ။
“ေရာ္ ခက္ေတာ႔ေနျပန္ပါျပီ ျမန္ျမန္လာပါဆုိမွ ေျမျပိဳက်မယ္႔အတုိင္း ရြရြေလးနင္းေလွ်ာက္ေနလုိက္ေသး။
ဒီကေလးကေတာ႔ ဘယ္သူ႔ကုိမွလည္းေၾကာက္လန္႔ပုံမေပၚဘူး ရုိက္ႏွက္ေခၚလုိ႔လည္းမျဖစ္ဘူး မင္းၾကီးကသေဘာက်လုိ႔ေခၚခုိင္းဟန္တူရဲ႕”
သူစိိတ္ရွည္လက္ရွည္ေစာင္႔ေခၚေနရျပီေပါ႔။
……………………………………..
ကုိရင္ေလးအပင္႔ခုိင္းလုိက္ေသာ သက္ေတာ္ေစာင္႔ေပၚမလာေတာ႔ မင္းၾကီးစိတ္ထဲ နည္းနည္းတုိသြားမိတယ္။
”ကေလးသြားေခၚပါဆုိ ဘာသြားလုပ္ေနတယ္မသိဘူး ။ေဟ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္လုိက္သြားစမ္း”
ကုိရင္ေလးကအလာေႏွး မင္းၾကီးကခုဆုိခု စိတ္ျမန္ကုိယ္ျမန္နဲ႔ေတာ႔ ေတြ႔ၾကျပီေပါ႔ မလာႏုိင္တာၾကာလုိ႔ အဲလုိသုံးေယာက္ေလာက္ထပ္လႊတ္အေခၚခုိင္းလုိက္တယ္။
ကုိရင္ေလးနန္းေတာ္ထဲ၀င္လာေတာ႔ နန္းတြင္းသူနန္းတြင္းသားအားလုံး ခဏတာမွ်ႏွုတ္ဆိတ္ေမ႔ေျမာသြားၾကတယ္ ။ ကေလးငယ္ေလးက ခုနစ္ႏွစ္သား ဣေျႏၵၾကီးတစ္ခြဲသားနဲ႔ သကၤန္းဟန္ပါပါရုံျပီး သပိတ္လြယ္ကာ တစ္လွမ္းခ်င္းၾကြလာေနတာကုိး။
မင္းၾကီးပင္ သက္ေတာ္ေစာင္႔ေတြလာရင္ေတာ႔ အျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္လုိက္ဦးမယ္ ငါ႔အမိန္႔ကုိမေလးစားဘူးလုိ႔ေတြးလုိက္မိတဲ႔အေတြးေတြ ။အကုန္လြင္႔ပ်ယ္ကုန္တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။
…………………………………………………………..
ရာဇပလႅင္ေရွ႔ေရာက္လာေတာ႔ မင္းၾကီးကုိယ္တုိင္ပဲ ထျပီး ခရီးဦးၾကိဳဆို၍ “ ေလွ်ာက္ပတ္ေသာေနရာ တြင္ သီတင္းသံုးပါ” ဟု အရင္တိတၳိေတြကုိစမ္းသလုိေျပာလုိက္ရာ ကုိရင္ေလးက ေဘး၀ဲယာတစ္ခ်က္ၾကည္႔လုိက္တယ္။ ယခင္ေရာက္ေနၿပီးေသာ သူမ်ားကိုၾကည့္လိုက္ရာ မိမိထက္ သိကၡာအားျဖင့္၄င္း၊ ဂုဏ္အားျဖင့္၄င္း ျမင့္သည့္သူကို မေတြ႕သည့္အတြက္ ထီးျဖဴၾကီးမုိးထားတဲ႔ ရာဇပလႅင္ေပၚသုိ႔ သြားကာ ထိုင္ေတာ္မူ လုိက္ရာ အေသာကမင္းၾကီးလည္း ၾကက္သီးမ်ားပင္ တျဖန္းျဖန္းထသြားရေတာ႔တာေပါ႔။
