ရဟန္းတို႔ တရားေလးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းငွါ မထိုက္ နိဗၺာန္၏ အနီး၌သာ ျဖစ္၏။ အဘယ္ေလးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္
(၁) သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
(၂) ဣေႁႏၵတို႔၌ ပိတ္ထားေသာ တံခါးရွိ၏၊
(၃) အစားအစာ၌ အတိုင္းအရွည္ကို သိ၏၊
(၄) ႏုိးၾကားျခင္း၌ ယွဥ္၏။
ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုသနည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ သီလရွိ၏၊ ပါတိေမာကၡသံဝရသီလကို ေစာင့္စည္း၍ ေန၏၊ အက်င့္ 'အာစာရ' က်က္စားရာ 'ေဂါစရ'ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ အနည္းငယ္မွ်ေသာ အျပစ္တို႔၌ေသာ္လည္း ေဘးဟု႐ႈ ေလ့ရွိသည္ျဖစ္၍ သိကၡာ ပုဒ္တို႔ကို ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္၍ က်င့္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ဣေႁႏၵတို႔၌ ပိတ္ထားေသာ တံခါးရွိသနည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ မ်က္စိျဖင့္ ႐ူပါ႐ံုကို ျမင္ေသာ္ (ေယာက္်ား မိန္းမစေသာ) သဏၭာန္ နိမိတ္ကို စြဲယူေလ့မရွိ၊ (လက္ေျခစေသာ အဂၤါ ၿပဳံးဟန္ ရယ္ဟန္စေသာ အမူအရာ) အမွတ္လကၡဏာငယ္ကို စြဲယူေလ့မရွိ၊
(အကယ္၍) စကၡဳေႁႏၵကို မေစာင့္စည္းဘဲ ေနလွ်င္ ယင္း (စကၡဳေႁႏၵကို မေစာင့္စည္းျခင္းဟူေသာ) အေၾကာင္းေၾကာင့္ မက္ေမာျခင္း 'အဘိဇၩာ' ႏွလံုးမသာျခင္း 'ေဒါမနႆ'ဟု ဆိုအပ္ကုန္ေသာ ယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ထို မေစာင့္စည္းသူကို အစဥ္လိုက္၍ႏွိပ္စက္ကုန္ရာ၏၊
(ထို႔ေၾကာင့္ ရဟန္းသည္) ထို စကၡဳေႁႏၵကို ေစာင့္စည္းျခင္းငွါ က်င့္၏၊ စကၡဳေႁႏၵကို ေစာင့္ေရွာက္၏၊ စကၡဳေႁႏၵ၌ ေစာင့္စည္းျခင္းသို႔ ေရာက္၏။ နားျဖင့္ သဒၵါ႐ံုကို ၾကားေသာ္။ပ။ ႏွာေခါင္းျဖင့္ ဂႏၶာ႐ံုကို နမ္းေသာ္။ပ။ လွ်ာျဖင့္ ရသာ႐ံုကို လ်က္ေသာ္။ပ။ ကိုယ္ျဖင့္ ေဖာ႒ဗၺာ႐ံုကို ေတြ႕ထိေသာ္။ စိတ္ျဖင့္ ဓမၼာ႐ံုကို သိေသာ္ (ေယာက္်ား မိန္းစေသာ) သဏၭာန္နိမိတ္ကို စြဲယူေလ့မရွိ၊ (လက္ေျခစေသာ အဂၤါ ျပံးဟန္ ရယ္ဟန္ စေသာ အမူအရာ) အမွတ္လကၡဏာငယ္ကို စြဲယူေလ့မရွိ၊ (အကယ္၍) မနိေႁႏၵကို မေစာင့္စည္းဘဲ ေနလွ်င္ ယင္း (မနိေႁႏၵကို မေစာင့္စည္းျခင္းဟူေသာ) အေၾကာင္းေၾကာင့္ မက္ေမာျခင္း 'အဘိဇၩာ' ႏွလံုးမသာျခင္း 'ေဒါမနႆ'ဟု ဆိုအပ္ကုန္ေသာ ယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔သည္ ထို မေစာင့္စည္းသူကို အစဥ္ လိုက္၍ ႏွိပ္စက္ကုန္ရာ၏၊ (ထို႔ေၾကာင့္ ရဟန္းသည္) ထို မနိေႁႏၵကို ေစာင့္စည္းျခင္းငွါ က်င့္၏၊ မနိေႁႏၵကို ေစာင့္ေရွာက္၏၊ မနိေႁႏၵ၌ ေစာင့္စည္းျခင္းသို႔ ေရာက္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ဣေႁႏၵတို႔၌ ပိတ္ထားေသာ တံခါး ရွိ၏။
ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ အစားအစာ၌ အတိုင္းအရွည္ကို သိသနည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အေၾကာင္းအားျဖင့္ ဆင္ျခင္၍ အစာအာဟာရကို စားမ်ဳိ၏၊ ျမဴးထူးရန္ မာန္ယစ္ရန္ တန္ဆာဆင္ရန္ မစား၊ (အေရအဆင္း) ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးပြါးရန္ မစား၊
