ေမတၱာသုတ္ေတာ္လာ ကရဏီယမတၳကုသေလနအဖြင္႔မွာ မိမိအက်ိဳးစီးပြား၌ က်ြမ္းက်င္လိမၼာသူဆုိတာကေတာ႔
ေမတၱာက်င္႔စဥ္ကုိေဟာၾကားေနတာျဖစ္လုိ႔ ေလာကုတၱရာေရးရာ သီလသမာဓိပညာ၊ စ်ာန္မဂ္ဖုိ္လ္အရာကုိ ဦးတည္ဖြင္႔ဆုိေနတာျဖစ္ပါတယ္။
သုိ႔ေပမယ္႔ စာရွုသူမ်ား ဗဟုသုတရေစဖုိ႔ စူဠေသ႒ိဇာတ္ေတာ္လာ အက်ိဳးစီးပြားရွာ က်ြမ္းက်င္လိမၼာလုိ႔၊အတၳ ကုသလျဖစ္လုိ႔ နင္းျပားဘ၀မွ ကမၻာေက်ာ္သူေ႒းျဖစ္သြားသူ တစ္ဦး အေၾကာင္းကုိ ဗဟုသုတအျဖစ္ တင္ျပေပးခ်င္ပါေသးတယ္ ။ ဗာရာဏသီျပည္ၾကီးမွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္
ပညာရွိပေရာဟိတ္ၾကီးတစ္ဦးျဖစ္ခဲ႔စဥ္က
မင္းနန္းေတာ္သြားရင္း လမ္းမေပၚမွာ ၾကြက္တစ္ေကာင္ေသေနတာကုိေတြ႔လုိက္ရတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ၾကီးပြားခ်မ္းသာခ်င္တဲ႔ ဆင္းရဲသားေလးတစ္ေယာက္ကလည္း ပုေရာဟိတ္ၾကီးအနီးေရာက္လာျပီး-
“ဆရာပုေရာဟိတ္ၾကီး က်ြန္ေတာ္မ်ိဳးမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးလြန္းလုိ႔ ရင္းႏွီးစရာ တစ္စုံတစ္ရာလည္းမရွိပါဘူး။ အမ်ားသူငါလုိလည္း အရင္းအႏွီးလုပ္ျပီး ကုန္သည္ပဲြစားလုပ္ကာ စီးပြားရွာခ်င္ပါတယ္။ ခ်မ္းသာမယ္႔နည္းလမ္းေကာင္းေလးတစ္ခုေလာက္ မစေတာ္မူပါ”လုိ႔ ခ်မ္းသာမယ္႔နည္း နိႆ်ည္းေတာင္းတာေပါ႔။ ဒီေတာ႔ဘုရားေလာင္းပုေရာဟိတ္ၾကီးက-
“ငါ႔တပည္႔ ခ်မ္းသာခ်င္စိတ္ရွိရင္ ခ်မ္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။ ခ်မ္းသာလုိစိတ္ရွိဖုိ႔အဓိကအခရာပဲ၊ ဆႏၵၾကီးရင္ ၾကံသမွ်ျပီးႏုိင္ပါတယ္။ လိမၼာက်ြမ္းက်င္တဲ႔စီးပြားေရးသမားမ်ိဳးဆုိတာ မီးပြားေလးကုိမီးပုံၾကီးျဖစ္လာေအာင္လုပ္ႏုိင္သလုိပဲ။ မေျပာပေလာက္တဲ႔ အရင္းႏွီးေလးနဲ႔အစျပဳေပမယ္႔လည္း ကမၻာေက်ာ္သူေ႒းၾကီးျဖစ္ႏုိင္တာပဲကြယ္႔။
စီးပြားေရးအျမင္ရွိတဲ႔သူဆုိတာ အခုလမ္းမေပၚမွာေသေနတဲ႔ ဒီၾကြက္ေသေလးကုိ အရင္းႏွီးလုပ္ျပီး စီးပြားရွာရင္ေတာင္မွ ကမၻာေက်ာ္သူေ႒းတစ္ေယာက္ျဖစ္လာႏုိင္တယ္”လုိ႔ ၾကြက္ေသေလးကုိညႊန္ျပ ေျပာဆုိျပီး နန္းေတာ္ဆီသုိ႔ ဆက္လက္ထြက္သြားပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ သာမန္လူသာဆုိ ခ်မ္းသာနည္းလမ္းေတာင္းပါတယ္ဆုိမွ လမ္းမေပၚကၾကြက္ေသလက္ညွိးထုိးျပီး ခ်မ္းသာနည္းကအဲဒီမွာလုိ႔ ေျပာရေကာင္းလားလုိ႔ စိတ္ဆုိးခ်င္လည္း ဆုိးမွာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ထုိဆင္းရဲသားေလးကေတာ႔ ပေရာဟိတ္ၾကီးစကားကုိ အေသခ်ာမွတ္သားတယ္။ ေနာက္
