ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္က ကရဏီယမတၱကုသေလန ၊ မိမိအက်ိဳးစီးပြား၌ လိမၼာက်ြမ္းက်င္သူသည္ အက်ိဳးရွိတဲ႔လုပ္ငန္းကုိသာ ၾကိဳးစားအားထုတ္ျပဳလုပ္ရမည္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူလုိက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ရဟန္းေတာ္ငါးရာကုိ ဦးတည္ေဟာၾကားေတာ္မူေနတာျဖစ္လုိ႔ ရဟန္း၀ိနည္းလုိ႔ေခၚတဲ႔ က်င္႔၀တ္မ်ား၊ သမာဓိက်င္႔စဥ္မ်ား ၊၀ိပႆနာပြားမ်ားနည္းမ်ားကုိ ဦးတည္ဖြင္႔ဆုိသြားမွာျဖစ္ေပမယ္႔ မိမိတုိ႔စာရွုသူမ်ားအေနျဖင္႔လည္း မိမိတုိ႔ႏွင္႔ေလ်ာ္ကန္တဲ႔ အဆုံးအမ ၾသ၀ါဒမ်ားကုိ မွတ္သားနာယူျပီး လုိက္နာက်င္႔သုံးႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ ေမတၱာသုတၱာန္လာက်င္႔စဥ္မ်ားသည္ အလြန္အက်ိဳးမ်ားလွမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဟုတ္ျပီ ၊ဒီေတာ႔ ဆက္လက္ေလ႔လာၾကည္႔ၾကဦးစုိ႔ရဲ႔။ ဒီေနရာမွာ
“အတၳကုသလ-မိမိအက်ိဳးစီးပြား၌ က်ြမ္းက်င္လိမၼာသူဟာ အက်ိဳးရွိတဲ႔ ျပဳသင္႔တဲ႔အရာကုိသာ ျပဳလုပ္ရမယ္” လုိ႔ဆုိလုိက္သျဖင္႔ ျပဳသင္႔မျပဳသင္႔တဲ႔အရာနဲ႔ အက်ိဳးရွိမရွိကုိပါ ေသေသခ်ာခ်ာ ဂဃနဏသိရွိထားဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။
ထုိကမၼ႒ာန္းဘာ၀နာကုိ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကတဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၊ေယာဂီသူေတာ္စဥ္မ်ားအတြက္ကေတာ႔
သီလသိကၡာဆုိိတဲ႔ ကုိယ္နဲ႔ႏွုတ္ကုိ အကုသိုလ္မျဖစ္ေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္မွဳ၊
သမာဓိသိကၡာလုိ႔ေခၚတဲ႔ မိမိစိတ္ကေလးကုိ ကိိေလးသာအညစ္အေၾကးတုိ႔မညစ္ႏြမ္းေစပဲ ျဖဴစင္ေအာင္ထားႏုိင္မွဳနဲ႔ ပညာသိကၡာလုိ႔ေခၚတဲ႔ အရွိကုိအရွိအတုိင္း အမွန္ကုိအမွန္အတုိင္းထုိးထြင္းနားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္မွုတုိ႔ဟာ ျပဳသင္႔က်င္႔သင္႔တဲ႔ တရားဓမၼမ်ားမဟုတ္ပါလား။
