ဘိကၡဳ၀ိနယနဲ႕ပတ္သက္လုိ႕ ဦးဇင္းရဲ႕Personality အၿမင္ကေလးနဲ႕နဲ႕ေတာ႕ေၿပာခ်င္ပါတယ္။ ယၡဳေခတ္ကာလကလည္း ဒုလႅဘသာသနာထြန္းကားၿပီး သၾကၤန္တြင္း အခါၾကီးရက္ၾကီးေတြမွာဆုိလည္း ဒုလႅဘ၀တ္ၾကတာမ်ားတယ္ေလ ၊ တကာမၾကီးတစ္ေယာက္ကဆုိ သူ႕သားကုိသၾကၤန္းတုိင္းဒုလႅဘ မရမက၀တ္ခုိင္းပါသတဲ႕ ေတာ္ၾကာမူးရူးၿပီးတစ္ခုခုၿဖစ္ၿပီးရင္က်ိဳးရမွာတဲဲ႕ေလ (တကယ္ကေတာ႕ သာနာကုိခ်စ္ၿမတ္ႏုိးလုိ႕မဟုတ္ပဲ မေကာင္းေက်ာင္းပုိ႕သေဘာေတာင္သက္၀င္ေနတာကလား) သၾကၤန္မတုိင္ခင္ေက်ာင္းေရာက္လာတယ္ ေခါင္းတုံး သကၤန္းပတ္ေပးၿပီး ဘုန္းၾကီးေတြလက္ထဲပစ္ထားခဲ႕တာပဲ ။ေကာင္ေလးကလည္း ဆယ္႕ရွစ္ႏွစ္ဆယ္၀န္းက်င္ဆုိေတာ႕ ဦးဇင္းတုိ႕စာသင္တုိက္ထဲကကုိရင္ေတြက ကြမ္းမစားေဆးမေသာက္ အရက္ေသစာမေသာက္ ၀ိနည္းစည္းကမ္း ေက်ာင္းစည္းကမ္းနဲ႕ၿငိမယ္႕ဟာေတြအကုန္ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရေပမယ္႕ ဒီခဏတစ္ၿဖဳတ္ သကၤန္းဆည္းေပးထားတဲ႕ကေလးက်ေတာ႕ အကုန္ပါမစ္ရတယ္။
“ ဆရာေတာ္ဘုရား ဒီကေလးဒါေတြဒါေတြလုပ္ေနတယ္ဘုရား သူ႕သူငယ္ခ်င္းမေတြလာလည္ၾကရင္ အခန္းထဲမွာ တစ္ပါး၀ါးတစ္ဟားဟားနဲ႕ဘုရား ဘယ္လုိမွမသင္႕ေတာ္ပါဘူး”လုိ႕သြားေလွ်ာက္ထားရင္လည္း “ေနတတ္သလုိသာေနပါေစ ေမာင္ပဥၨင္းရယ္ သူကအၿမဲေနမွာမွမဟုတ္တာပဲ ၿပီးေတာ႕ သူ႕အေမကေတာင္မႏုိ္င္လုိ႕သၾကၤန္တြင္းခဏ၀တ္ေပးထားတာ အေကာင္းဘက္ကရွဳၿမင္သုံးသပ္ေပးလုိက္ပါ”လုိ႕ပဲ ႕မိန္႕ၾကားၿပန္ပါတယ္၊ ။ ဆရာေတာ္ၾကီးအယူအဆလည္းမွန္မွာပါေလ ။ သုိ႕ေသာ္ ဦးဇင္းရဲ႕ပုဂၢလဒိ႒ာန္အၿမင္အရေၿပာရရင္ သာသနာခဏ၀င္လာတုန္း ကြမ္း၀ယ္ေပးပါဦးဘုရား ၊ဘာ၀ယ္ေပးပါဥိးဘုရားနဲ႕ (တခ်ိဳ႕ဦးဇင္းေလးေတြကလည္းခင္မင္ေတာ႕မၿဖစ္ၿဖစ္တဲ႕နည္းနဲ႕နီးစပ္ရာတကာကုိခိုင္းေပးၾကတာကုိး)ညစာ၀ယ္ေပးပါဦးနဲ႕ သူေရာက္လာမွစည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္တဲ႕ကုိရင္ငယ္ေတြလည္းရွိလာတယ္ ။ေနာက္ သူလူထြက္သြားတဲ႕အခါ သူကုိယ္တုိင္လည္း ဒီသံဃာ႕အသုိင္းအ၀ုိင္းကုိ အထင္မၿမင္ေသးသြားႏုိင္ပါတယ္။တခ်ိဳ႕ေၿပာေနၾကတာ ကုိယ္တုိင္နားနဲ႕ၾကားေနခဲ႕ရဖူးပါတယ္ “ဘုန္းၾကီးနဲ႕လူအတူတူပါပဲကြာ ေမထုန္မမွီ၀ဲရဘူးတဲ႕ တုိ႕လူ႕ဘ၀ေနလည္း အၿဗဟၼစာရီက်င္႕ေနၾကတာပဲ ၊ေရႊတစ္မတ္ဖုိးတန္မခုိးရဘူးတဲ႕ ဒါကသာမန္လူေကာင္းလည္းအဒိႏၷဒါနမလုပ္ပါဘူး၊ လူမသတ္ရဘူးတဲ႕ တုိ႕လည္းတစ္ခါမွမသတ္ဖူးပါဘူး၊ စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္မေၿပာရဘူးတဲ႕ တုိ႕ကခုမွ၀တ္လာတာ ကုသိုလ္ေလးေတာင္အႏုိင္ႏုိ္င္ၿဖည္႕ရတာ ။ဒါမ်ားက်င္႕ရတာလြယ္လြယ္ေလး ပါရာဇိကကဒိေလးပါးပါကြာ ဒီေလးပါးသိရင္ၿပီးတာပဲ”လုိ႕မေထမဲ႕ၿမင္ေၿပာသံေတြလည္းၾကားခဲ႕ရဖူးၿပန္ပါတယ္ ။
ဘုန္းၾကီးနဲ႕လူအတူတူပါပဲကြာ အ၀တ္ကြာတာပါ ကုိယ္ေနခ်င္သလုိေန ကုိယ္လုပ္ခ်င္သလုိလုပ္ရတာပါပဲလုိ႕ ၿမင္ကုိၿမင္သြားပါလိမ္႕မယ္ ။ဒီေတာ႕ အေကာင္းဆုံးၿဖစ္ေစခ်င္တာက သာသနာ႕ေဘာင္ေရာက္သြားၿပီးတာပဲလို႕ အရင္စလုိသကၤန္းဆည္းမေပးသင္႕ၾကပါဘူး ။ကုိယ္႕သားေလးကေနႏုိင္ရင္ေတာ္ရဲ႕ မေနႏုိင္လုိ႕မ်ား ၀ိနည္းစည္းကမ္းေတြေဖာ္က္ဖ်က္လာခဲ႕ရင္ေတာ႕ က်ားေၾကာက္လုိ႕ရွင္ၾကီးကုိး က်ားထက္ပင္ဆုိးေနပါဦးမယ္။
ဦးဇင္းတုိွ႔ဆုိ သာသနာကိုငယ္ငယ္ေလးထဲက၀င္လာတယ္ ဘယ္သူမွမခြဲႏုိင္မခြါရက္မၿဖစ္ဖူးခဲ႕ပါဘူး။ ခုဟာက သၾကၤန္တြင္းခဏ၀တ္ၾကတာေတာင္ တကာမေတြကလည္း ဒုလႅဘဦးဇင္းေလးေတြနားကကုိမခြါၾကဘူး ရယ္လားေမာလားနဲ႕ အိမ္ေထာင္ရွင္တကာမၾကီးေတြကလည္း လင္ေတာ္ေမာင္ႏုႆတိနဲ႕ေက်ာင္းကုိ တစ္ေန႕သုံးေခါက္ေရာက္ၾကပါတယ္။ ညအိပ္ခ်ိန္ေလာက္ေရာက္မွ ခ်င္းသုပ္ေလးဘာေလးကပ္ၿပီးႏွုတ္ဆက္ၿပန္သြား မနက္က်အေစာၾကီးေရာက္လာၾကၿပန္ေရာ ။တကယ္ကဒီလုိ၀တ္ေနဆဲကာလတြင္း ဦးဇင္းေလးေတြကလည္းအလာမခံသင္႕ဘူး သူတုိ႕ကလည္းမလာသင္႕ဘူး ဘုရားတရား၀ိပႆနာနဲ႕ႏွလုံးသြင္းေနၾကရင္အေကာင္းဆုံးပါပဲ ။ဦဇင္းတုိ႕ကေတာ႕ ေၿပာမနာဆုိမနာရင္းႏွီးတဲ႕မိသားစုတကာမေတြဆုိေငါက္လႊတ္တယ္ “နင္တုိ႕ဟာလည္းမလြန္လြန္းဘူးလားဟာ ခဏေလးေတာင္မခြဲႏုိင္ၾကဘူးလား ။တုိ႕ဟာၿပန္မလာၾကေတာ႕မယ္ ေတာထြက္သြားတဲ႕ကုိယ္ေတာ္ေတြအတုိင္းပဲ ေက်ာင္းကကုိမၿပန္ၾကေတာ႕ဘူး သြားၾကသြားၾက ေက်ာင္းကကုိရင္ဦးဇင္းေတြ အာရုံေနာက္တယ္”လုိ႕ေလ
