* ေၾကကြဲဖြယ္ရာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္သာသနာ*

      ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္ဟာ စစ္မွန္တဲ႔ဗုဒၶအဆုံးအမေတြနဲ႔ အလွမ္းကြာေ၀းလာၾကၿပီလုိ႔ေတာ႔ စိတ္ထဲမွာခံစားရမိတယ္ အမွန္တကယ္က (ရေသ႔)ရဟန္းဆုိလာ လူမဟုတ္ဘူး လူေတြရဲ႕ဓေလ႔စရုိက္နဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြကုိၿငီးေငြ႔ၾကလုိ႔ လူသူေ၀းရာ ေတာေတြေတာင္ေတြထဲမွာ ပုန္းေအာင္းမွီခုိၾကတဲ႔သူေတာ္စဥ္ေတြရဲ႕အစဥ္အလာပါ ဒါ႔ေၾကာင္႔သူတုိ႔မွာ ေတာေတာင္လွုိင္ေခါင္း သစ္ပင္ရင္းစသည္တုိ႔ကုိသာ ေနရာထုိင္ခင္းအၿဖစ္အသုံးၿပဳေတာ္မူၾကပါတယ္

အစာအာဟာရအတြက္ဆုိလည္း အခ်ိန္တန္မွ သပိတ္ပုိက္ကာအိမ္တကာသုိ႔လွည္႔လည္ကာ ၿမတ္ေသာေတာင္းရမ္းစားေသာက္ၿခင္းၿဖင္႔ေၿဖရွင္းၾကရပါတယ္ ၊
ေဆးအတြက္ဆုိလည္း ႏြားက်င္ငယ္ရည္ႏွင္႔ဖန္ခါးသီးဟာ သူတုိ႔အတြက္ ဘုရားေဆးေတာ္ၾကီး(ပရေဆး)ပါပဲ
အ၀တ္အတြက္ဆုိလည္း အမုိက္ပုံ သုႆန္စသည္တုိ႔၌ လူတို႔စြန္႔ပစ္ထားေသာ အ၀တ္စုတ္မ်ားကုိသာေကာက္ယူကာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္အပ္စပ္ေအာင္ ဆုိးရည္ၿဖင္႔ဆုိကာ ပံသုကူသကၤန္းကုိသာ၀တ္ရုံသုံးေဆာင္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
    ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပင္ ေဆးဆရာဇီ၀ကအား သကၤန္းလွုဒါန္းခြင္႔မၿပဳမီကပံသုကူသကၤန္းကုိပင္ ၀တ္ရုံသုံးေဆာင္ေတာ္မူခဲ႔တယ္လုိ႔ ၀ိနည္းမဟာ၀ါ မွာေတြ႔ရပါတယ္။
   ရဟန္းေတာ္မ်ား၀တ္ရုံသုံးေဆာင္ၾကတဲ႔ သကၤန္းေတာ္ဟာ အမွုိက္ပုံ သုႆန္သၿဂၤဳိင္းစသည္က လူတုိ႔စြန္႔ပစ္ထားအပ္တဲ႔ အ၀တ္စုတ္မ်ားသာၿဖစ္ေပမယ္႔ လူေတြရဲ႕ပုိးဖဲကတၱီပါအ၀တ္အထည္ေတြထက္ေတာ႔ အစေပါင္းမ်ားစြာသာလြန္ေနပါတယ္။ အဘယ္႔ေၾကာင္႔ဆုိေသာ္ ယင္းေရႊေငြရတနာစီၿခယ္ထားအပ္တဲ႔လူတုိ႔အသုံးအေဆာင္အ၀တ္အစားေတြဟာ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ တရားအားထုတ္ေနၾကတဲ႔ သူေတာ္စင္မ်ားအတြက္အႏၱရာယ္မ်ားလွလုိ႔ပါတယ္ ။ အဖုိးနည္းေလေလ အႏၱရာယ္ကင္းေလေလ ၊ရွာေဖြရလြယ္ကူေလေလ ၊တပ္မက္မွုကင္းေလေလလုိ႔ဆုိရင္မွားမည္မထင္ပါ။ ယင္းသကၤန္း၏ဂုဏ္ေက်းဇူးတုိ႔ကုိ ဗုဒၶစာေပမွာ ေအာက္ပါအတုိင္းေတြ႔ရပါတယ္-
                     