‘တကယ္႔ခ်မ္းသာေနၾကတဲ႔စီးပြားေရးသမားေတြဟာ အရင္းႏွီးမ်ားမ်ားရွိလုိ႔မဟုတ္ပဲ လုပ္ရည္ကုိင္ရည္ရွိလုိ႔ျဖစ္တယ္’ ဆုိတာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။
ဒီလုိအသိညာဏ္မ်ိဳးကုိ ထုတ္ျပေျပာဆုိျပီး အဆုံးအမေပးသြားတဲ႔ ပုေရာဟိတ္ၾကီးကုိ လည္းေက်းဇူးတင္လုိက္မိတယ္။ ေနာက္သူ႔ေရွ႕ကၾကြက္ေသေလးကုိၾကည္႔ျပီး …
ကဲ.. ဆရာပုေရာဟိတ္က လုပ္ရည္ကုိယ္ရည္သာအဓိက အရင္းႏွီးအမ်ားၾကီးမလုိဘူးလုိ႔သင္ၾကားဆုံးမသြားျပီ၊ ငါ ဒီၾကြက္ေသတစ္ခုကုိ စတင္အရင္းႏွီးျပဳျပီး စီးပြားရွာမယ္လုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္ျပီး ၾကြက္ေသကုိယူကာ
ေၾကာင္ခ်စ္တတ္တဲ႔ သူေ႒းၾကီးတစ္ဦးထံသြားျပီး လက္ေဆာင္သြားေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒီေတာ႔ထုိသူေ႒းၾကီးကလည္း သူခ်စ္တဲ႔ေၾကာင္ေလးအတြက္ လက္ေဆာင္လာေပးတဲ႔သူကုိ ဘာမွျပန္မေပးလုိက္ရင္ မသိတတ္ရာက်မယ္ တန္ရာတန္ေၾကးေတာ႔ေပးလုိက္မွဆုိျပီး အသျပာတစ္ပဲေပးလုိက္ပါသတဲ႔။ သူေ႒းၾကီးေပးလုိက္တဲ႔အသျပာတစ္ပဲကုိ သူကမုန္႔ပဲသြားရည္စာ၀ယ္စားတဲ႔ေနရာမွာ သုံးလုိက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ တင္လဲခဲေတြကုိ၀ယ္ယူလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္ေတာထဲက သစ္ခြစတဲ႔ေတာပန္းမ်ာကုိရွာခူးျပီး ျမိဳ႔တက္ေရာင္းၾကတဲ႔ ပန္းခူးသမားေတြ ေတာကျပန္လာရင္ ခရီးတစ္ေထာက္နားရာဇရပ္ဆီသုိ႔ ေသာက္ေရတစ္အုိးနဲ႔
တင္လဲခဲမ်ားကုိယူသြားျပီး တင္လဲခဲတစ္ဖဲ႔နဲ႔ ေရတစ္မွဳတ္စီ ဒါနျပဳပါသတဲ႔။
ဒီေတာ႔ ခရီးကလည္းပန္း ေရကလည္းငတ္ေနသူေတြကုိ ေရေရာအခ်ိဳတင္လဲပါေက်ြးလုိက္ေတာ႔ အရမ္းေက်းဇူးတင္သြားၾကတယ္။ ဒါနဲ႔သစ္ခြပန္းခူးေရာင္းတဲ႔သူေတြက သူ႔ကုိသစ္ခြပန္းေတြလက္ေဆာင္ေပးထားခဲ႔ေတာ႔တာေပါ႔။ ဒီသစ္ခြပန္းေတြကုိလုိက္ေရာင္းျပီး ရတဲ႔ေငြနဲ႔တဖန္ တင္လဲခဲမ်ား၀ယ္ကာ ထုိပန္းခူးသမားမ်ားေခတၱနားခုိရာဇရပ္မွာသြားျပီး ဒါနျပဳရင္း ရလာတဲ႔လက္ေဆာင္ပန္းမ်ားကုိလုိက္ေရာင္းရင္းနဲ႔ပဲ။ ကုန္သြယ္ဖုိ႔ရန္ အသျပာရွစ္က်ပ္ထိေအာင္ရလာတာေပါ႔။