မွန္ပါတယ္ မိမိိတုိ႔ေမွ်ာ္မွန္းထားတာက အမွန္ကုိအမွန္တုိင္းနားလည္သေဘာေပါက္ျပီး လမ္းမွားေတြမလုိက္မိေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ရမွာ၊ ေယာဂီသူေတာ္စဥ္အမည္ခံျပီး ကာယကံအမွူ၀စီကံမွူေတြမစင္ၾကယ္ရင္လည္း သူေတာင္ေယာင္ ေၾကာင္သူေတာင္ၾကြက္သူခုိးဆုိတာလုိျဖစ္သြားမွာေပါ႔။ ေနာက္ျပီး သမာဓိတရားနဲ႔ နီ၀ရဏတရား၊ကိေလသာအကုသိုလ္၀ိတက္တုိ႔ကုိမဖယ္ခြါထားႏုိင္ျပန္ရင္လည္း ငါဥပုသ္ၾကီးနဲ႔မုိ႔ေနာ္ ထရုိက္လုိက္ရဆုိတာလုိ ကာယကံေျမာက္မက်ဳးလြန္ေအာင္သီလနဲ႔ထိန္းထားေပမယ္လုိ႔ ေလာဘေဒါသေမာဟေတြကေတာ႔ ရင္ထဲမွာဗေလာင္ဆူေနဦးမွာပါပဲ။
အတြင္းပုပ္ပုပ္ေနတဲ႔ေရသဖန္းသီးမွည္႔လုိ အျပင္ဘယ္ေလာက္ၾကည္႔ေကာင္းေကာင္း ဘယ္သူမွေလးစားျမတ္ႏုိးႏွစ္သက္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ မိမိအတြင္းစိတ္ဓာတ္ကုိမသိသူေတြက သူေတာ္စင္ၾကီးထင္ျပီး ျမတ္ႏုိးေကာ္ေရာ္ေနၾကေပမယ္႔ အတြင္းပုပ္ကုိအတြင္းက်က်သိရွိေနတဲ႔ မိမိကုိယ္တုိင္က ဘယ္ၾကည္ညိဳႏုိင္ေတာ႔မွာလဲ။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ သမာဓိသိကၡာနဲ႔လည္း မိမိစိတ္ကေလးကုိ ကိေလသာအညစ္ေၾကးေတြထဲက စြဲထုတ္ႏုိင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရပါလိမ္႔မယ္။
ဒါေပမယ္႔ အခရာအက်ဆုံးအေရးအၾကီးဆုံးကေတာ႔ ကိေလသာျဖစ္ေပၚေပါက္ဖြားလာရျခင္းရဲ႔ ရင္းျမစ္ကအမွန္ကုိအမွန္တုိင္းမျမင္ႏုိင္လုိ႔ ေလာဘေဒါသေတြျဖစ္လာၾက။ မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ႔အဆုံး ဒုစရုိက္ေတြကုိျပဳလုပ္မိၾကေျပာဆုိမိၾကျပီး စိတ္အလုိလုိက္ကာ မုိက္မွားေနမိၾကတာမဟုတ္ပါလား။ အနိစၥအျဖစ္၊ဒုကၡတုံးၾကီးအျဖစ္ ၊မိမိကုိယ္ကုိယ္ မိမိမပို္င္ မခ်ဳပ္ကုိင္ႏုိင္တဲ႔အျဖစ္ကုိသိရွိနားလည္သေဘာေပါက္သြားတဲ႔ အရိယာသူေတာ္စင္ေတြအတြက္
ေလာကၾကီးကသုညတဆုိက္ျပီး ဘာမွမဟုတ္တဲ႔အနတၳက အႏွစ္မဲ႔သေဘာၾကီးျဖစ္တာကုိသိရွိျပီး စက္စုပ္ရြံရွာသြားတယ္။ ၀တၳဳကာမ ဆုိတဲ႔ စည္းစိမ္ဥစၥာဂုဏ္ျဒပ္ေတြ။ကိေလသာကာမဆုိတာ ကာမဂုဏ္ေပ်ာ္ပါးခံစားမွူေတြကုိ ပယ္ခြါစြန္႔လႊတ္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ႔ေၾကာင္႔ ျပဳသင္႔ျပဳထုိက္တဲ႔ သီလ၊သမာဓိနဲ႔ အမွန္ကုိျမင္ႏုိင္မယ္႔ ပညာေတြရဖုိ႔ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကရတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ႔ ျပဳလုပ္အားထုတ္သင္႔တဲ႔တရားေတြက ဘာေတြဆုိိတာေတာ႔ နားလည္သေဘာေပါက္သြားၾကျပီလုိ႔ ထင္ပါတယ္ ။ မျပဳလုပ္သင္႔တဲ႔တရားေတြကေတာ႔