သာနသာေဘာင္မွာ ၀င္ေရာက္ေနထုိင္တာခ်င္းအတူတူေတာင္ အက်ိဳးအၿပစ္ၿဖစ္ရတာခ်င္းမတူႏုိင္ပါဘူး ။ ။ဥပမာထင္ရွားေအာင္တစ္ခုၿပရရင္ ။ ။ ၀ိနည္းတတ္တဲ႕ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ မာတုဂါမေတြနဲ႕ဆက္ဆံရာမွာ ဘယ္အရာကၾကီးေလးတဲ႕အၿပစ္ၿဖစ္ေစႏုိင္တယ္ဆုိတာသိေတာ႕ စည္းေဘာင္အတြင္းကပဲ စကားကုိေၿပာၾကဆုိၾကရပါတယ္ “ခ်စ္ခင္ပါတယ္ ႏွစ္သက္ပါတယ္”ေလာက္ေၿပာေၿပာ ကာမဂုဏ္နဲ႕ပတ္သက္တာမပါေသးသမွ် ကုိယ္ထိလက္ေရာက္မက်ဳးလြန္ေသးသမွ် အၿပစ္ရွိတယ္ သီလညစ္ႏြမ္းတယ္ဆုိေပသည္႕ ၀ိနည္းစည္းကမ္းေဘာင္အတြင္းမွာပဲရွိေနပါေသးတယ္၊ ရဟန္းေကာင္းတစ္ပါးပါပဲ ။ ။
ဒါေပမယ္႕ ၀ိနည္းမသိတဲ႕ ဒုလႅဘဦးဇင္းေလးေတြရဲ႕ ကာမေမထုန္နဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ ထိကပါးရိကပါးေၿပာဆုိမွုေတြ ၿပန္ခါနီမွာ ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္းမပဲဆုိၿပီး (၀ိိနည္းမသိရွာေတာ႕)လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္ ဖက္လွည္းတကင္းလုပ္ေနမွုေတြကေတာ႕ ၀ိနည္းေတာ္အရ ၾကီးေလးတဲ႕အၿပစ္ၿဖစ္လာၿပီ၊ ဒီအၿပစ္ၾကီးေတြဆုိတာက သံဃာ႕အလည္ထုတ္ေဖာ္၀န္ခံၿပီးကုစားမွအၿပစ္က ကင္းလြတ္ခြင္႕ရရတာပါ( ငယ္ၿဖဴစာတတ္ရဟန္းေတာ္ေတြကက်ဳးလြန္မိၾကသည္ထားဦး အခြင္႕သာတဲ႕တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ပရိ၀တ္ေဆာက္တည္ ၿပန္လည္ကုစားၿပီးၿဖဴစင္ေအာင္က်င္႕ေဆာင္ၾကၿမဲၿဖစ္ပါတယ္) ဒုလႅဘမ်းအတြက္ကေတာ႕အခ်ိန္မေပးႏုိင္ၾကၾကာၾကာမေနၾကေတာ႕ ကုစားဖုိ႕အင္မတန္ခက္ခဲပါတယ္။
သၾကၤန္မွာခဏသကၤန္းဆည္းသူေတြအတြက္ေတာ႕ ပါရာဇိကေလးပါဆုိတာပဲသိလုိက္ၾကရတယ္ သံဃာဒိေသသ္ (ဒုတိယအၿပစ္အၾကီးဆုံး)ဆုိတာဘာမွန္းကုိသိလုိက္ၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး ။မသိသည္႕အားေလ်ာ္စြာ က်ဴးလြန္မိၾကၿပန္ရင္လည္း ကုစားႏုိင္ၾကဖုိ႕ဘယ္လုိမွအခြင္႕မရေတာ႕ပါဘူး ။သူတုိ႕ကသၾကၤန္ၿပီးၿပန္ထြက္သြားၾကၿပီေလ ။ဒါေပမယ္႕ ဒီအာပတ္ၾကီးမ်ိဳးေတြက သူတုိ႕ခႏၶာကုိယ္မွာမေပ်ာက္ပ်က္ေတာ႕ပဲ ၿပန္လည္မကုစားသမွ် သမညလူေကာင္းတစ္ေယာက္မဟုတ္ၾကေတာ႕ပါဘူး ။ဥပေဒစကားနဲ႕ေၿပာရင္ေတာ႕ ‘သာသနာ႔လူဆုိးစာရင္း၀င္’လုိ႕ေၿပာရမယ္ထင္ပါတယ္ ။
ေနာက္တစ္ၾကိမ္မွ လူသာမန္ေတြနဲ႕အတူတကြ မိမိရဟန္းၿပန္ၿပဳၿပန္ရင္ သာမန္ၿဖဴစင္တဲ႕လူကေတာ႕ ရဟန္းေကာင္းဘ၀ကုိရရွိသြားပါတယ္ ။ထုိသာသနာ႕လူဆုိးစာရင္း၀င္ထားၿပီးၿဖစ္တဲ႕သူကေတာ႕ သိမ္ထဲမွာကမၼ၀ါစာဖတ္လုိ႕ၿပီးဆုံးတာနဲ႕ အလဇၨီဒုႆီလၾကီးၿဖစ္သြားၿပန္ပါေရာ ။စာထဲမွာဥပမာေပးထားတာက ႏွစ္ရက္ၿခားတစ္ခါ သုံးရက္ၿခားတစ္ခါ ငွက္ဖ်ားတက္တတ္တဲ႕သူလုိပဲတဲ႕ အဖ်ားမတက္ရင္လူေကာင္းပဲ အဖ်ားတက္လုိ႕ကေတာ႕ေသလုေမ်ာပါတဲ႕ေလ ။ ခုလည္းလူထြက္လုိက္တဲ႕အခါေတာ႕ အာပတ္နဲ႕လူသားမဆုိင္တဲ႕အတြက္ကင္းလြတ္ေနပါတယ္ ။သာသနာ႕ေဘာင္ၿပန္၀င္လာလုိ႕ကေတာ႕ အရင္ကအာပတ္ကခ်က္ခ်င္းၿပန္ေပၚလာၿပန္တာပါပဲ ဘယ္လုိမွမကုစားပဲ မေပ်ာက္ေတာ႕ပါဘူး ဒီလုိနဲ႕ပဲေသဆုံးသြားၿပန္ရင္လည္း လူေကာင္းသူေကာင္းဘ၀မ်ိဳးဘယ္လုိမွမေရာက္ေတာ႕ပါဘူး ။ဒါ႕ေၾကာင္႕မိမိတုိ႕ကိုယ္တုိင္ၿဖစ္ေစ မိမိတုိ႕သားငယ္ေတြကုိသာသနာ႕ေဘာင္မွာ ဒုလႅဘ၀တ္ေစခ်င္ရင္ၿဖစ္ေစ ။ သာသနာမွာက်င္႕ေဆာင္ရမယ္႕၀ိနည္းေတာ္ေတြက ဘာေတြဘာေတြလုိ႕အတိက်သိထားသင္႕ၾကပါတယ္ ။ဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေရးသားေပးခဲ႕တဲ႕ ဘုရားဥပေဒေတာ္ၾကီးတုိ႕လုိ စာအုပ္မ်ိဳးေတြကေတာ႕အေကာင္းဆုံးပါပဲ ။ၿပည္႕စုံေအာင္ရွင္းလင္းမၿပႏုိင္တဲ႕ ၀ိနည္းစည္းကမ္းကုိသာေရးထားၿပီး အာပတၱိ/အနာပတၱိ ေသခ်ာစြာေဖာ္ၿပမထားတဲ႕စာအုပ္မ်ိဳးေတြကေတာ႕ အက်ိဳးထက္အၿပစ္ၿဖစ္ဖုိ႕ကမ်ားပါတယ္ ။ေတာ္ၾကာအဲဒီစာအုပ္ဖတ္ၿပီးကာမွ ရဟန္း၀တ္ခ်င္စိတ္ေပ်ာက္ကုန္ၾကမယ္ေလ ။တကယ္၀ိနည္းကုိနားလည္လာ၇င္ စိတ္ေကာင္းရွိသူအတြက္သာသနာကက်င္႕ေဆာင္ဖုိ႕မခက္ခဲပါဘူး ဒါ႕ေၾကာင္႕ရွင္ေတာ္ဘုရားကလည္း သုကရံ သာဓုနာ သာဓု (သူေတာင္ေကာင္းဆုိိတာ ေကာင္းမွုကုိၿပဳဖုိ႕ရန္ အင္မတန္လြယ္တယ္)လုိ႕မိန္႕ေတာ္မူခဲ႕တာေပါ႕ ။ ဒုလႅဘ ခဏတာရဟန္းအၿဖစ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္သက္လုံးပဲ၀တ္၀တ္ ရဟန္း၀တ္ႏုိင္ရင္ေတာ႕ ပဗၺဇၺိတဘာေ၀ါ ဒုလၻေဘာလုိ႕ ဘုရားေဟာၾကားထားသည္႕အတုိင္း အက်ိဳးမ်ားလြန္းလွပါတယ္ (ေနတတ္ရင္ေပါ႕ေလ)
ဒါေပမယ္႕၀ိနည္းေလးမေတာက္တေခါက္တတ္လာေတာ႕ ဟုိလက္ညွိးထုိး ဒီလက္ညွိးထုိးနဲ႕ ရဟန္းေတာ္ေတြကုိစြပ္စြဲပုတ္ခတ္မိရင္ေတာ႕ မိမိမွာသာအၿပစ္ကၾကီးေလးမွာလည္းစိုးရိမ္ရတယ္။ ရဟန္း၀ိနည္းဆုိိတာကအေၿခအေနအေပၚမူတည္ၿပီး အတင္းအေလ်ာ႕ဆုိတာရွိတတ္ပါတယ္ ဒါကုိအနာ၀တၱိ ၊ထူးၿခားကင္းလြတ္ခြင္႕မ်ားလုိ႕ဆုိလုိပါတယ္။ ။ ဦးဇင္း၀ိနည္းေတာ္လာ သိသင္႕တဲ႕ဗဟုသုတတခုေၿပာၿပခ်င္ပါေသး တယ္ -