ဤခႏၶာကိုယ္ၾကာျမင့္စြာ တည္တံ့ရန္မွ်သာ မွ်တရန္မွ်သာ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္၍ ပင္ပန္းျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္ ရန္မွ်သာ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို ခ်ီးေျမႇာက္ရန္မွ်သာ အစာ 'အာဟာရ' ကို စားမ်ဳိ၏၊
ဤသို႔ စားမ်ဳိျခင္းျဖင့္ ေဝဒနာေဟာင္းကိုလည္း ပယ္ေဖ်ာက္အံ့၊ ေဝဒနာသစ္ကိုလည္း မျဖစ္ေစအံ့၊ ငါ့အား မွ်တျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ အျပစ္မရွိျခင္းႏွင့္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရျခင္းသည္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္ဟု (ဆင္ျခင္၍) အစာ (အာဟာရ) ကို စားမ်ဳိ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ အစားအစာ၌ အတိုင္း အရွည္ကို သိ၏။
ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ႏိုးၾကားျခင္း၌ ယွဥ္သနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာ ေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေန႔အခါ စႀကႍသြားျခင္းျဖင့္, ထိုင္ျခင္းျဖင့္ (ကုသိုလ္တရားတို႔ကို) ပိတ္ပင္ တတ္ေသာ 'နီဝရဏ'တရားတို႔မွ စိတ္ကို သုတ္သင္၏၊
ညဥ့္ဦးယံ၌ စႀကႍသြားျခင္းျဖင့္ ထိုင္ျခင္းျဖင့္ (ကုသိုလ္တရားတို႔ကို) ပိတ္ပင္တတ္ကုန္ေသာ 'နီဝရဏ'တရားတို႔မွ စိတ္ကို သုတ္သင္၏၊
သန္းေခါင္ယံ၌ ေျခတစ္ဖက္၌ ေျခတစ္ဖက္ကို စဥ္းငယ္လြန္ကာ တင္ထား၍ သတိ,ဆင္ျခင္ဉာဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ ထအံ့ဟူေသာ အမွတ္သညာကို ႏွလံုးသြင္းလ်က္ လက်္ာနံေတာင္းျဖင့္ ျမတ္ေသာ အိပ္ျခင္းကို ျပဳ၏။
မိုးေသာက္ယံ၌ ေစာေစာထ၍ စႀကႍသြားျခင္း, ထိုင္ျခင္းျဖင့္ (ကုသိုလ္တရားတို႔ကို) ပိတ္ပင္တတ္ေသာ 'နီဝရဏ'တရားတို႔မွ စိတ္ကို သုတ္သင္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ႏိုးၾကားျခင္းႏွင့္ ယွဥ္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားေလးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းငွါ မထိုက္၊ နိဗၺာန္၏ အနီး၌သာ ျဖစ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
<<<သီလ၌ တည္ေသာ၊ ဣေႁႏၵတို႔၌လည္း ေစာင့္စည္းေသာ၊ အစားအစာ၌လည္း အတိုင္းအရွည္ကို သိေသာ ရဟန္းသည္ ႏိုးၾကားျခင္း၌ အားထုတ္၏။
ဤသို႔ ေနေလ့ရွိေသာ (ကိေလသာကို) ပူပန္ေစတတ္ေသာ လုံ႔လရွိေသာ ေန႔ညဥ့္ ပတ္လံုး ပ်င္းရိျခင္းမရွိမူ၍ ေယာဂေလးပါးေၾကာင့္ ေဘးမရွိရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ ကုသိုလ္တရားကို ပြါးေစေသာ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း၌ ေမြ႕ေလ်ာ္၍ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း၌ ေဘးအားျဖင့္ ႐ႈေလ့ရွိေသာ ရဟန္းသည္ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းငွါ မထိုက္၊ နိဗၺာန္၏ အနီး၌သာ ျဖစ္ေလသတည္း>>>>
(အဂၤုတၱိဳရ္စတုကၠနိပါတ္-အပရိဟာနိယသုတ္)
No comments:
Post a Comment