ေနာက္ျပီး တစ္ေန႔ေလျပင္းက်ေတာ႔ မင္းၾကီးရဲ႔ဥယ်ာဥ္ထဲကသစ္ကုိင္းေတြက်ိဳးက်ကုန္တာေပါ႔ ဒီတင္အခြင္႔လမ္းကုိရွာေနတဲ႔ထုိဆင္းရဲသားေလးက ဥယ်ာဥ္မွဴးထံသြားျပီး ထုိသစ္ကုိင္းက်ိဳးေတြကုိ ထင္းစုိက္ဖုိ႔ေပးမယ္ဆုိရင္ ဥယ်ာဥ္ကုိကူရွင္းလင္းေပးမယ္လုိ႔ ကမ္းလွမ္းျပန္ပါတယ္။
ဥယ်ာဥ္မွဴးကလည္း သူအရွင္းရသက္သာေတာ႔သူ႔ကုိရွင္းလင္းဖုိ႔အားလုံးလႊဲလုိက္ေတာ႔တာေပါ႔။
ဒီတင္အၾကံပုိင္တဲ႔စီးပြားေရးသမားပီပီ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာကစားေနၾကတဲ႔ ကေလးငယ္ေတြကုိမုန္႔ပဲသြားရည္စာေတြ၀ယ္ေက်ြးျပီး ကေလးငယ္မ်ားကုိ၀ုိင္း၀န္းရွင္းလင္းေစျပီး ဥယ်ာဥ္တံခါး၀မွာ သစ္ကုိင္းမ်ားကုိစုပုံထားလုိက္ေစပါတယ္။ျပီးမွ အုိးဖုတ္သမားထံသြားျပီး ထင္းအလုိရွိပါက ေရာင္းရန္ရွိေၾကာင္းေျပာဆုိကာ ထုိဥယ်ာဥ္ေပါက္မွထင္းပုံၾကီးကုိ အသျပာ(၁၆)က်ပ္ႏွင္႔ေရာင္းလုိက္ရျပီး အုိးထိန္းသည္ထံမွ အုိးၾကီးငါးလုံးကုိပါအပုိလက္ေဆာင္အျဖစ္ ရရွိိခဲ႔ျပန္ပါတယ္္။ဤနည္းျဖင္႔ပင္ အသျပာ(၂၄)က်ပ္ထိစုေဆာင္းမိလာတယ္။
တစ္ဖန္ အုိးထိမ္းသည္ထံမွရလာေသာ အုိးၾကီးမ်ားထဲတြင္ ေသာက္ေရမ်ားထည္႔ကာ
ျမက္ရိတ္ေရာင္းၾကသူ ျမက္ထမ္းသမားငါးရာတုိ႔ထံသုိ႔သြားကာ ေရွးနည္းအတူေရခ်မ္းဒကာလုပ္ျပန္တယ္္။ ျမက္ရိတ္သမားတုိ႔လည္း
ေရငတ္ေနစဥ္ ေရလာတုိက္ေဖာ္ရေသာသူ႔ကုိ "အကူအညီလုိတဲ႔အခါေျပာပါတတ္ႏုိင္သမွ်ကူညီလုပ္ကုိင္ေပးပါ႔မယ္"ဟု ေျပာဆုိကာ ခင္မင္ရင္းႏွီးေနၾကပါေတာ႔တယ္။ ဤနည္းျဖင္႔ပင္ ေရလုပ္သားမ်ား။ ေကာက္စုိက္လယ္ထြန္စေသာ လယ္ယာလုပ္သူမ်ားအားလုံးႏွင္႔ပါ ခင္မင္ရင္းႏွီးလာျပီး မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းက႑လည္း အလွ်င္ျမန္ ၾကီးထြားလာပါတယ္။
မၾကာမီ ကုန္သြယ္လယ္လုပ္သူမ်ားထံမွ ျမင္ကုန္သည္ငါးရာ ျမင္းေရာင္းလာၾကမည္႔အေၾကာင္း သတင္းၾကားေသာအခါ ေရခ်မ္းတကာအားေျပာျပၾကျပန္ရာ ထုိအေၾကာင္းသိသည္ႏွင္႔ သူေရခ်မ္းဒါနျပဳစဥ္က အကူညီျပန္ေပးလုိပါသည္ဟုေျပာခဲ႔ဖူးေသာ ျမက္ရိတ္သမားငါးရာတုိ႔ထံသြားကာ တစ္ေယာက္တစ္ထုံးစီျမက္ထုံးမ်ား
