''ေဝွ႕ယမ္းအပ္ ေသာ ဤလက္သည္ ေကာင္းကင္၌ မၿငိကပ္မစြဲလမ္း မဖြဲ႕ယွက္သကဲ့သို႔.....လႏွင့္တူစြာ ....

                                                              ၃-စႏၵဴပမသုတ္

        ၁၄၆။ သာဝတၳိျပည္၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏။    ရဟန္းတို႔ လႏွင့္တူစြာ ကိုယ္စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ ၍သာလွ်င္ အခ်င္းခပ္သိမ္း ဧည့္သည္ပမာ ျဖစ္ကုန္လ်က္ ဒါယကာတို႔၌ (ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္တို႔ျဖင့္) ၾကမ္း ၾကဳတ္မႈ မရွိကုန္ဘဲ ဒါယကာတို႔သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္ေလာ့။ ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား ''ေယာက်္ား သည္ ေရတြင္းေဟာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ မညီၫြတ္ေသာ ေတာင္ကိုလည္းေကာင္း၊ ျမစ္ကမ္းပါးျပတ္ကိုလည္းေကာင္း ၾကည့္သည္ရွိေသာ္ ကိုယ္စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္၍သာလွ်င္ ၾကည့္ရာသကဲ့သို႔'' ရဟန္းတို႔ ဤ ဥပမာအတူ လႏွင့္တူစြာ ကိုယ္စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္၍သာလွ်င္ အခ်င္းခပ္သိမ္း ဧည့္သည္ပမာ ျဖစ္ကုန္လ်က္ (ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္တို႔ျဖင့္) ၾကမ္းၾကဳတ္မႈ မရွိကုန္ဘဲ ဒါယကာတို႔ကို ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္ေလာ့။

     ရဟန္းတို႔ ကႆပသည္ လႏွင့္တူစြာ ကိုယ္စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္၍သာလွ်င္ အခ်င္းခပ္သိမ္း ဧည့္သည္ ပမာျဖစ္၍ ဒါယကာတို႔၌ (ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္တို႔ျဖင့္) ၾကမ္းၾကဳတ္မႈ မရွိဘဲ ဒါယကာတို႔သို႔ ခ်ဥ္းကပ္၏။ ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ ေအာက္ေမ့ၾကကုန္သနည္း၊ အဘယ္သို႔ သေဘာရွိေသာ ရဟန္းသည္ ဒါယကာတို႔သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းငွါ ထိုက္သနည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
    ျမတ္စြာဘုရား တရားေတာ္တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားသာလွ်င္ အရင္းမူလ ရွိပါကုန္၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသာလွ်င္ ထုတ္ေဆာင္သူ ရွိပါကုန္၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသာလွ်င္ မွီရာ ရွိပါကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရား ေတာင္းပန္ပါ၏၊ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ ဤတရား၏ အနက္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဉာဏ္၌သာလွ်င္ ထင္ပါေစေလာ့၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ (စကားေတာ္ကို) ၾကား နာရ၍ ရဟန္းတို႔သည္ ေဆာင္ထားရကုန္လတၱံ႕ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။

     ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေကာင္းကင္၌ လက္ကို ေဝွ႕ယမ္းေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတို႔ ''ေဝွ႕ယမ္းအပ္ ေသာ ဤလက္သည္ ေကာင္းကင္၌ မၿငိကပ္မစြဲလမ္း မဖြဲ႕ယွက္သကဲ့သို႔'' ဤအတူသာလွ်င္ ဒါယကာတို႔သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ ''လာဘ္ကို အလိုရွိေသာ သူတို႔သည္ လာဘ္ရေစကုန္သတည္း၊ ေကာင္းမႈကို အလိုရွိေသာ သူတို႔သည္ ေကာင္းမႈကို ျပဳေစကုန္သတည္း''ဟု ဒါယကာတို႔၌ မၿငိကပ္မစြဲလမ္း မဖြဲ႕ယွက္ဘဲ ''မိမိ လာဘ္ရျခင္းျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိ သကဲ့သို႔'' ဤအတူ သူတစ္ပါးတို႔ လာဘ္ရျခင္းျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္ ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ ရဟန္းသည္ ဒါယကာတို႔သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းငွါ ထိုက္၏။
ရဟန္းတို႔ ဒါယကာတို႔သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေသာ ကႆပ၏ စိတ္သည္ ''လာဘ္ကို အလိုရွိကုန္ေသာ သူတို႔သည္ လာဘ္ရေစကုန္သတည္း၊ ေကာင္းမႈကို အလိုရွိကုန္ေသာ သူတို႔သည္ ေကာင္းမႈကို ျပဳေစကုန္ သတည္း''ဟု ဒါယကာတို႔၌ မၿငိကပ္မစြဲလမ္း မဖြဲ႕ယွက္ဘဲ မိမိလာဘ္ရျခင္းျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိသကဲ့သို႔ ဤအတူ သူတစ္ပါးတို႔၏ လာဘ္ရျခင္းျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိ၏။

       ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း။ အဘယ္သို႔ သေဘာရွိေသာ ရဟန္း၏ တရားေဟာျခင္းသည္ မစင္ၾကယ္သနည္း၊ အဘယ္သို႔ သေဘာရွိေသာ ရဟန္း၏ တရားေဟာျခင္းသည္ စင္ၾကယ္သနည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