(၁)သီလဝိပတၱိ၊
(၂)ဒိ႒ိဝိပတၱိ၊
(၃)အာစာရဝိပတၱိ၊
(၄) အာဇီဝဝိပတၱိ ဆုိတဲ႔ ၀ိပတၱိတရားေလးပါးပဲျဖစ္ပါတယ္..တဲ႔ ဒီေတာ႔ ဟုတ္ျပီ သီလ၀ိပတၱိဆုိတာ ဘာေတြပါလိမ္႔၊
မလုပ္သင္႔တဲ႔ အလုပ္ေတြလုပ္ မေျပာသင္႔တာေတြေျပာေနျပီဆုိရင္ေတာ႔ ဒီလူရဲ႔ ကုိယ္က်င္႔သီလပ်က္စီးသြားတာျဖစ္လုိ႔ သီလ၀ိပၸတၱိျဖစ္သြားျပီလုိဆုိရပါလိမ္႔မယ္။မိမိေစာက္တည္ထားတဲ႔ ဥပုသ္ေလးက်ိဳးသြားတာေလးတင္ ရည္ရြယ္ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။
အာစာရ၀ိပၸတၱိဆုိတာက မိမိျပဳမူက်င္႔ၾကံတဲ႔အေလ႔က်င္႔ေကာင္းေတြပ်က္စီးသြားတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ အယူအျမင္ေတြမစင္ၾကယ္ေတာ႔ဘူးလမ္းလြဲလုိက္မိျပီ ဒိ႒ိ၀ိပၸတၱိပါျဖစ္ျပီးဆုိျပန္ရင္လည္း အသက္ေမြးမွဳပါမစင္ၾကယ္တဲ႔ အာဇီ၀၀ိပၸတၱိ-ပါဆက္လက္ျဖစ္လာေတာ႔တာပါပဲ။
အသက္ေမြးမွူမစင္ၾကယ္ျခင္းဆုိတာကေတာ႔ ၀မ္း၀ဖုိ႔ေလးကုိ မသင္႔ေလ်ာ္မအပ္စပ္တဲ႔နည္းနဲ႔ ရွာေဖြေနၾကတာ။လွူခ်င္တန္းခ်င္ေအာင္လုပ္ကုိင္ေနၾကတာကုိ ဆုိလုိပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ လူမွူကိစၥေတြကုိေရွာင္ခြါျပီး မိမိရဲ႔ပဓာနအလုပ္ ရုပ္နာမ္ျဖစ္ပ်က္ကုိျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ျပီး ကိေလသာပယ္ခြါေရးးကုိ ေဇာင္းေပးက်င္႔ၾကံအားထုတ္ေနၾကသူေတြမဟုတ္ပါလား။ ဒါကုိမိမိက အစာအာဟာရဆြမ္းကေလးရဖုိ႔အတြက္နဲ႔
၁။ အထင္ၾကီးေအာင္ျပဳမူကာ ကုိယ္႔ဂုဏ္ကုိေဖာ္ေျပာျခင္း။
၂။ လာဘ္ရေအာင္ ျမႇဴဆြယ္ေျပာဆိုျခင္း။
၃။ မည္သူကေတာ႔ မည္မွ်လွူဒါန္းသြားျပီးဟု အျခားသူမ်ားပါလွူခ်င္လာေအာင္ သိေစျခင္း။
၄။ မိမိမွတစ္ပါး အျခားသူမ်ားကုိအၾကည္ညိဳမဲ႔ေအာင္ သူတစ္ပါးမ်ားအားကဲ႔ရဲ႔ရွဳံ႕ခ်ျခင္း
၅။ တစ္ေနရာမွရေသာပစၥည္းကို အျခားတစ္ေနရာသို႔ ေပးျခင္း။
၆။ ေက်ာင္းအသုံးေဆာင္ သစ္မ်ား၊ ဝါးမ်ားကုိ လူမ်ားအားမ်က္ႏွာလုပ္ကာေပးျခင္း။
၇။ သစ္႐ြက္၊ ပန္းပြင့္၊ သစ္သီးေပးျခင္း။
၈။ ဆပ္ျပာ၊ ေျမညက္ေပးျခင္း။
၉။ မိမိကိုယ္ကို ေအာက္ခ်၍ က်ြန္ေတာ္မ်ိဳးၾကီးက သူေ႒းမင္းၾကီးကုိ စသည္ျဖင္႔ေျပာျခင္း။