လက္ေဆာင္ေပးၾကေစလုိေၾကာင္းေျပာရာ ျမက္ရိတ္သမားမ်ားကၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴပင္ ျမက္တစ္ထုံးစီ ရိတ္ေပးလုိက္ၾကပါတယ္။
တဖန္ သူက "သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ မနက္ျဖန္ျမင္းကုန္သယ္ငါးရာတုိ႔ျမက္လာ၀ယ္ရင္ က်ြႏု္ပ္မေရာင္းပဲမေရာင္းၾကပါႏွင္႔ အားလုံးငါ၏အိမ္မွာသာျမက္ထုံးမ်ားကုိစုပုံထားၾကပါ ျမက္မ်ားေစ်းေကာင္းရေအာင္ ၾကံေဆာင္ေပးမယ္"ဆုိကာ လက္၀ါးရုိက္ထားလုိက္တယ္။
ျမင္းကုန္သည္မ်ားေရာက္လာၾကေသာအခါ အရင္အေခါက္မ်ားလုိ ျမက္မ်ားကုိအလြယ္တကူ၀ယ္ယူလုိ႔မရေတာ႔ပဲ ထုိေရခ်မ္းတကာထံမွပင္ ျမက္ထုံးတစ္ေထာင္ကုိ အသျပာတစ္ေထာင္ျဖင္႔ ၀ယ္ယူၾကရပါေတာ႔တယ္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ျမင္းကုန္သည္မ်ားထံမွလည္း အရင္းတစ္ျပားမွမစုိက္လုိက္ရပဲ အသျပာငါးရာ ရရွိခဲ႔ျပန္ပါတယ္။
ေနာက္ရက္မ်ားမၾကာမီပင္ ေရလုပ္သားမ်ားထံမွ ကုန္သြယ္ေလွသေဘၤာၾကီးတစ္စီး ဆုိက္ကပ္လာေတာ႔မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းရလုိက္ျပန္ရာ အသျပာရွစ္က်ပ္မွ်ေပးျပီး ရထားလုံးႏွင္႔ သူေ႒းသူၾကြယ္အေဆာင္အေယာင္တုိ႔ကုိငွားရမ္းကာ မ်ားစြာေသာအျခံအရံတုိ႔ျဖင္႔ ဆိပ္ကမ္းသုိ႔သြား၍ သူေ႒းၾကီးတစ္ဥိးအသြင္ျဖင္႔ ေလွသူၾကီးႏွင္႔ေဆြးေႏြးေစ်းစကားေျပာဆုိကာ ကုန္ေရာင္းကုန္၀ယ္စာခ်ဳပ္ၾကိဳတင္ခ်ဳပ္ထားလုိက္တယ္။
ေနာက္ ေလွၾကီးႏွင္႔မလွမ္းမကမ္းမွာ ရုံးခန္းဖြင္႔လုိက္ျပီး အေ၀းမွသီတင္းၾကား၍ ကုန္စည္မ်ား၀ယ္ယူဖုိ႔ရန္ေရာက္လာၾကေသာ ကုန္သည္မ်ားအား "ကုန္သည္ၾကီးတစ္ဦးထဲမွအားလုံးစာခ်ဳပ္၀ယ္ယူျပီးျဖစ္ေၾကာင္းႏွင္႔ထပ္မံ၀ယ္ယူလုိပါက ထုိကုန္သည္ၾကီးႏွင္႔ေဆြးေႏြးပါ"
ဟုေျပာဆုိၾကေစျပီး သူ႔ထံမွ တဆင္႔၀ယ္ယူၾကသူမ်ားကုိလည္း တစ္ရာတန္ပစၥည္းမ်ားကုိ တစ္ေထာင္မွ်ေစ်းေခၚကာ ျပန္လည္ေရာင္းခ်လုိက္ပါတယ္။