ေကာသလမင္းၾကီးကစစ္တပ္ၾကီးနဲ႕ထြက္လာေတာ႕ ဆဗၺဂၢီရဟန္းေတြကသြားၾကည္႕ၾကတယ္ ၊ ဒါကုိေကာသလမင္းၾကီးကၿမင္ေတာ႕ေမးေလွ်ာက္တယ္ အရွင္ဘုရားတုိ႕ဒီကုိဘာလာလုပ္ၾကသလဲဘုရား ၊ က်ဳပ္တုိ႕မင္းၾကီးစစ္တပ္ကုိလာၾကည္႕ၾကတာဗ်။ဟာ အရွင္ဘုရားရယ္-တပည္႕ေတာ္တုိ႕မွာအကုသိုလ္အလုပ္လုပ္ေနၾကရတာ တပည္႕ေတာ္လာၾကည္႕လုိ႕ဘာအက်ိုးရွိေနမလဲဘုရား ...စသည္စသည္ေၿပာၾကားလုိက္ပါတယ္ ဒီအေၾကာင္းကုိလူေတြကကဲ႕ရဲ႕ၾကလုိ႕ဘုရားကပညတ္ခ်က္ထုတ္လုိက္တယ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားစစ္တပ္တြင္းမသြားရတဲ႕ ေနာက္ရဟန္းေတာ္တပါးရဲ႕ဦးၾကီးစစ္သည္ေတာ္တစ္ေယာက္က နာမက်န္းၿဖစ္လုိ႕ပင္႕ေတာ႕ ဘုရားသြားေလ်ာက္တယ္ေလ ဒီေတာ႕ဘုရားရွင္က ပင္႕ဖိတ္ၿခင္းစတဲ႕အေၾကာင္းတစုံတရာရွိရင္ေတာ႕ခ်စ္သားတုိ႕သြားႏုိင္ပါတယ္အႏုပညတ္ခ်က္ အထူးပါမစ္တခုထုတ္ေပးလုိက္တယ္ေလ ။ ဒီလုိအေၿခေနေလးေတြရွိတတ္ပါတယ္ ။
ေနာက္တစ္ခ်က္က မိမိ၀ိနည္းသင္ယူတာသည္ မိမိအတြက္သင္ယူတာ မိမိက၀ိနည္းစည္းကမ္းေတြကုိၾကည္ညိဳေလးစားလုိ႕သင္ယူတာဆုိရင္ေတာ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းမြန္တဲ႕အတြက္ အက်ိဳးမ်ားလွေပမယ္႕ ၀ိနည္းတတ္ရင္သာသနာ႕၀န္ထမ္းရဟန္းေတာ္ေတြကုိ ၀ိနည္းနဲ႕အညီေနေစမယ္႕ ပဲ႕ၿပင္သြင္သင္မယ္လုိ႕ေတာ႕သြာမေတြးသင္႕ဘူး သာသနာမွာ၀င္ေရာက္ေနထုိင္ၾကတဲ႕ သာမေဏအားလုံးသာမေဏသိကၡာကုိ ရဟန္းေတာ္အားလုံး (အခ်ိဳ႕မသင္ယူၾကတဲ႕ ဒုလႅဘမ်ားမဆုိလုိပါ)အနည္းဆုံးေတာ႕ (၂၂၇)သြယ္သိကၡာပုဒ္ဆုိတာ ဘာေတြဘာေတြလုိ႕ေလ႕လာသင္ယူၾကၿပီးၿဖစ္ၾကပါတယ္ ။ တခ်ိဳ႕ကုိယ္႕ကုိယ္ကုိယ္မဆုံးမႏုိင္လုိ႕သင္ယူၿပီးေပမယ္႕ လက္ေတြ႕မက်င္႕ၾကံႏုိင္ၾကေသးပါဘူး ။ရဟန္းနဲ႕အာပတ္ဆုိတာကလည္းမကင္းေကာင္းဘူး ရဟႏၱအရွင္ေကာင္းေတြေတာင္ အစိတၱကအာပတ္ဆုိတာေတြက သင္႕ႏုိ္င္ၾကေသးေတာ႕ ၿမင္ၿမင္သမွ်လုိက္ေၿပာဆုိဆုံးမဖုိ႕ကလည္းမၿဖစ္ဘူးေလ။ ရဟန္းေတာ္အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ဆုံးမမရလုိ႕ သံဃာေတာ္ကဥေကၡပနိယကံၿပဳထားၾကရတာေတလည္းရွိတယ္ေလ ။ဒါကိုမိမိကမသိပဲ သူတုိ႕ကုိဆုံးမရေအာင္ေတာ႕ ငါကအရင္ဆုံးအေအးကေလးကပ္ ဆြမ္းကေလးကပ္မယ္ေနာက္မွသိမ္းသြင္းေဟာေၿပာမယ္ဆုိၿပီး လွဳဒါန္းေနၿပန္ရင္လည္း အဆိပ္ပင္ေရေလာင္း မေကာင္းတဲ႕သူနဲ႕ေပါင္းမိလုိ႕ ငရုပ္သီးနဲ႕ေပါင္းမိတဲ႕ၾကက္သြန္လုိ ဒယ္အုိးထဲထည္႕အေၾကာ္ခံေနရပါဦးမယ္။
ေရွးေရွးဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားကေတာ႕ ၀ိနည္းေတာ္ေတြဆုိတာ ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႕သာသက္ဆုိင္ၾကလုိ႕ကံေဆာင္စဥ္ မွာ ရဟန္းေတာ္ေတြသာပါ၀င္ပတ္သက္ခြင္႕ရတယ္။၀ိနည္းစင္ၾကယ္မစင္ၾကယ္ စြပ္စြဲၿခင္း ဆုံးၿဖတ္ၿခင္းကုိ လူေတြမပါ၀င္တဲ႔ သိမ္အတြင္းမွာၿပဳလုပ္ၾကရတယ္ ။တကယ္လုိ႕သာလူေတြသိသင္႔တယ္ဆုိရင္ ပါတိေမာက္ၿပ ဥပုသ္ၿပဳတာကုိလူေတြပါလာေရာက္နားေထာင္ခြင္႕ရွိရမယ္၊ လူေတြပါဆုံးၿဖတ္ခြင္႔ေပးထားပါလိမ္႔မယ္လုိ႕ မိန္႔ေတာ္မူၾကပါတယ္။
ေနာက္စကားစပ္လုိ႕ မစုိးရိမ္ေက်ာင္းတကာၾကီးအေၾကာင္းနဲနဲေလးေၿပာၿပခ်င္ပါေသးတယ္ ။တစ္ခါေတာ႕ေက်ာင္းတကာၾကီးက ရန္ကုန္ကုိရထားနဲ႕ခရီးသြားသတဲ႕ ။ရထားေပၚမွာ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ “ဟာတကာၾကီးကမစုိးရိမ္ေက်ာင္းတကာၾကီးဆုိေတာ႕ သံဃာအစုံေတြ႔ရလိမ္႔မယ္ ဘယ္ဟာကအရဟန္းေကာင္း ဘယ္ဟာကရဟန္းဆုိးခြဲၿခားႏုိင္ေအာင္ ဒီစာအုပ္ေလးဖတ္ၾကည္႕သင္႔တယ္”ဆုိၿပီးစာအုပ္တစ္လုပ္ေပးသတဲ႕ေလ
ဒီေတာ႕ေက်ာင္းတကာၾကီးက” အရွင္ဘုရား တပည္႕ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ဒီရဟန္းကေတာ႕(၀ိနည္းေတာ္နဲ႕ညီလုိ႕ )ရဟန္းေကာင္း ဒီရဟန္းကေတာ႕(၀ိနည္းမေလးစားလုိ႕)ရဟန္းဆုိးလုိ႕ အဲလုိခြဲၿခားမၿမင္ပါဘူးဘုရား ေက်ာင္းတုိက္ၾကီးထဲ၀င္သြားရင္ သံဃာေတာ္ေတြဖူးရတာနဲ႕ကုိတပည္႕ေတာ္မွာ အက်ိဳးမ်ားလွပါၿပီ ၊တပည္႕ေတာ္ေရွ႕မွာ (၁၀)ပါးေတြ႕ရင္ဆယ္ပါးလုံးၾကည္ညိဳ၀တ္ခ်ႏုိင္တယ္ဘုရား ၊အရွင္ဘုရားညႊန္ၿပတဲ႕စာအုပ္ဖတ္ၿပီးကာမွ ေတြ႕သမွ်သံဃာေတာ္ေတြမၾကည္႕ညိဳႏုိင္ပဲ အကုသုိလ္ပြားမိမွာစုိးလုိ႕မဖတ္ပါရေစနဲ႕လုီ႕ၿငင္းလုိက္သတဲ႕ေလ ၊ေနာက္မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကုိအမွန္အမွားေလွ်ာက္ထားၾကည္႕ေတာ႕ ဆရာေတာ္ၾကီးကတကာၾကီးကုိသာဓုေခၚတယ္လုိ႕ ဖတ္ရဖူးတယ္ေလ။ မသိရင္ ဗဟုသုတအသိညာဏ္နည္းတယ္ပဲဆုိဆုိ ဦးဇင္းတစ္ဦးထဲအၿမင္ကေတာ႕ ရဟန္းၿပဳမည္႕သူမဟုတ္ပဲ လူသာမန္တုိ႕အတြက္ေတာ႕ ၀ိနည္းကုိသင္တာဟာ အက်ိဳးထက္အၿပစ္ပုိမ်ားမလားလို႔ပဲေတြးမိလုိ႕ေလ။စာထဲမွာပါတဲ႕၀ိနည္းသင္ရမယ္ဆုိတာက (227)သြယ္သိကၡာပုဒ္ေတြထက္ကုိ ရဟန္းေတာ္ေတြကုိဆြမ္းဘယ္လိုကပ္ရတယ္ ဘယ္လုိအပ္စပ္ေအာင္စီမံေပးရတယ္ဆုိတာကိုသင္ယူေစလုိတဲ႕သေဘာပါ ။တပည္႕လိမၼာ ဆရာအာပတ္လြတ္လုိ႔ ဆုိရုိးစကားရွိထားတယ္မဟုတ္လား။