                                     သကၤန္း၏ ဂုဏ္ေက်းဇူး ၁၂-ပါး


၁။ အဖိုးနည္း၍ ေကာင္းမြန္ၿပီးလွ်င္ ရွင္ရေသ့တို႔ႏွင့္ အပ္စပ္ျခင္းသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးတစ္ပါး။
၂။ မိမိလက္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ျခင္းသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးတစ္ပါး။
၃။ သံုးေဆာင္ရာမွာ ျဖည္းျဖည္းသာ ညစ္ႏြမ္း၍ ေလွ်ာ္ေသာအခါ ကိစၥ က်ယ္ဝန္းမႈမရွိျခင္းသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးတစ္ပါး။
၄။ သံုးေဆာင္သျဖင့္ ေဆြးသြားေသာ္လည္း ခ်ဳပ္စပ္ဖာေထးေနဖြယ္မရွိ စြန္႔ပစ္လိုက္႐ံုသာ ျဖစ္ျခင္းသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးတစ္ပါး။
၅။ တဖန္အသစ္ရေအာင္ ရွာေသာအခါ အလြယ္တကူရေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ျခင္း သည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးတစ္ပါး။
၆။ ရွင္ရေသ့အျဖစ္ႏွင့္ ေလ်ာက္ပတ္ သင့္ေလ်ာ္ျခင္းသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးတစ္ပါး။
၇။ ရန္သူလူဆိုးတို႔၏ အသံုးအေဆာင္ မဟုတ္ျခင္းသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးတစ္ပါး။
၈။ သံုးေဆာင္ေသာသူမွာ တန္းဆာဆင္ရာ မေရာက္ျခင္းသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးတစ္ပါး။
၉။ ဝတ္႐ံုေဆာင္ယူရာ၌ ေပါ့ပါးျခင္းသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးတစ္ပါး။
၁ဝ။ သကၤန္းပစၥည္း၌ အလိုနည္းျခင္းသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးတစ္ပါး။
၁၁။ ေလွ်ာ္ကိုထုလွ်င္ ေတလွ်င္ပင္ ေလွ်ာ္ေတသကၤန္း ျဖစ္ႏိုင္သျဖင့္ ေလွ်ာ္ေတသကၤန္း ျဖစ္ေပၚေစျခင္း၌ တရားႏွင့္ညီ၍ အျပစ္မရွိျခင္းသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးတစ္ပါး။
၁၂။ ေလွ်ာ္ေတသကၤန္း ေပ်ာက္ဆံုးပ်က္စီးသြားေသာ္လည္း ငဲ့ကြက္ႏွေျမာေနဘို႔ မရွိျခင္းသည္ ဂုဏ္ေက်းဇူးတစ္ပါး။ ………………………………………………………………………………………………..
                         ပထမဆုံး ဂဟပတိစီ၀ရ သကၤန္းဒါယကာၾကီး