ကုိရင္ေလးလုပ္လုိက္ပုံျမင္ေတာ႔ မင္းၾကိးခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္သြားတယ္ တဲ႔။ “ဤသူငယ္သည္ ယေန႔ပင္ ငါနန္းေတာ္၏ အရွင္သခင္ျဖစ္လိမ့္မည္၊ ေလာကတြင္ငါ့ကို ဆံုးမသြန္သင္မည့္သူ ေပၚေပါက္လာၿပီ” လုိ႔ေလ။
ေနာက္ျပီး ကုိရင္ေလးကသပိတ္ကုိလွမ္းေပးလုိက္ေတာ႔ မင္းၾကီးလည္း သူ႔ပြဲေတာ္အုပ္ထဲက ဆြမ္းထမင္းမ်ား ဟင္းမ်ားနဲ႔ ဆြမ္းဆက္ကပ္အျပီးမွာ
“ ကုိရင္ဟာ အဘယ္သူရဲ႕ အဆံုးအမကို ခံယူပါသလဲ၊ အဘယ္အယူကို ယူပါသလဲ” လုိ႔ေမးၾကည္႔လုိက္ေတာ႔
“ မင္းႀကီး….ကၽြန္ပ္ဟာ သဗၺညဳ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမကို ခံယူပါတယ္၊ နိဗၺာန္ ဆိုတဲ့ ကိေလသာကုန္ရာကို အာရံုျပဳပါတယ္” ဟု ေျဖလုိက္ပါသတဲ႔။
ဒါဆုိသင္႔ဆရာ ျမတ္စြာဘုရာရဲ႕ အဆံုးအမကို ေျပာျပပါလုိ႔ေတာင္းပန္ေတာ႔..
အပၸမာေဒါ အမတံ ပဒံ ၊ ပမာေဒါ မစၥဳေနာ ပဒ။ံ
အပၸမတၱာ နမီယႏၱိ ၊ ေယ ပမတၱာ ယထာမတာ။
“တကာေတာ္မင္းႀကီး….မေမ့မေလ်ာ့ေနသူဟာ ေသေဘးမွလြတ္ရတယ္ ။
ေမ႔ေလ်ာ႔ေနသူေတြကေတာ႔ ေသမင္းထံလက္နက္ခ်ရမွာပဲ…
လုိ႔ေဟာျပလုိက္တာေပါ႔။
မင္းၾကိးကား ထုိတရားကုိၾကားနာလိုက္ရသည့္အခ်ိန္မွစ၍ ကုိရင္ေလးကုိ အရမ္းၾကည္ညိဳသြားျပီး “ ကုိရင္႔ကုိေန႔စဥ္ဆြမ္းရွစ္အုပ္လွူပါ႔မယ္လုိ႔ ေလွ်ာက္လုိက္တာေပါ႔ ။တုိက္လည္းတုိက္ဆုိင္ေနတယ္ေလ စစ္ဘုရင္းၾကီးတစ္ေယာက္အဖုိ႔ သတိတစ္ခ်က္လစ္တာနဲ႔ လုပ္ၾကံခံရမယ္မဟုတ္လား။ ကုိရင္ေလးေဟာလုိက္တဲ႔တရားကလည္း သူ႔အျဖစ္နဲ႔ကြက္တိပဲ။
ဆြမ္းရွစ္အုပ္လွူတယ္ဆုိေတာ႔ သာမေဏက သာဓုေခၚျပီ