ယင္းသုိ႔အျမတ္စြန္းမ်ားမ်ားျဖင္႔ကုန္စည္မ်ားကုိေရာင္းခ်လုိက္ျပီး ရလာေသာအျမတ္အစြန္းေငြမ်ားျဖင္႔ပင္ ထုိကုန္မ်ားတင္လာေသာ သေဘၤာၾကီးကုိေစ်းျဖတ္ ၀ယ္ယူလုိက္ျပန္ရာ တစ္ျပားမွမကုန္ပဲကုန္တင္ေလွသေဘၤာၾကီးကုိပါ ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔ရသြားျပန္ပါတယ္္။ ထုိသေဘၤာၾကီးကုိပါ တဆင္႔ျပန္ေရာင္းလိုက္ျပန္ရာ ထုိျမစ္ကမ္း၌ပင္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း အသျပာႏွစ္သိန္းမွ်စုသြားပါသတဲ႔။
ဆင္းရဲသားနင္းျပားဘ၀မွ သူေ႒းျဖစ္လာေသာအခါ မိမိအားၾကြက္ေသတစ္ခုအရင္းျပဳကာ သူေ႒းျဖစ္ေၾကာင္းနည္းလမ္းေကာင္းကုိျမြက္ၾကားခဲ႔သူပုေရာဟိတ္ၾကီးေက်းဇူးအား သြားေရာက္
ပူေဇာ္မည္ဟု စဥ္းစားမိကာ အသျပာတစ္သိန္းအားထုိပုေရာဟိတ္ၾကီးအားသြားေရာက္ကန္ေတာ႔၍ ေလးလတာမွ်အတြင္း၌ပင္ အသျပာႏွစ္သိန္းရေအာင္ရွာေဖြႏုိင္ခဲ႔ေၾကာင္းေျပာျပရာမွ သေဘာက်သြားျပီး ထုိဆင္းရဲသားဘ၀မွျဖစ္လာေသာ စီးပြားေရးပညာရွင္ သူေ႒းေပါက္စေလးအား ေခ်ာေမာလွပလွေသာ တစ္ဦးတည္းေသာသမီးကေလးႏွင္႔ လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးလုိက္ပါေတာ႔တယ္။ ဒီလုိက်ိဳးစားရင္းနဲ႔ပဲ ဆင္းရဲသားေလးဘ၀ကေန ကမၻာေက်ာ္သူေ႒းတစ္ဥိးျဖစ္သြားေတာ႔တာေပါ႔။
ယင္းအျဖစ္ပ်က္ေလးမွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ပါရမီျဖည္႔စဥ္ကာလ တစ္ခုေသာအခ်ိန္ကျဖစ္ခဲ႔ျငားေသာ္လည္း ယေန႔ထက္တုိင္ “ၾကြက္ေသတစ္ခုအရင္းျပဳ” ဟူေသာစကားပုံေလးကုိကား ယေန႔ထက္တုိင္ ေျပာဆုိသုံးဆြဲေနၾကဆဲပင္မဟုတ္ပါလား။
နင္းျပားဘ၀မွေန၍ သူေ႒းသမက္ျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားအားထုတ္ႏုိင္ခဲ႔သူကုိလည္း ေလာကီေရးရာမွာ အတၳကုသလ-အက်ိဳးစီးပြား၌ က်ြမ္းက်င္လိမၼာသူလုိ႔ဆုိရမယ္ထင္ပါတယ္။
စာရွုသူသူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း စူဠေသ႒ိဇာတ္လာ ခ်မ္းသာနိႆ်ည္းကုိနည္းမွီကာ မိမိအလုိရွိအပ္ေတာင္းတအပ္သည္႔အက်ိဳးစည္းပြားမ်ား ၾကိဳးစာအားထုတ္ႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳလုိက္ရပါတယ္။
(ကရဏီယမတၳကုသလ-အက်ိဳးစီးပြား၌ က်ြမ္းက်င္လိမၼာသူ
ေနာက္တစ္ဦးအေၾကာင္းကုိလည္း ေနာက္ပုိ႔စ္မွာ ဆက္လက္တင္ျပေပးပါဦးမယ္)
(လကၤာအရွင္-မုံရြာ)
No comments:
Post a Comment