၁၀။ အမွန္နည္းပါး အမွားမ်ားေသာစကားကိုဆိုျခင္း။
၁၁။ မ်က္ႏွာသစ္ေရ၊ ဒန္ပူေပးျခင္း။
၁၂။ ကေလးထိန္းေပးျခင္း။
၁၃။ မပင့္ဖိတ္ဘဲ အိမ္တြင္းသို႔ဝင္ေရာက္ျခင္း။
၁၄။ ေျမေနရာ ေကာင္း၊ မေကာင္း ေ႐ြးေပးျခင္း။
၁၅။ မဂ္ဖိုလ္မွ ဖီလာအတတ္ကို သင္ေပးျခင္း။
၁၆။ အဂၤဝိဇၨာေဟာျခင္း၊ ေဗဒင္ေဟာျခင္း။
၁၇။ နကၡတ္ေ႐ြးေပးျခင္း။
၁၈။ လူတို႔၏အေစအပါးအျဖစ္ျဖင္႔ ခိုင္းသမွ် လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္း။
၁၉။ ေဆးကုျခင္း။
၂၀။ ထမင္းဟင္းျဖင္႔ ဧည္႔ခံေက်ြးေမြးျခင္း
၂၁။ မိမိအား လွဴထားေသာပစၥည္းကိုေပးျခင္း..ဆုိတဲ႔ အေနသန-မအပ္ေသာရွာမွီးျခင္း(၂၁)ပါးတုိ႔ကုိ လုပ္ကုိင္ျပီဆုိလွ်င္ ထုိရဟန္းရဲ႔အသက္ေမြးမွူလည္း ညစ္ႏြမ္းသြားျပီး သာသနာဖ်က္ရဟန္းဘ၀လည္း ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္သြားေတာ႔တာပါပဲ ။
လူဆုိတာကေတာ႔ ၀ိနည္းတရားမ်ား သာသနာ႔က်င္႔၀တ္မ်ားကုိနားလည္ၾကသူေတြမဟုတ္ၾကပါဘူး။ ကုိယ္႔အေပၚေပစၥကၡေကာင္းျပရင္ သူေတာ္စင္ၾကီးလုိ႔ပဲ ျမင္ၾကတာေလ။ သူတုိ႔ဖက္ကၾကည္႔လွ်င္ေတာ႔ ဟုတ္သေယာင္ေယာင္ရွိပါတယ္။ မိမိလုိအပ္ရာရာကုိ ကူညီလုပ္ကုိင္ေပးလုိက္သျဖင္႔ မိမိတုိ႔အခက္ခဲအားလုံးလည္းအဆင္ေျပသြားေတာ႔ တယ္ေတာ္တဲ႔ တုိ႔ဘုန္းဘုန္းဆုိျပီး ပုိရင္းႏွီးခင္မင္သြားၾကတာ ။ပုိလွူၾကတန္းၾကတာမလား ။ဒါေပမယ္႔ ထုိတကာတကာမတုိ႔ခမ်ာ သဒၶါတရားပ်က္မွန္းမသိပ်က္လာၾကတယ္။
အရင္အခါမ်ားဆုိ သံဃာျမင္ရင္ ဦးတင္ကန္ေတာ႔ၾကတယ္ ။တတ္စြမ္းသမွ်ေလးလွူဒါန္းႏုိင္ၾကတယ္မလား။ ခုလုိကုလဒူသက လူေပါင္းေပါင္းတဲ႔ရဟန္းေတာ္နဲ႔မိတ္ေဆြျဖစ္ခင္မင္ရင္းႏွွီးခ်ိန္မွစျပီး “ေဟ႔ ..ရဟန္းဆုိတာ အမ်ားအက်ိဳးသယ္ပုိးရမယ္႔သူေတြ ဘာမွမလုပ္ပဲ သကၤန္းပတ္ျပီး လက္ျဖန္႔ခံစားေသာက္ေနတာအလုိမရွိဘူး၊ တစ္ျပားမွမလွဴႏုိင္ဘူး။ ကုိယ္႔အိမ္ကက်ြန္ကုိေက်ြးလုိက္ေမြးလုိက္တာကမွ ကုိယ္႔အိမ္အလုပ္ကုိ ၾကိဳးစားလုပ္ေပးလိမ္႔ဦးမယ္။အေခ်ာင္သမားေတြသာသနာေနတယ္။ သာသနာမွာေနျပီး အလုပ္မလုပ္တဲ႔သူေတြအလုိမရွိဘူး။ ပရဟိတမ်ားမ်ားလုပ္တဲ႔ လူေတြကုိကူညီမယ္႔သံဃာေတြပဲလုိအပ္တယ္”စသည္ေျပာကာ အျမင္လြဲလမ္းလြဲလုိက္မိသြားၾကပါတယ္။