“ဒါဆုိလည္း ဒီဆြမ္းရွစ္အုပ္ကုိ ကုိရင္႔ဥပဇၥ်ာယ္အားထပ္မံလွဴရတာပ”လုိ႔မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ကုိရင္ကလည္း ကုိယ္တုိင္မဘုဥ္းပဲ ဥေပဇၥ်ာယ္လွဴတယ္ဆုိေတာ႔ အဲဒီဥေပဇၥ်ာယ္ဆုိတာ ဘယ္သူမုိ႔တုန္း လုိ႔ေမးရာ “ ကိုရင္လိမၼာေရးျခားရွိလာေအာင္ အျပစ္ေထာက္ျပ ျပင္ဆင္ေပးေတာ္မူတဲ႔ ဆရာသခင္ကုို ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာ လုိ႔ေခၚေၾကာင္းရွင္းျပလုိက္ပါတယ္။
မင္းၾကီးသေဘာေပါက္သြားျပန္ပါတယ္ ။ ဆရာအသြင္သင္ေကာင္းလုိ႔ ဒီကုိရင္ေလး ဒါေလာက္လိမၼာေရးျခားရွိတာပဲ
"ကဲဒါဆုိကုိရင္ ကုိရင္႔ကုိလည္းဆြမ္းရွစ္အုပ္ ၊အရွင္႔ဥေပဇၥ်ာယ္အတြက္လည္း ဆြမ္းရွစ္အုပ္္ေန႔စဥ္လွဴမွာေပါ႔ဘုရား ”
"မင္းၾကီး ဒါဆုိ ကုိရင္အလွူခံရမယ္႔ ဆြမ္းရွစ္အုပ္ကုိေတာ႔ စာခ်ဆရာကုိလွူဒါန္းလုိပါတယ္”
"ဟင္ ကုိရင္ကလည္း ဥေပဇၥ်ာယ္ဆရာအျပင္ ေနာက္ဆရာတစ္ေယာက္ရွိေသးတာလား သူကဘာေတြသင္ေပးလုိ႔လဲ"
“္မင္းႀကီး…စာခ်ဆရာဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြကို သင္ေပးသူ၊ ထိုတရားေတာ္အတိုင္း နည္းလမ္းမွန္ကန္သည့္ အက်င့္ပဋိပတၱိကို သင္ေပးသူကို ေခၚပါတယ္”
မင္းၾကိးစိတ္ထဲ ေတာ္ေတာ္အားရသြားမိတယ္ ။ ကုိရင္ေလး ဒီအရြယ္နဲ႔ ဒီေလာက္ေဟာတတ္ေျပာတတ္ အေနထုိင္ေတြတတ္ေနတာလညး္ နိႆ်ည္းဆရာေက်းဇူးေၾကာင္႔ကုိး …
“ဒါဆုိကုိရင္ အဲဒီစာခ်ဆရာကုိရွစ္အုပ္ ကုိရင္ရွစ္အုပ္ ၊ဥေပဇၥ်ာယ္ဆရာရွစ္အုပ္လွူမွာေပါ႔ဘုရား”
“မင္းႀကီး သာဓုပါ ဒါေပမယ္႔ ကုိရင္အလွုခံရမယ္႔ ဆြမ္းရွစ္အုပ္ကုိေတာ႔ ကုိရင္လုိ သီတင္းသုံးေဖာ္သံဃာေတာ္ေတြကုိလွူခ်င္ပါတယ္”
“ေၾသာ္ ကုိရင္လုိ အျခားသံဃာေတာ္ေတြရွိေသးတာလား ဒါဆုိအဲဒီသံဃာေတာ္ေတြအတြက္လညး္ ရွစ္အုပ္ အားလုံးသုံးဆယ္႔ႏွစ္အုပ္လွူမယ္ကုိရင္ တပည္႔ေတာ္ရဲ႕နန္းေတာ္ကုိသာ ေန႔စဥ္ဆြမ္းစားၾကြပါ” ဒီေတာ႔မွ ကုိရင္ေလးလည္း
“ေကာင္းပါျပီမင္းၾကီး နက္ျဖန္ ဆြမ္းစားၾကြလာခဲ႔ပါ႔မယ္”ဟုဆုိကာ ျပန္ၾကြသြားပါေတာ႔တယ္။
………………………………………………………………..