၀ိနည္းဆုိတာ သာသနာအတြက္အလြန္အင္မတန္မွအေရးၾကီးပါတယ္ ၀ိနည္းေတာ္ဟာ သာသနာရဲ႕အသက္ဆုိတာလည္းတကယ္႕အမွန္တရားပါပဲ ဒါ႕ေၾကာင္႕ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႕ကေတာ႕ ၂၂၇ သြယ္ေသာသိကၡာပုဒ္ေတာ္ကုိမၿဖစ္မေနကုိသင္ယူေလ႕လာၾကရမွာၿဖစ္ပါတယ္ ေနာက္လၿပည္႕လကြယ္ဥပုသ္ေန႕ေတြမွာလည္း ၀ိနည္းေတာ္ေတြကုိစုေပါင္းနာယူၾကရမွာၿဖစ္ပါတယ္ ။မေမ႕ေပ်ာက္ဖုိ႕ရည္ရြယ္လုိရင္းၿဖစ္ပါတယ္ (ဒါကုိဥပုသ္ၿပဳတယ္လုိ႕ေခၚပါတယ္)သုိ႕ေသာ္ ၀ိနည္းတရားေတာ္ဟာ အလြန္အင္မတန္မွအရာက်ယ္လြန္းပါတယ္ ။၀ိနည္းတတ္ရင္ၾကက္(လူ)သတ္လုိ႕ေတာင္ရတယ္လုိ႕ဆုိရုိးစကားကလည္းရွိထားတယ္မဟုတ္လား ဥပမာ သဥၥိစၥပါဏသိကၡာပုဒ္ကုိလည္းလက္တစ္လုံးၿခားလြတ္ခ်င္ သတၱ၀ါေလးေတြရဲ႕အသက္ကုိလည္းေသေစခ်င္တယ္ဆုိပါေတာ႕ အၿခားတစ္ေယာက္ကုိ "မင္းမနက္ၿဖန္ညဆယ္႕ႏွစ္နာရီ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ၊ဘာလက္နက္နဲ႕ ဘယ္သတၱ၀ါကုိသြားသတ္ေခ်လုိ႕ညႊန္ၾကားလုိက္ရင္ =အခုိင္းခံရသူက မိမိေၿပာဆုိတဲ႕အတုိင္းအတိအက်လုိက္နာေဆာင္ရြက္မွ မိမိမွာ၀ိနည္းၿပစ္သင္႕ရၿပီး အသတ္ခိုင္းတဲ႕သတၱ၀ါကုိမသတ္ပဲတစ္ၿခားသတၱ၀ါကုိသြားသတ္မိၿခင္း ခုိင္းထားတဲ႕အခ်ိန္လြဲသြားၿခင္း လက္နက္ပစၥည္းလြဲသြားၿခင္းစတဲ႕ တစ္ခုခုခ်ြတ္လြဲသြားရင္ အဘိဓမၼာအရအၿပစ္ကေရွာင္လြဲမရေပမယ္႕ ၀ိနည္းၿပစ္ကကင္းလြတ္သြားေစႏုိင္တဲ႕သေဘာရွိပါတယ္ ။ ဒါ႕ေၾကာင္႕၀ိနည္း၀ိနည္းဆုိတဲ႕ေနရာမွာ ဒီအလုပ္ လုပ္ရင္ဒီအၿပစ္ၿဖစ္ကုိၿဖစ္ရမယ္လုိ႕အတိက်တရားေသမရွိပါဘူး ။သင္ယူတဲ႕ေနရာမွာလည္း အနာပတၱိ၀ါရ အာပတၱိ၀ါရေတြပါ အေသအခ်ာနားလည္အပါး၀ေအာင္သင္ယူမွ အက်ိဳးမ်ားမွာၿဖစ္ပါတယ္ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ေတာင္သင္ယူရမွာလဲဆုိရင္ အနည္းဆုံးဥေပဇၥ်ယ္ဆရာ႕ထံမွာ အလုပ္အေက်ြးၿပဳရင္ သာသနာမွာေနပုံထုိင္နည္းကုိ (၅)ႏွစ္ၾကာေအာင္သင္ယူရမယ္လုိ႕ ၀ိနည္းပါဠိေတာ္ေတြထဲမွာေဖာ္ၿပထားပါတယ္။ သုိ႕မဟုတ္က ၀ိနယကုကၠဳစၥႏွိပ္စက္ခံရၿပီး သာသနာမွာမေပ်ာ္ပိုက္ၿဖစ္ကာ ဒုကၡေရာက္ရွာလိမ္႕မယ္လုိ႕ၿမင္မိပါတယ္။လူေတြလည္းအတိက်သိနားလည္ခ်င္ၾကရင္၀ိနည္းပိဋက အ႒ကထာဋီကာေတြပါေမြေႏွာက္အာစရိယ၀ါဒပါသင္ယူ ကုိယ္ပုိင္ညာဏ္နဲ႕ခ်င္႕ခ်ိန္ႏုိင္မွ မွန္ကန္တဲ႕အဆုံးၿဖတ္တခုကုိရရွိမွာပါ။
ဥပမာၿပရရင္ ဒုတိယပါရာဇိက၀ိနီတ၀တၳဳမွာ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးကပင္လယ္ကမ္းေၿခကေက်ာင္းေလးတစ္ေက်ာင္းမွာသီတင္းသုံးစဥ္ ေသာက္ေရးအုိးမွေရခြက္မရွိလို႕ အုံးမွုတ္ခြက္ေလးနဲ႕ တကယ္႕ကုိယ္လက္ရာေၿမာက္လွပေသသပ္လွတဲ႕ေရခြက္ေလးတစ္ခုလုပ္ထားခဲ႕တယ္ ။လက္မွုပညာလည္းက်ြမ္းက်င္ေတာ႕ အင္မတန္လွပတာေပါ႕ ဒီေတာ႕ေနာက္ထပ္ေရာက္လာတဲ႕ရဟန္းတစ္ပါးကလုိခ်င္စိတ္နဲ႕ယူသြားတယ္ ေနာက္ရဟန္းႏွစ္ပါးဆုံမိေတာ႕ ဟာဒါငါလုပ္ထားတဲ႕ေရခြက္ေလး မင္းခုိးလာတာပဲ ဆုိၿပီးပါရာဇိကနဲ႕စြပ္စြဲေတာ႕တာေပါ႕ ဒီတင္မွ သာမန္ဆုံးၿဖတ္ရင္ပါရာဇိကဆုိသြားမွာ ဟုိရဟန္းေတာ္ေလးအတြက္ဘ၀ပ်က္ရေတာ႕မွာ ၀ိနည္းက်ြမ္းက်င္ေတာ္မူတဲ႕ဆရာေတာ္ကေမးတယ္ မင္းေရမွုတ္လုပ္ၿပိးအသုံးၿပဳခဲ႕တာဘယ္ေလာက္ၾကာပလဲ ဟာေတာ္ေတာ္ေတာ႕ၾကာပီဘုရား ေအးဒါဆုိေန႕စဥ္သုံးခဲ႕တာကုိကအဲဒီပစၥည္းရဲ႕တန္ဖုိးကေလ်ာ႕ေလ်ာ႕သြားတယ္ ဒါ႕ေၾကာင္႕တမတ္မထုိ္က္တန္ေတာ႕ဘူး ပါရာဇိကမသင္႕ပါဘူးလို႕ဆုံးၿဖတ္လုိက္ရတယ္ေလ ရဟန္းေတာ္အခ်င္ခ်င္းေတာင္မွဆုံးၿဖတ္ခက္ခဲလုိ႕၀ိနည္းေဆာင္မေထရ္ၾကီးေတြနဲ႕ကင္းေနလုိ႕မရပါဘူး ။၀ိနည္းသင္ယူၿပီးတဲ႕အခါမိမိဘာသာ ရဟန္းေတာ္ေတြအေပၚအာပတ္ေတြတင္ၿပီးစြပ္စြဲ မိမိပဲငရဲလားကုန္ၾကမွာလည္းအင္မတန္စုိးရိမ္မိပါတယ္။