သူတုိ႔လွဴသမွ်ကလည္း သာသနာကုိလွဴတာမဟုတ္ေတာ႔ပဲ ထုိလူမွူေရးမွာေနာေက်တဲ႔ရဟန္းမ်ားႏွင္႔ လူမွဴေရးကိစၥမ်ားမွာသာ မ်ားကုန္ေတာ႔တယ္။ အမွန္တကယ္က ရဟန္းေကာင္းရဟန္းျမတ္မ်ားက စာသင္တုိက္မ်ား တရားရိပ္သာမ်ားကေန အေ၀းကြပ္ကဲမွူျဖင္႔ လူအမ်ားစာရိတၱမပ်က္ျပားရေအာင္ ေဟာၾကားေပးျခင္း နီးရာနီးရာကုိ ဆုံးမေပးျခင္း ကုိယ္တုိင္ကလည္းေနာင္လာရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကုိ အတုလုိက္ကာက်င္႔ၾကံၾကေစရန္ စံျပေနထုိင္ျပျခင္းျဖင္႔ ဘုရားအဆုံးအမ သာသနာေတာ္ကုိျမင္႔တင္ေနၾကသူေတြဆုိိတာ သူတုိ႔သေဘာမေပါက္က်တာမလား။
သံဃာကုိပုဂၢိဳလ္ကြယ္တယ္ဆုိတာဒါမ်ိဳးကုိဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္။ဒါ႔ေၾကာင္႔ တရားဓမၼမ်ားကုိေဟာၾကားတဲ႔ရဟန္းေတာ္မ်ားပင္လွ်င္ အတၱဳကံသန ပရ၀မၻန မိမိကုိယ္ကုုိ ျမင္႔တင္ျပီး အျခားသူမ်ားအားခ်မနင္းမိဖုိ႔ အရမ္းအေရးၾကီးပါတယ္။ လူေတြရဲ႔အျမင္ဆုိတာကေတာ႔ အတိမ္းအေစာင္းခံၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။
က်ဳပ္လုိမ်ား ပရဟိတေတြလုပ္ခ်င္စိတ္ရွိလာၾကရင္ေကာင္းမယ္။ သာသနာ႔အေရျခဳံေတြမရွိဖုိ႔လုိအပ္တယ္ စသည္ျဖင္႔ေျပာဆုိေနၾကတဲ႔ ဓမၼကထိကမ်ားလည္း သတိထားျပီး ယင္းကဲ႔သုိ႔မေဟာေျပာမိၾကဖုိ႔လုိပါတယ္။ သံဃာၾကားမွာၾသ၀ါဒစကားအေနျဖင္႔ ဆုံးမေျပာၾကားတာကုိ သံဃာအမ်ားလည္းလက္ခံသေဘာေပါက္ပါတယ္။ဒါကိုလူၾကားမွာမွ အသံေကာင္းဟစ္ျပီး မိမိသာသနာအတြက္ဘယ္ေလာက္စြမ္းစြမ္းတမံလုပ္ေနပါေၾကာင္း မ႑ပ္တုိင္တက္ျပျခင္းမ်ိဳးကေတာ႔ အျခားရဟန္းးသံဃာေတြေခါင္းကုိခ်နင္းလုိက္တာလုိ႔ပဲ သာသနာေတာ္ကျမင္ထား လုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ႔ဒီလုိမအပ္မရာေတြနဲ႔ လာဘ္လာဘေပါေအာင္ရွာေဖြျပီဆုိရင္ေတာ႔ ထုိရဟန္းဟာ သမၼာအာဇီ၀မဟုတ္ေတာ႔ပဲ မဂၢင္လမ္းမေတာ္ၾကီးကို ေျပာင္းျပန္ေလွ်ာက္ကာ အပါယ္လမ္းေရာက္ဖုိ႔ေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္သြားပါလိမ္႔မယ္။
လူဥပါသကာဒါယကာတုိ႔အေနျဖင္႔လည္း အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းစင္ၾကယ္ဖုိ႔ ဥပါသကာတို႔ မေရာင္းအပ္ေသာ ကုန္ ၅-မ်ိဳးရွိိတယ္လုိ႔ အဂၤုတၱိဳရ္ ပဥၥက ၀ါဏိဇၨသုတ္ေတာ္မွာ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္အတိအလင္း ေဟာထားေတာ္မူပါတယ္။