ေနာက္ရက္နံနက္ေရာက္ေသာအခါ တိတၳိေျခာက္ေသာင္းလညး္ အရင္လုိနန္းေတာ္တြင္းမွာ ၀င္ထြက္စားေသာက္ျမဲအတုိင္းလာေရာက္စားေသာက္ၾကပါတယ္ ။တဖက္မွာကလညး္
နိေျဂာဓသာမေဏကပင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္ (၃၂)ပါးက ဣေျႏၵရရ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေတာ္မူေနၾကတယ္။ ဒီလုိ တိတၳိမ်ားနဲ႔ ဘုရားသားေတာ္တုိ႔ကုိျပိဳင္တူဆြမ္းပင္႔ကပ္လုိက္ရမွ တည္ၾကည္ျငိမ္သက္ျပီး ေအးခ်မ္းလွတဲ႔ ေလာဘေဒါသကင္းစြာဘုန္းေပးေနၾကတဲ႔ဘုရားသားေတာ္တုိ႔အမူရာဟာ ပုိေပၚလြင္ထြင္ရွားျပီး ၾကက္သေရရွိလွပါေတာ႔တယ္။
သိ႔ုႏွင့္ ဆြမ္းကိစၥမ်ား ၿပီးေသာအခါ ကၽြန္ပ္က “ယေန႔ၾကြေတာ္မူလာၾကသည့္ ရဟန္းသံဃာ (၃၂)ပါးႏွင့္အတူ ထပ္မံ၍ (၃၂)ပါးတိုးကာ ရဟန္းသံဃာေတာ္(၆၄)ပါးတို႔သည္ အရွင္ဘုရားႏွင့္အတူ မနက္ဖန္ ဆြမ္းခံေတာ္မူၾကပါရန္ကၽြန္ပ္က ထပ္မံ၍ ပင့္ဖိတ္လိုက္ျပန္ရာ ထုိသုိ႔တစ္ေန႔တစ္ေန႔တုိးတုိးသြားရင္ နန္းေတာ္တြင္းသုိ႔ေန႔စဥ္ ရဟန္းေတာ္(၆၀၀၀၀) ဆြမ္းစားၾကြေတာ္မူၾကျပီး မင္းၾကီးလည္း တိတၳိမ်ားဆြမ္းပင္႔ေက်ြးတဲ႔ဘတ္ဂ်က္ကုိ ေလွ်ာ႔ခ်ပစ္လုိက္ကာ ေနာက္ဆုံးရပ္တန္႔ပစ္လုိက္ပါေတာ႔တယ္။
ေနာက္ဆုံးမေတာ႔ ဣေျႏၵသိကၡာႏွင္႔ျပည္႔စုံတဲ႔ ခုနစ္ႏွစ္သားအရြယ္ ကုိရင္ငယ္ေလး နိေျဂာဓသာမေဏေက်းဇူးေၾကာင္႔ နန္းေတာ္မွပရိသတ္မ်ားနဲ႔တကြ ၾကမ္းတမ္းရုိင္းျပလွတဲ႔ စႏၵာေသာကမင္းၾကီးဟာ သီရိဓမၼာေသာကမင္းၾကီးအျဖစ္နဲ႔ တတိယသံဃာယနာတင္ကာ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္သုိ႔ သာသနာျပဳေစလႊတ္ေတာ္မူခဲ႔သည္႔ သာသနာျပဳမင္းၾတားၾကီးျဖစ္ခဲ႔ရပါေတာ႔တယ္။
စာရွုသူမ်ားလညး္ တည္ၾကည္ျငိမ္သက္ျခင္းဂုဏ္ကုိ အာရုံယူျပီး ဣေျႏၵသိကၡာျပည္႔၀စြာသာသနာျပဳသြားေတာ္မူခဲ႔သည္႔ ခုနစ္ႏွစ္အရြယ္ ရဟႏၱာသာမေဏငယ္ေလး နိေျဂာဓကုိ ပုိ၍ ၾကည္ညိဳႏုိင္ၾကပါေစ။ ေမတၱာသုတ္ေတာ္လာအတုိင္း သႏၱိျႏၵိေယာ စ၊ တည္ျငိမ္ရင္႔က်က္တဲ႔ ဣေျႏၵရွင္ၾကီးမ်ားလည္းျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမည္ (လကၤာအရွင္-မုံရြာ)
No comments:
Post a Comment