ဒါ႕ေၾကာင္ ႕ဦးဇင္းရဲ႕အၿမင္ကုိေၿပာရရင္ ၀ိနည္းအကုန္လုံးသင္တာထက္ ရဟန္းေတာ္ေတြအပ္စပ္ေအာင္ဘယ္လုိၿပဳလုပ္စီမံေပးရမယ္ ဘယ္ဟာအပ္တယ္ဘယ္ဟာမအပ္ဘူးေလာက္အေၿခခံသေဘာေလာက္သင္ၿပီးရင္ မိမိတို႕အတြက္အလြန္အက်ိဳးမ်ားတဲ႕ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကုိအရင္ဦးဆုံးသင္ယူေလ႕လာက်င္႕ၾကံပြားမ်ားအားထုတ္သင္႕ၾကပါတယ္လုိ႕ပဲ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္ ။ ။
အရွင္၀ိမလာလကၤာရ(မုံရြာ)
by လကၤာ အရွင္ on Thursday, December 29, 2011 at 8:34am ·
“ ဆရာေတာ္ဘုရား ဒီကေလးဒါေတြဒါေတြလုပ္ေနတယ္ဘုရား သူ႕သူငယ္ခ်င္းမေတြလာလည္ၾကရင္ အခန္းထဲမွာ တစ္ပါး၀ါးတစ္ဟားဟားနဲ႕ဘုရား ဘယ္လုိမွမသင္႕ေတာ္ပါဘူး”လုိ႕သြားေလွ်ာက္ထားရင္လည္း “ေနတတ္သလုိသာေနပါေစ ေမာင္ပဥၨင္းရယ္ သူကအၿမဲေနမွာမွမဟုတ္တာပဲ ၿပီးေတာ႕ သူ႕အေမကေတာင္မႏုိ္င္လုိ႕သၾကၤန္တြင္းခဏ၀တ္ေပးထားတာ အေကာင္းဘက္ကရွဳၿမင္သုံးသပ္ေပးလုိက္ပါ”လုိ႕ပဲ ႕မိန္႕ၾကားၿပန္ပါတယ္၊ ။ ဆရာေတာ္ၾကီးအယူအဆလည္းမွန္မွာပါေလ ။ သုိ႕ေသာ္ ဦးဇင္းရဲ႕ပုဂၢလဒိ႒ာန္အၿမင္အရေၿပာရရင္ သာသနာခဏ၀င္လာတုန္း ကြမ္း၀ယ္ေပးပါဦးဘုရား ၊ဘာ၀ယ္ေပးပါဥိးဘုရားနဲ႕ (တခ်ိဳ႕ဦးဇင္းေလးေတြကလည္းခင္မင္ေတာ႕မၿဖစ္ၿဖစ္တဲ႕နည္းနဲ႕နီးစပ္ရာတကာကုိခိုင္းေပးၾကတာကုိး)ညစာ၀ယ္ေပးပါဦးနဲ႕ သူေရာက္လာမွစည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္တဲ႕ကုိရင္ငယ္ေတြလည္းရွိလာတယ္ ။ေနာက္ သူလူထြက္သြားတဲ႕အခါ သူကုိယ္တုိင္လည္း ဒီသံဃာ႕အသုိင္းအ၀ုိင္းကုိ အထင္မၿမင္ေသးသြားႏုိင္ပါတယ္။တခ်ိဳ႕ေၿပာေနၾကတာ ကုိယ္တုိင္နားနဲ႕ၾကားေနခဲ႕ရဖူးပါတယ္ “ဘုန္းၾကီးနဲ႕လူအတူတူပါပဲကြာ ေမထုန္မမွီ၀ဲရဘူးတဲ႕ တုိ႕လူ႕ဘ၀ေနလည္း အၿဗဟၼစာရီက်င္႕ေနၾကတာပဲ ၊ေရႊတစ္မတ္ဖုိးတန္မခုိးရဘူးတဲ႕ ဒါကသာမန္လူေကာင္းလည္းအဒိႏၷဒါနမလုပ္ပါဘူး၊ လူမသတ္ရဘူးတဲ႕ တုိ႕လည္းတစ္ခါမွမသတ္ဖူးပါဘူး၊ စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္မေၿပာရဘူးတဲ႕ တုိ႕ကခုမွ၀တ္လာတာ ကုသိုလ္ေလးေတာင္အႏုိင္ႏုိ္င္ၿဖည္႕ရတာ ။ဒါမ်ားက်င္႕ရတာလြယ္လြယ္ေလး ပါရာဇိကကဒိေလးပါးပါကြာ ဒီေလးပါးသိရင္ၿပီးတာပဲ”လုိ႕မေထမဲ႕ၿမင္ေၿပာသံေတြလည္းၾကားခဲ႕ရဖူးၿပန္ပါတယ္ ။
ဘုန္းၾကီးနဲ႕လူအတူတူပါပဲကြာ အ၀တ္ကြာတာပါ ကုိယ္ေနခ်င္သလုိေန ကုိယ္လုပ္ခ်င္သလုိလုပ္ရတာပါပဲလုိ႕ ၿမင္ကုိၿမင္သြားပါလိမ္႕မယ္ ။ဒီေတာ႕ အေကာင္းဆုံးၿဖစ္ေစခ်င္တာက သာသနာ႕ေဘာင္ေရာက္သြားၿပီးတာပဲလို႕ အရင္စလုိသကၤန္းဆည္းမေပးသင္႕ၾကပါဘူး ။ကုိယ္႕သားေလးကေနႏုိင္ရင္ေတာ္ရဲ႕ မေနႏုိင္လုိ႕မ်ား ၀ိနည္းစည္းကမ္းေတြေဖာ္က္ဖ်က္လာခဲ႕ရင္ေတာ႕ က်ားေၾကာက္လုိ႕ရွင္ၾကီးကုိး က်ားထက္ပင္ဆုိးေနပါဦးမယ္။
ဦးဇင္းတုိွ႔ဆုိ သာသနာကိုငယ္ငယ္ေလးထဲက၀င္လာတယ္ ဘယ္သူမွမခြဲႏုိင္မခြါရက္မၿဖစ္ဖူးခဲ႕ပါဘူး။ ခုဟာက သၾကၤန္တြင္းခဏ၀တ္ၾကတာေတာင္ တကာမေတြကလည္း ဒုလႅဘဦးဇင္းေလးေတြနားကကုိမခြါၾကဘူး ရယ္လားေမာလားနဲ႕ အိမ္ေထာင္ရွင္တကာမၾကီးေတြကလည္း လင္ေတာ္ေမာင္ႏုႆတိနဲ႕ေက်ာင္းကုိ တစ္ေန႕သုံးေခါက္ေရာက္ၾကပါတယ္။ ညအိပ္ခ်ိန္ေလာက္ေရာက္မွ ခ်င္းသုပ္ေလးဘာေလးကပ္ၿပီးႏွုတ္ဆက္ၿပန္သြား မနက္က်အေစာၾကီးေရာက္လာၾကၿပန္ေရာ ။တကယ္ကဒီလုိ၀တ္ေနဆဲကာလတြင္း ဦးဇင္းေလးေတြကလည္းအလာမခံသင္႕ဘူး သူတုိ႕ကလည္းမလာသင္႕ဘူး ဘုရားတရား၀ိပႆနာနဲ႕ႏွလုံးသြင္းေနၾကရင္အေကာင္းဆုံးပါပဲ ။ဦဇင္းတုိ႕ကေတာ႕ ေၿပာမနာဆုိမနာရင္းႏွီးတဲ႕မိသားစုတကာမေတြဆုိေငါက္လႊတ္တယ္ “နင္တုိ႕ဟာလည္းမလြန္လြန္းဘူးလားဟာ ခဏေလးေတာင္မခြဲႏုိင္ၾကဘူးလား ။တုိ႕ဟာၿပန္မလာၾကေတာ႕မယ္ ေတာထြက္သြားတဲ႕ကုိယ္ေတာ္ေတြအတုိင္းပဲ ေက်ာင္းကကုိမၿပန္ၾကေတာ႕ဘူး သြားၾကသြားၾက ေက်ာင္းကကုိရင္ဦးဇင္းေတြ အာရုံေနာက္တယ္”လုိ႕ေလ
သာနသာေဘာင္မွာ ၀င္ေရာက္ေနထုိင္တာခ်င္းအတူတူေတာင္ အက်ိဳးအၿပစ္ၿဖစ္ရတာခ်င္းမတူႏုိင္ပါဘူး ။ ။ဥပမာထင္ရွားေအာင္တစ္ခုၿပရရင္ ။ ။ ၀ိနည္းတတ္တဲ႕ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ မာတုဂါမေတြနဲ႕ဆက္ဆံရာမွာ ဘယ္အရာကၾကီးေလးတဲ႕အၿပစ္ၿဖစ္ေစႏုိင္တယ္ဆုိတာသိေတာ႕ စည္းေဘာင္အတြင္းကပဲ စကားကုိေၿပာၾကဆုိၾကရပါတယ္ “ခ်စ္ခင္ပါတယ္ ႏွစ္သက္ပါတယ္”ေလာက္ေၿပာေၿပာ ကာမဂုဏ္နဲ႕ပတ္သက္တာမပါေသးသမွ် ကုိယ္ထိလက္ေရာက္မက်ဳးလြန္ေသးသမွ် အၿပစ္ရွိတယ္ သီလညစ္ႏြမ္းတယ္ဆုိေပသည္႕ ၀ိနည္းစည္းကမ္းေဘာင္အတြင္းမွာပဲရွိေနပါေသးတယ္၊ ရဟန္းေကာင္းတစ္ပါးပါပဲ ။ ။