(၁) အာ၀ုဓ ၀ါဏိဇၨ- ဓါး လွံ ေသနတ္ အေျမာက္ စိန္ေျပာင္းစသည့္ ပါဏာတိပါတ လက္နက္မ်ိဳး။
(၂) သတၱ- လူႏွင့္ အသားသတ္စားရန္ ေမြးျမဴးေရးသတၱ၀ါမ်ိဳး။
(၃) မံသ- သား ငါး ၾကက္ ၀က္စသည့္ အသားစိမ္း/ေျခာက္။
(၄) မဇၨ- မူးယစ္ေစတတ္ေသာ ေသစာမ်ိဳး ဟူသမွ်။
(၅) ၀ိသ ၀ါဏိဇၨ- သတၱ၀ါတို႔ကိုေသေစတတ္ေသာ အဆိပ္မ်ိဳးဟူသမွ်။လုိ႔ ဆုိပါတယ္
ဒီေတာ႔ သမၼာအာဇီ၀ျဖစ္ျပီး မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္နဲ႔နီးတယ္ဆုိရင္ေတာ႔ မိမိတုိ႔ဆုိင္မ်ားမွာ ယင္းပစၥည္းငါးမ်ိဳးကုိမေရာင္းခ်မိဖုိ႔လုိပါလိမ္႔မယ္။
ယေန႔ေခတ္မွာ သမၼာအာဇီ၀ဆုိတာ ပ်က္လုံးတစ္ခုေတာင္ျဖစ္ေနမလားပဲ ကုန္စုံဆုိင္တည္ေရာင္းျပီဆုိမွေတာ႔ ေလးခြေလး၊ဓားလွံေလးလည္းေရာင္းပါမွ ဆုိတာေတြ ။ေမြးျမဴေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ သားတုိးေဆး၊ဥၾကီးေဆးစတာေတြ ၾကက္ငွက္ေတြ အလွငါးေလးေတြကန္နဲ႔ထည္႔ေရာင္းေနတာေတြ၊ ဆုိင္တုိင္းမွာ မရွိမျဖစ္တင္ေနၾကရတဲ႔ ၾကက္ဥဘဲဥ ၾကက္သားမွဳံငံျပာရည္စတာေတြ ၊အေဖ်ာ္ဆုိင္ေတြမွာယမကာပါတြဲေရာင္းမွ စီးပြားျဖစ္တယ္ဆုိတာေတြ ။ပုိးးသတ္ေဆးေတြလက္လီလကၠားျဖန္႔ေနၾကတာေတြ စုံလုိ႔ပါပဲ။ ဒီေတာ႔ မိမိတုိ႔အသက္ေမြးမွဴဟာ သမၼာအာဇီ၀က်က်ေတာင္းရမ္းစားေသာက္တဲ႔ လူဆင္းရဲမ်ားေလာက္မွ အဆင္႔တန္းျမင္႔ အျပစ္ကင္းၾကပါသလား စဥ္းစားၾကဖုိ႔လုိပါလိမ္႔မယ္။
ဒီေတာ႔ အာဇီ၀၀ိပတၱိဆုိတဲ႔ အသက္ေမြးမွူပ်က္စီးသြားေအာင္ မိမိကုိယ္တုိင္မဖ်က္ဆီးမိၾကဖုိ႔အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္ ။သုိ႔မဟုတ္ပါက ေငြေၾကးရေရးအတြက္ မိမိကုိယ္ကုိယ္ေရာင္းစားသူမ်ားႏွင္႔မျခား မိမိတစ္ဘ၀စာေကာင္းစားေရးအတြက္ သံသရာတစ္ခုလုံး အနာဂါတ္အားလုံးကုိေရာင္းစားလုိက္သည္ႏွင္႔တူသြားပါလိမ္႔မယ္။
ဘုရားသားေတာ္သမီးေတာ္မ်ားပီပီ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားဆုံးမေတာ္မူသည္႔အတုိင္းလုိက္နာက်င္႔ၾကံႏုိင္ၾကဖုိ႔အလြန္အေရးၾကီးလွပါတယ္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးပါဦးမည္)
လကၤာအရွင္-မုရြာ
No comments:
Post a Comment