      ျမတ္စြာဘုရား တရားတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားသာလွ်င္ အရင္းမူလ ရွိပါကုန္၏၊ျမတ္စြာဘုရားသာလွ်င္ ထုတ္ေဆာင္သူ ရွိပါကုန္၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသာလွ်င္ မွီရာ ရွိပါကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရား ေတာင္းပန္ပါ၏၊ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ ဤတရား၏ အနက္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဉာဏ္ ၌သာလွ်င္ ထင္ပါေစေလာ့၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ (စကားေတာ္ကို) ၾကားနာရ၍ ရဟန္းတို႔သည္ ေဆာင္ထားရ ကုန္လတၱံ႕ဟု ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။

      ရဟန္းတို႔ သို႔ျဖစ္လွ်င္ နာၾကကုန္ေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းၾကကုန္ ေလာ့၊ ေဟာေပအံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ''ျမတ္စြာဘုရား ေကာင္းပါၿပီ''ဟု ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား အား ျပန္ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏-

     ရဟန္းတို႔ မည္သည့္ ရဟန္းမဆို ''ငါ၏ တရားကို နာၾကားၾကကုန္မူ နာၾကားၿပီး၍လည္း ၾကည္ ညဳိၾကကုန္မူ ၾကည္ညဳိကုန္သည္ ျဖစ္၍ ငါ့အား ၾကည္ညဳိေသာ အျခင္းအရာကို ျပဳၾကကုန္မူ ေကာင္းေပစြ''ဟု ဤသို႔ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ရဟန္း၏ တရားေဟာျခင္းသည္ မစင္ၾကယ္။
     မည္သည့္ ရဟန္းမဆို ''ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေသာ တရားေတာ္သည္ 'ေကာင္းစြာ ေဟာထား ေသာ တရားေတာ္ပါေပတည္း၊ ကိုယ္တိုင္ သိျမင္အပ္ေသာ တရားေတာ္ပါေပတည္း၊ အခါမလင့္ အက်ဳိးေပး တတ္ေသာ တရားေတာ္ပါေပတည္း၊ လာလွည့္ ႐ႈလည့္ဟု ဖိတ္ေခၚျပထိုက္ေသာ တရားေတာ္ပါေပတည္း၊ မိမိ ကိုယ္ထဲစိတ္ထဲ၌ ေဆာင္ယူထားထိုက္ေသာ တရားေတာ္ပါေပတည္း၊ (အရိယာ) ပညာရွိတို႔သာ ကိုယ္စီ ကိုယ္င သိျမင္ႏိုင္ေသာ တရားေတာ္ပါေပတည္း'ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ ငါ၏ တရားကို နာၾကားၾကကုန္မူ နာ ၾကားၿပီး၍လည္း တရားကို သိၾကပါကုန္မူ သိၿပီး၍ အရဟတၱဖိုလ္ဟူေသာ အက်ဳိးငွါ က်င့္ၾကပါကုန္မူ ေကာင္းေလစြ''ဟု ဤသို႔ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာ၏။ ဤသို႔ တရား၏ ေကာင္းေသာ တရား၏ အျဖစ္ကို စြဲ၍ သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာ၏၊ သနားၾကင္နာျခင္းကို စြဲ၍ အစဥ္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ သေဘာ ရွိေသာ ရဟန္း၏ တရားေဟာျခင္းသည္ စင္ၾကယ္၏။

       ရဟန္းတို႔ ကႆပသည္ ''ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေသာ တရားေတာ္သည္ 'ေကာင္းစြာ ေဟာ ထားေသာ တရားေတာ္ပါေပတည္း၊ ကိုယ္တိုင္ သိျမင္အပ္ေသာ တရားေတာ္ပါေပတည္း၊ အခါမလင့္ အက်ဳိးေပးတတ္ေသာ တရားေတာ္ပါေပတည္း၊ လာလွည့္ ႐ႈလည့္ဟု ဖိတ္ေခၚျပထိုက္ေသာ တရားေတာ္ ပါေပတည္း၊ မိမိ ကိုယ္ထဲစိတ္ထဲ၌ ေဆာင္ယူထားထိုက္ေသာ တရားေတာ္ပါေပတည္း၊ (အရိယာ) ပညာရွိတို႔သာ ကိုယ္စီကိုယ္င သိျမင္ႏိုင္ေသာ တရားေတာ္ပါေပတည္း'ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ ငါ ေဟာေသာ တရားကို ၾကားနာၾကကုန္မူ နာၾကားၿပီး၍လည္း တရားကို သိၾကပါကုန္မူ သိၿပီး၍လည္း အရဟတၱဖိုလ္ဟူေသာ အက်ဳိးငွါ က်င့္ၾကပါကုန္မူ ေကာင္းေလစြ''ဟု ဤသို႔ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာ၏။ တရားေတာ္၏ ေကာင္းေသာ တရားအျဖစ္ကို စြဲ၍ သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာ၏၊ သနားၾကင္နာျခင္းကို စြဲ၍ အစဥ္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ သူတစ္ပါးတို႔အား တရားေဟာ၏။

           ရဟန္းတို႔ သင္တို႔ အား ကႆပကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကႆပႏွင့္ တူေသာ မေထရ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း (ဥပမာထား၍) ငါဘုရား ဆံုးမအံ့။ ဆံုးမအပ္ကုန္ေသာ သင္တို႔သည္ မခြၽတ္မယြင္း ျဖစ္ျခင္းငွါ က်င့္အပ္၏ဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။
                             by လကၤာ အရွင္ on Saturday, January 21, 2012 at 11:39am ·