ဒါေပမယ္႕ ၀ိနည္းမသိတဲ႕ ဒုလႅဘဦးဇင္းေလးေတြရဲ႕ ကာမေမထုန္နဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ ထိကပါးရိကပါးေၿပာဆုိမွုေတြ ၿပန္ခါနီမွာ ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္းမပဲဆုိၿပီး (၀ိိနည္းမသိရွာေတာ႕)လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္ ဖက္လွည္းတကင္းလုပ္ေနမွုေတြကေတာ႕ ၀ိနည္းေတာ္အရ ၾကီးေလးတဲ႕အၿပစ္ၿဖစ္လာၿပီ၊ ဒီအၿပစ္ၾကီးေတြဆုိတာက သံဃာ႕အလည္ထုတ္ေဖာ္၀န္ခံၿပီးကုစားမွအၿပစ္က ကင္းလြတ္ခြင္႕ရရတာပါ( ငယ္ၿဖဴစာတတ္ရဟန္းေတာ္ေတြကက်ဳးလြန္မိၾကသည္ထားဦး အခြင္႕သာတဲ႕တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ပရိ၀တ္ေဆာက္တည္ ၿပန္လည္ကုစားၿပီးၿဖဴစင္ေအာင္က်င္႕ေဆာင္ၾကၿမဲၿဖစ္ပါတယ္) ဒုလႅဘမ်းအတြက္ကေတာ႕အခ်ိန္မေပးႏုိင္ၾကၾကာၾကာမေနၾကေတာ႕ ကုစားဖုိ႕အင္မတန္ခက္ခဲပါတယ္။
သၾကၤန္မွာခဏသကၤန္းဆည္းသူေတြအတြက္ေတာ႕ ပါရာဇိကေလးပါဆုိတာပဲသိလုိက္ၾကရတယ္ သံဃာဒိေသသ္ (ဒုတိယအၿပစ္အၾကီးဆုံး)ဆုိတာဘာမွန္းကုိသိလုိက္ၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး ။မသိသည္႕အားေလ်ာ္စြာ က်ဴးလြန္မိၾကၿပန္ရင္လည္း ကုစားႏုိင္ၾကဖုိ႕ဘယ္လုိမွအခြင္႕မရေတာ႕ပါဘူး ။သူတုိ႕ကသၾကၤန္ၿပီးၿပန္ထြက္သြားၾကၿပီေလ ။ဒါေပမယ္႕ ဒီအာပတ္ၾကီးမ်ိဳးေတြက သူတုိ႕ခႏၶာကုိယ္မွာမေပ်ာက္ပ်က္ေတာ႕ပဲ ၿပန္လည္မကုစားသမွ် သမညလူေကာင္းတစ္ေယာက္မဟုတ္ၾကေတာ႕ပါဘူး ။ဥပေဒစကားနဲ႕ေၿပာရင္ေတာ႕ ‘သာသနာ႔လူဆုိးစာရင္း၀င္’လုိ႕ေၿပာရမယ္ထင္ပါတယ္ ။
ေနာက္တစ္ၾကိမ္မွ လူသာမန္ေတြနဲ႕အတူတကြ မိမိရဟန္းၿပန္ၿပဳၿပန္ရင္ သာမန္ၿဖဴစင္တဲ႕လူကေတာ႕ ရဟန္းေကာင္းဘ၀ကုိရရွိသြားပါတယ္ ။ထုိသာသနာ႕လူဆုိးစာရင္း၀င္ထားၿပီးၿဖစ္တဲ႕သူကေတာ႕ သိမ္ထဲမွာကမၼ၀ါစာဖတ္လုိ႕ၿပီးဆုံးတာနဲ႕ အလဇၨီဒုႆီလၾကီးၿဖစ္သြားၿပန္ပါေရာ ။စာထဲမွာဥပမာေပးထားတာက ႏွစ္ရက္ၿခားတစ္ခါ သုံးရက္ၿခားတစ္ခါ ငွက္ဖ်ားတက္တတ္တဲ႕သူလုိပဲတဲ႕ အဖ်ားမတက္ရင္လူေကာင္းပဲ အဖ်ားတက္လုိ႕ကေတာ႕ေသလုေမ်ာပါတဲ႕ေလ ။ ခုလည္းလူထြက္လုိက္တဲ႕အခါေတာ႕ အာပတ္နဲ႕လူသားမဆုိင္တဲ႕အတြက္ကင္းလြတ္ေနပါတယ္ ။သာသနာ႕ေဘာင္ၿပန္၀င္လာလုိ႕ကေတာ႕ အရင္ကအာပတ္ကခ်က္ခ်င္းၿပန္ေပၚလာၿပန္တာပါပဲ ဘယ္လုိမွမကုစားပဲ မေပ်ာက္ေတာ႕ပါဘူး ဒီလုိနဲ႕ပဲေသဆုံးသြားၿပန္ရင္လည္း လူေကာင္းသူေကာင္းဘ၀မ်ိဳးဘယ္လုိမွမေရာက္ေတာ႕ပါဘူး ။ဒါ႕ေၾကာင္႕မိမိတုိ႕ကိုယ္တုိင္ၿဖစ္ေစ မိမိတုိ႕သားငယ္ေတြကုိသာသနာ႕ေဘာင္မွာ ဒုလႅဘ၀တ္ေစခ်င္ရင္ၿဖစ္ေစ ။ သာသနာမွာက်င္႕ေဆာင္ရမယ္႕၀ိနည္းေတာ္ေတြက ဘာေတြဘာေတြလုိ႕အတိက်သိထားသင္႕ၾကပါတယ္ ။ဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေရးသားေပးခဲ႕တဲ႕ ဘုရားဥပေဒေတာ္ၾကီးတုိ႕လုိ စာအုပ္မ်ိဳးေတြကေတာ႕အေကာင္းဆုံးပါပဲ ။ၿပည္႕စုံေအာင္ရွင္းလင္းမၿပႏုိင္တဲ႕ ၀ိနည္းစည္းကမ္းကုိသာေရးထားၿပီး အာပတၱိ/အနာပတၱိ ေသခ်ာစြာေဖာ္ၿပမထားတဲ႕စာအုပ္မ်ိဳးေတြကေတာ႕ အက်ိဳးထက္အၿပစ္ၿဖစ္ဖုိ႕ကမ်ားပါတယ္ ။ေတာ္ၾကာအဲဒီစာအုပ္ဖတ္ၿပီးကာမွ ရဟန္း၀တ္ခ်င္စိတ္ေပ်ာက္ကုန္ၾကမယ္ေလ ။တကယ္၀ိနည္းကုိနားလည္လာ၇င္ စိတ္ေကာင္းရွိသူအတြက္သာသနာကက်င္႕ေဆာင္ဖုိ႕မခက္ခဲပါဘူး ဒါ႕ေၾကာင္႕ရွင္ေတာ္ဘုရားကလည္း သုကရံ သာဓုနာ သာဓု (သူေတာင္ေကာင္းဆုိိတာ ေကာင္းမွုကုိၿပဳဖုိ႕ရန္ အင္မတန္လြယ္တယ္)လုိ႕မိန္႕ေတာ္မူခဲ႕တာေပါ႕ ။ ဒုလႅဘ ခဏတာရဟန္းအၿဖစ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္သက္လုံးပဲ၀တ္၀တ္ ရဟန္း၀တ္ႏုိင္ရင္ေတာ႕ ပဗၺဇၺိတဘာေ၀ါ ဒုလၻေဘာလုိ႕ ဘုရားေဟာၾကားထားသည္႕အတုိင္း အက်ိဳးမ်ားလြန္းလွပါတယ္ (ေနတတ္ရင္ေပါ႕ေလ)
ဒါေပမယ္႕၀ိနည္းေလးမေတာက္တေခါက္တတ္လာေတာ႕ ဟုိလက္ညွိးထုိး ဒီလက္ညွိးထုိးနဲ႕ ရဟန္းေတာ္ေတြကုိစြပ္စြဲပုတ္ခတ္မိရင္ေတာ႕ မိမိမွာသာအၿပစ္ကၾကီးေလးမွာလည္းစိုးရိမ္ရတယ္။ ရဟန္း၀ိနည္းဆုိိတာကအေၿခအေနအေပၚမူတည္ၿပီး အတင္းအေလ်ာ႕ဆုိတာရွိတတ္ပါတယ္ ဒါကုိအနာ၀တၱိ ၊ထူးၿခားကင္းလြတ္ခြင္႕မ်ားလုိ႕ဆုိလုိပါတယ္။ ။ ဦးဇင္း၀ိနည္းေတာ္လာ သိသင္႕တဲ႕ဗဟုသုတတခုေၿပာၿပခ်င္ပါေသး တယ္ -
ေကာသလမင္းၾကီးကစစ္တပ္ၾကီးနဲ႕ထြက္လာေတာ႕ ဆဗၺဂၢီရဟန္းေတြကသြားၾကည္႕ၾကတယ္ ၊ ဒါကုိေကာသလမင္းၾကီးကၿမင္ေတာ႕ေမးေလွ်ာက္တယ္ အရွင္ဘုရားတုိ႕ဒီကုိဘာလာလုပ္ၾကသလဲဘုရား ၊ က်ဳပ္တုိ႕မင္းၾကီးစစ္တပ္ကုိလာၾကည္႕ၾကတာဗ်။ဟာ အရွင္ဘုရားရယ္-တပည္႕ေတာ္တုိ႕မွာအကုသိုလ္အလုပ္လုပ္ေနၾကရတာ တပည္႕ေတာ္လာၾကည္႕လုိ႕ဘာအက်ိုးရွိေနမလဲဘုရား ...စသည္စသည္ေၿပာၾကားလုိက္ပါတယ္ ဒီအေၾကာင္းကုိလူေတြကကဲ႕ရဲ႕ၾကလုိ႕ဘုရားကပညတ္ခ်က္ထုတ္လုိက္တယ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားစစ္တပ္တြင္းမသြားရတဲ႕ ေနာက္ရဟန္းေတာ္တပါးရဲ႕ဦးၾကီးစစ္သည္ေတာ္တစ္ေယာက္က နာမက်န္းၿဖစ္လုိ႕ပင္႕ေတာ႕ ဘုရားသြားေလ်ာက္တယ္ေလ ဒီေတာ႕ဘုရားရွင္က ပင္႕ဖိတ္ၿခင္းစတဲ႕အေၾကာင္းတစုံတရာရွိရင္ေတာ႕ခ်စ္သားတုိ႕သြားႏုိင္ပါတယ္အႏုပညတ္ခ်က္ အထူးပါမစ္တခုထုတ္ေပးလုိက္တယ္ေလ ။ ဒီလုိအေၿခေနေလးေတြရွိတတ္ပါတယ္ ။
ေနာက္တစ္ခ်က္က မိမိ၀ိနည္းသင္ယူတာသည္ မိမိအတြက္သင္ယူတာ မိမိက၀ိနည္းစည္းကမ္းေတြကုိၾကည္ညိဳေလးစားလုိ႕သင္ယူတာဆုိရင္ေတာ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းမြန္တဲ႕အတြက္ အက်ိဳးမ်ားလွေပမယ္႕ ၀ိနည္းတတ္ရင္သာသနာ႕၀န္ထမ္းရဟန္းေတာ္ေတြကုိ ၀ိနည္းနဲ႕အညီေနေစမယ္႕ ပဲ႕ၿပင္သြင္သင္မယ္လုိ႕ေတာ႕သြာမေတြးသင္႕ဘူး သာသနာမွာ၀င္ေရာက္ေနထုိင္ၾကတဲ႕ သာမေဏအားလုံးသာမေဏသိကၡာကုိ ရဟန္းေတာ္အားလုံး (အခ်ိဳ႕မသင္ယူၾကတဲ႕ ဒုလႅဘမ်ားမဆုိလုိပါ)အနည္းဆုံးေတာ႕ (၂၂၇)သြယ္သိကၡာပုဒ္ဆုိတာ ဘာေတြဘာေတြလုိ႕ေလ႕လာသင္ယူၾကၿပီးၿဖစ္ၾကပါတယ္ ။ တခ်ိဳ႕ကုိယ္႕ကုိယ္ကုိယ္မဆုံးမႏုိင္လုိ႕သင္ယူၿပီးေပမယ္႕ လက္ေတြ႕မက်င္႕ၾကံႏုိင္ၾကေသးပါဘူး ။ရဟန္းနဲ႕အာပတ္ဆုိတာကလည္းမကင္းေကာင္းဘူး ရဟႏၱအရွင္ေကာင္းေတြေတာင္ အစိတၱကအာပတ္ဆုိတာေတြက သင္႕ႏုိ္င္ၾကေသးေတာ႕ ၿမင္ၿမင္သမွ်လုိက္ေၿပာဆုိဆုံးမဖုိ႕ကလည္းမၿဖစ္ဘူးေလ။ ရဟန္းေတာ္အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ဆုံးမမရလုိ႕ သံဃာေတာ္ကဥေကၡပနိယကံၿပဳထားၾကရတာေတလည္းရွိတယ္ေလ ။ဒါကိုမိမိကမသိပဲ သူတုိ႕ကုိဆုံးမရေအာင္ေတာ႕ ငါကအရင္ဆုံးအေအးကေလးကပ္ ဆြမ္းကေလးကပ္မယ္ေနာက္မွသိမ္းသြင္းေဟာေၿပာမယ္ဆုိၿပီး လွဳဒါန္းေနၿပန္ရင္လည္း အဆိပ္ပင္ေရေလာင္း မေကာင္းတဲ႕သူနဲ႕ေပါင္းမိလုိ႕ ငရုပ္သီးနဲ႕ေပါင္းမိတဲ႕ၾကက္သြန္လုိ ဒယ္အုိးထဲထည္႕အေၾကာ္ခံေနရပါဦးမယ္။
ေရွးေရွးဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားကေတာ႕ ၀ိနည္းေတာ္ေတြဆုိတာ ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႕သာသက္ဆုိင္ၾကလုိ႕ကံေဆာင္စဥ္ မွာ ရဟန္းေတာ္ေတြသာပါ၀င္ပတ္သက္ခြင္႕ရတယ္။၀ိနည္းစင္ၾကယ္မစင္ၾကယ္ စြပ္စြဲၿခင္း ဆုံးၿဖတ္ၿခင္းကုိ လူေတြမပါ၀င္တဲ႔ သိမ္အတြင္းမွာၿပဳလုပ္ၾကရတယ္ ။တကယ္လုိ႕သာလူေတြသိသင္႔တယ္ဆုိရင္ ပါတိေမာက္ၿပ ဥပုသ္ၿပဳတာကုိလူေတြပါလာေရာက္နားေထာင္ခြင္႕ရွိရမယ္၊ လူေတြပါဆုံးၿဖတ္ခြင္႔ေပးထားပါလိမ္႔မယ္လုိ႕ မိန္႔ေတာ္မူၾကပါတယ္။
ေနာက္စကားစပ္လုိ႕ မစုိးရိမ္ေက်ာင္းတကာၾကီးအေၾကာင္းနဲနဲေလးေၿပာၿပခ်င္ပါေသးတယ္ ။တစ္ခါေတာ႕ေက်ာင္းတကာၾကီးက ရန္ကုန္ကုိရထားနဲ႕ခရီးသြားသတဲ႕ ။ရထားေပၚမွာ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ “ဟာတကာၾကီးကမစုိးရိမ္ေက်ာင္းတကာၾကီးဆုိေတာ႕ သံဃာအစုံေတြ႔ရလိမ္႔မယ္ ဘယ္ဟာကအရဟန္းေကာင္း ဘယ္ဟာကရဟန္းဆုိးခြဲၿခားႏုိင္ေအာင္ ဒီစာအုပ္ေလးဖတ္ၾကည္႕သင္႔တယ္”ဆုိၿပီးစာအုပ္တစ္လုပ္ေပးသတဲ႕ေလ
ဒီေတာ႕ေက်ာင္းတကာၾကီးက” အရွင္ဘုရား တပည္႕ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ဒီရဟန္းကေတာ႕(၀ိနည္းေတာ္နဲ႕ညီလုိ႕ )ရဟန္းေကာင္း ဒီရဟန္းကေတာ႕(၀ိနည္းမေလးစားလုိ႕)ရဟန္းဆုိးလုိ႕ အဲလုိခြဲၿခားမၿမင္ပါဘူးဘုရား ေက်ာင္းတုိက္ၾကီးထဲ၀င္သြားရင္ သံဃာေတာ္ေတြဖူးရတာနဲ႕ကုိတပည္႕ေတာ္မွာ အက်ိဳးမ်ားလွပါၿပီ ၊တပည္႕ေတာ္ေရွ႕မွာ (၁၀)ပါးေတြ႕ရင္ဆယ္ပါးလုံးၾကည္ညိဳ၀တ္ခ်ႏုိင္တယ္ဘုရား ၊အရွင္ဘုရားညႊန္ၿပတဲ႕စာအုပ္ဖတ္ၿပီးကာမွ ေတြ႕သမွ်သံဃာေတာ္ေတြမၾကည္႕ညိဳႏုိင္ပဲ အကုသုိလ္ပြားမိမွာစုိးလုိ႕မဖတ္ပါရေစနဲ႕လုီ႕ၿငင္းလုိက္သတဲ႕ေလ ၊ေနာက္မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကုိအမွန္အမွားေလွ်ာက္ထားၾကည္႕ေတာ႕ ဆရာေတာ္ၾကီးကတကာၾကီးကုိသာဓုေခၚတယ္လုိ႕ ဖတ္ရဖူးတယ္ေလ။ မသိရင္ ဗဟုသုတအသိညာဏ္နည္းတယ္ပဲဆုိဆုိ ဦးဇင္းတစ္ဦးထဲအၿမင္ကေတာ႕ ရဟန္းၿပဳမည္႕သူမဟုတ္ပဲ လူသာမန္တုိ႕အတြက္ေတာ႕ ၀ိနည္းကုိသင္တာဟာ အက်ိဳးထက္အၿပစ္ပုိမ်ားမလားလို႔ပဲေတြးမိလုိ႕ေလ။စာထဲမွာပါတဲ႕၀ိနည္းသင္ရမယ္ဆုိတာက (227)သြယ္သိကၡာပုဒ္ေတြထက္ကုိ ရဟန္းေတာ္ေတြကုိဆြမ္းဘယ္လိုကပ္ရတယ္ ဘယ္လုိအပ္စပ္ေအာင္စီမံေပးရတယ္ဆုိတာကိုသင္ယူေစလုိတဲ႕သေဘာပါ ။တပည္႕လိမၼာ ဆရာအာပတ္လြတ္လုိ႔ ဆုိရုိးစကားရွိထားတယ္မဟုတ္လား။
၀ိနည္းဆုိတာ သာသနာအတြက္အလြန္အင္မတန္မွအေရးၾကီးပါတယ္ ၀ိနည္းေတာ္ဟာ သာသနာရဲ႕အသက္ဆုိတာလည္းတကယ္႕အမွန္တရားပါပဲ ဒါ႕ေၾကာင္႕ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႕ကေတာ႕ ၂၂၇ သြယ္ေသာသိကၡာပုဒ္ေတာ္ကုိမၿဖစ္မေနကုိသင္ယူေလ႕လာၾကရမွာၿဖစ္ပါတယ္ ေနာက္လၿပည္႕လကြယ္ဥပုသ္ေန႕ေတြမွာလည္း ၀ိနည္းေတာ္ေတြကုိစုေပါင္းနာယူၾကရမွာၿဖစ္ပါတယ္ ။မေမ႕ေပ်ာက္ဖုိ႕ရည္ရြယ္လုိရင္းၿဖစ္ပါတယ္ (ဒါကုိဥပုသ္ၿပဳတယ္လုိ႕ေခၚပါတယ္)သုိ႕ေသာ္ ၀ိနည္းတရားေတာ္ဟာ အလြန္အင္မတန္မွအရာက်ယ္လြန္းပါတယ္ ။၀ိနည္းတတ္ရင္ၾကက္(လူ)သတ္လုိ႕ေတာင္ရတယ္လုိ႕ဆုိရုိးစကားကလည္းရွိထားတယ္မဟုတ္လား ဥပမာ သဥၥိစၥပါဏသိကၡာပုဒ္ကုိလည္းလက္တစ္လုံးၿခားလြတ္ခ်င္ သတၱ၀ါေလးေတြရဲ႕အသက္ကုိလည္းေသေစခ်င္တယ္ဆုိပါေတာ႕ အၿခားတစ္ေယာက္ကုိ "မင္းမနက္ၿဖန္ညဆယ္႕ႏွစ္နာရီ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ၊ဘာလက္နက္နဲ႕ ဘယ္သတၱ၀ါကုိသြားသတ္ေခ်လုိ႕ညႊန္ၾကားလုိက္ရင္ =အခုိင္းခံရသူက မိမိေၿပာဆုိတဲ႕အတုိင္းအတိအက်လုိက္နာေဆာင္ရြက္မွ မိမိမွာ၀ိနည္းၿပစ္သင္႕ရၿပီး အသတ္ခိုင္းတဲ႕သတၱ၀ါကုိမသတ္ပဲတစ္ၿခားသတၱ၀ါကုိသြားသတ္မိၿခင္း ခုိင္းထားတဲ႕အခ်ိန္လြဲသြားၿခင္း လက္နက္ပစၥည္းလြဲသြားၿခင္းစတဲ႕ တစ္ခုခုခ်ြတ္လြဲသြားရင္ အဘိဓမၼာအရအၿပစ္ကေရွာင္လြဲမရေပမယ္႕ ၀ိနည္းၿပစ္ကကင္းလြတ္သြားေစႏုိင္တဲ႕သေဘာရွိပါတယ္ ။ ဒါ႕ေၾကာင္႕၀ိနည္း၀ိနည္းဆုိတဲ႕ေနရာမွာ ဒီအလုပ္ လုပ္ရင္ဒီအၿပစ္ၿဖစ္ကုိၿဖစ္ရမယ္လုိ႕အတိက်တရားေသမရွိပါဘူး ။သင္ယူတဲ႕ေနရာမွာလည္း အနာပတၱိ၀ါရ အာပတၱိ၀ါရေတြပါ အေသအခ်ာနားလည္အပါး၀ေအာင္သင္ယူမွ အက်ိဳးမ်ားမွာၿဖစ္ပါတယ္ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ေတာင္သင္ယူရမွာလဲဆုိရင္ အနည္းဆုံးဥေပဇၥ်ယ္ဆရာ႕ထံမွာ အလုပ္အေက်ြးၿပဳရင္ သာသနာမွာေနပုံထုိင္နည္းကုိ (၅)ႏွစ္ၾကာေအာင္သင္ယူရမယ္လုိ႕ ၀ိနည္းပါဠိေတာ္ေတြထဲမွာေဖာ္ၿပထားပါတယ္။ သုိ႕မဟုတ္က ၀ိနယကုကၠဳစၥႏွိပ္စက္ခံရၿပီး သာသနာမွာမေပ်ာ္ပိုက္ၿဖစ္ကာ ဒုကၡေရာက္ရွာလိမ္႕မယ္လုိ႕ၿမင္မိပါတယ္။လူေတြလည္းအတိက်သိနားလည္ခ်င္ၾကရင္၀ိနည္းပိဋက အ႒ကထာဋီကာေတြပါေမြေႏွာက္အာစရိယ၀ါဒပါသင္ယူ ကုိယ္ပုိင္ညာဏ္နဲ႕ခ်င္႕ခ်ိန္ႏုိင္မွ မွန္ကန္တဲ႕အဆုံးၿဖတ္တခုကုိရရွိမွာပါ။
ဥပမာၿပရရင္ ဒုတိယပါရာဇိက၀ိနီတ၀တၳဳမွာ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးကပင္လယ္ကမ္းေၿခကေက်ာင္းေလးတစ္ေက်ာင္းမွာသီတင္းသုံးစဥ္ ေသာက္ေရးအုိးမွေရခြက္မရွိလို႕ အုံးမွုတ္ခြက္ေလးနဲ႕ တကယ္႕ကုိယ္လက္ရာေၿမာက္လွပေသသပ္လွတဲ႕ေရခြက္ေလးတစ္ခုလုပ္ထားခဲ႕တယ္ ။လက္မွုပညာလည္းက်ြမ္းက်င္ေတာ႕ အင္မတန္လွပတာေပါ႕ ဒီေတာ႕ေနာက္ထပ္ေရာက္လာတဲ႕ရဟန္းတစ္ပါးကလုိခ်င္စိတ္နဲ႕ယူသြားတယ္ ေနာက္ရဟန္းႏွစ္ပါးဆုံမိေတာ႕ ဟာဒါငါလုပ္ထားတဲ႕ေရခြက္ေလး မင္းခုိးလာတာပဲ ဆုိၿပီးပါရာဇိကနဲ႕စြပ္စြဲေတာ႕တာေပါ႕ ဒီတင္မွ သာမန္ဆုံးၿဖတ္ရင္ပါရာဇိကဆုိသြားမွာ ဟုိရဟန္းေတာ္ေလးအတြက္ဘ၀ပ်က္ရေတာ႕မွာ ၀ိနည္းက်ြမ္းက်င္ေတာ္မူတဲ႕ဆရာေတာ္ကေမးတယ္ မင္းေရမွုတ္လုပ္ၿပိးအသုံးၿပဳခဲ႕တာဘယ္ေလာက္ၾကာပလဲ ဟာေတာ္ေတာ္ေတာ႕ၾကာပီဘုရား ေအးဒါဆုိေန႕စဥ္သုံးခဲ႕တာကုိကအဲဒီပစၥည္းရဲ႕တန္ဖုိးကေလ်ာ႕ေလ်ာ႕သြားတယ္ ဒါ႕ေၾကာင္႕တမတ္မထုိ္က္တန္ေတာ႕ဘူး ပါရာဇိကမသင္႕ပါဘူးလို႕ဆုံးၿဖတ္လုိက္ရတယ္ေလ ရဟန္းေတာ္အခ်င္ခ်င္းေတာင္မွဆုံးၿဖတ္ခက္ခဲလုိ႕၀ိနည္းေဆာင္မေထရ္ၾကီးေတြနဲ႕ကင္းေနလုိ႕မရပါဘူး ။၀ိနည္းသင္ယူၿပီးတဲ႕အခါမိမိဘာသာ ရဟန္းေတာ္ေတြအေပၚအာပတ္ေတြတင္ၿပီးစြပ္စြဲ မိမိပဲငရဲလားကုန္ၾကမွာလည္းအင္မတန္စုိးရိမ္မိပါတယ္။
ဒါ႕ေၾကာင္ ႕ဦးဇင္းရဲ႕အၿမင္ကုိေၿပာရရင္ ၀ိနည္းအကုန္လုံးသင္တာထက္ ရဟန္းေတာ္ေတြအပ္စပ္ေအာင္ဘယ္လုိၿပဳလုပ္စီမံေပးရမယ္ ဘယ္ဟာအပ္တယ္ဘယ္ဟာမအပ္ဘူးေလာက္အေၿခခံသေဘာေလာက္သင္ၿပီးရင္ မိမိတို႕အတြက္အလြန္အက်ိဳးမ်ားတဲ႕ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကုိအရင္ဦးဆုံးသင္ယူေလ႕လာက်င္႕ၾကံပြားမ်ားအားထုတ္သင္႕ၾကပါတယ္လုိ႕ပဲ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္ ။ ။
အရွင္၀ိမလာလကၤာရ(မုံရြာ)
by လကၤာ အရွင္ on Thursday, December 29, 2011 at 8:34am ·
No comments:
Post a Comment