                                     ၂၁ဝ-ေဆးဆရာဇီ၀ကေတာင္းေသာ ဆု

     ေဆးဆရာဇီ၀ကသည္ ဘုရားရွင္အားေဆးကုသေပး၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ ကိုယ္ေတာ္သည္ မၾကာမီပင္လွ်င္ ျပကေတ့သေဘာအတိုင္း ျဖစ္၏။ ထိုအခါ ေကာမာရဘစၥမည္ေသာ ဇီဝကသည္ သိဝိတိုင္း၌ျဖစ္ေသာ ထိုပုဆိုးအစံုကို ယူ၍ ျမတ္စြာ ဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို ႐ိွခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနကာ ျမတ္စြာဘုရား ကို ''အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား တစ္ခုေသာ ဆုကို ေတာင္းလိုပါသည္''ဟု ေလွ်ာက္၏။
      ဇီဝက ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ ဆုေပးျခင္းမွ လြန္ေျမာက္ကုန္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူရာ) အသွ်င္ဘုရား ေတာင္းမည္႕ဆုသည္ အပ္လည္း အပ္ပါ၏၊ အျပစ္လည္း မ႐ိွပါဟု (ေလွ်ာက္၏)။
      ဇီဝက ဆိုေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူေသာအခါ အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္လည္းေကာင္း၊ ရဟန္း သံဃာသည္လည္းေကာင္း ပံ့သကူသကၤန္းကိုသာ ေဆာင္ပါ၏၊
     အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္ထံ့ဤသိဝိတိုင္းျဖစ္ ပုဆိုးအစံုကို ပေဇၨာတမင္းက ပို႔သပါ၏၊ မ်ားစြာေသာ ပုဆိုးတို႔ထက္ မ်ားစြာေသာ ပုဆိုးအစံုတို႔ထက္ မ်ားစြာေသာ ပုဆိုးအစံုတစ္ရာတို႔ထက္ မ်ားစြာေသာ ပုဆိုးအစံုတစ္ေထာင္တို႔ထက္ မ်ားစြာေသာ ပုဆိုး အစံုတစ္သိန္းတို႔ထက္ အဖိုးလည္းတန္ပါ၏၊ အထူးသျဖင့္လည္း ခ်ီးမြမ္းအပ္ပါ၏၊ အမြန္အျမတ္လည္း ျဖစ္ပါ၏၊ အထူးသျဖင့္လည္း ေက်ာ္ေစာထင္ရွားပါ၏၊ ထက္ဝန္းက်င္မွလည္းေကာင္းပါ၏။
    အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ သိဝိတိုင္းျဖစ္ ပုဆိုးအစံုကို ခံယူေတာ္မူပါ၊ ရဟန္း သံဃာအားလည္း ဒါယကာတို႔ လွဴေသာ သကၤန္းကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သိဝိတိုင္းျဖစ္ ပုဆိုးအစံုကို ခံယူေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေကာမာရဘစၥမည္ေသာ ဇီဝကကို တရားစကားျဖင့္ (အက်ိဳးစီးပြါးကို) သိျမင္ ေစလ်က္ (တရားကို) ေဆာက္တည္ေစကာ (တရားက်င့္သံုးရန္) ထက္သန္ ရႊင္လန္းေစေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ေကာမာရဘစၥမည္ေသာ ဇီဝကသည္ ျမတ္စြာဘုရားက (တရားစကားျဖင့္ အက်ိဳးစီးပြါးကို) သိျမင္ ေစလ်က္ (တရားကို) ေဆာက္တည္ေစကာ (တရားက်င့္သံုးရန္) ထက္သန္ရႊင္လန္းေစၿပီးေသာ္ ေနရာမွ ထ၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ႐ိွခိုးၿပီးလွ်င္ အ႐ိုအေသျပဳကာ ဖဲခြါသြားေလ၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ တရားစကားကို ေဟာေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ရဟန္းတို႔ကို ''ရဟန္းတို႔ ဒါယကာတို႔ လွဴေသာ သကၤန္းကို ခြင့္ျပဳ၏၊ ပံ့သကူသကၤန္းကို ေဆာင္ျခင္းငွါ အလို႐ိွေသာ ရဟန္းသည္ ေဆာင္ေလာ့၊ ဒါယကာတို႔ လွဴေသာ သကၤန္းကို သာယာျခင္းငွါ အလို႐ိွေသာ ရဟန္းသည္ သာယာေလာ့။ ရဟန္းတို႔ တစ္ပါးပါးေသာ သကၤန္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲျခင္းကို ငါခ်ီးမြမ္း၏''ဟု မိန္႔ ေတာ္မူ၏။
…………………………………………………………
       ယင္းကဲ႔သုိ႔ဂဟပတိစီ၀ရကုိခြင္႔ၿပဳအၿပီးေနာက္မွာေတာ႔ ရဟန္းေတာ္တုိ႔ဟာ ၀ိနည္းေတာ္လည္းအထူးတလည္ပညတ္ထားေတာ္မမူရေသးတဲ႔အတြက္ အေရာင္အေသြးကာလာအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ၀တ္ဆင္လာၾကပါတယ္ ။ဒါ႔ေၾကာင္႔ဘုရားရွင္က သာသနာႏွင္႔မအပ္စပ္တဲ႔အေရာင္မ်ားကုိ မ၀တ္ၾကဖုိ႔တားၿမစ္ေတာ္မူရၿပန္ပါတယ္ ။ယင္းအေၾကာင္းအရာကုိ ၀ိနည္းမဟာ၀ါပါဠိေတာ္မွမူရင္းအတုိင္းကူးယူေဖာ္ၿပေပးလုိက္ရပါတယ္ ။

     အဘယ္႔ေၾကာင္႔ဆုိေသာ္ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခာတ္မွာ ၀ိနည္းေတာ္မ်ား းကိုအၿမစ္ကတူးၿဖိဳကာ မိမိိတုိ႔ၾကိဳက္သလုိ၀တ္ရုံေနၾကတဲ႔မဟာယာနရဟန္းေတာ္ေတြကုိ စာဖတ္သူတုိ႔ေတြ႔ဖူးၿမင္ဖူးၾကမွာပါပဲ အရဟတၱဓဇလုိ႔ေခၚတဲ႔ သစ္ခြံသစ္ေခါက္ဆုိးအေရာင္သကၤန္းမ်ားမဟုတ္ၾကေတာ႔ပဲ အလုံးစုံၿဖဴေသာ ၊အလုံးစုံနက္ေသာ ၊အလုံးစုံၿပာေသာ မိမိတုိ႔ႏွစ္သက္ရာအေရာင္မ်ားကုိ၀တ္ရုံလာၾကလုိ႕ပါပဲ ။
    ယင္းတုိ႔၏အလုိအရ ၀တ္ရုံသုံးေဆာင္ၿခင္းသည္ က်ြႏု္ပ္တုိ႔ေထရ၀ါဒအရ သိမ္အတြင္း၀င္ကာ သပိတ္တစ္လုံးသကၤန္းသုံးထည္ၿဖင္႔ရဟန္းၿပဳလာၾကေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားမဟုတ္ၾက၍ ၀ိနည္းေၾကာင္းအရ မည္သုိ႔မွ်ေၿပာဆုိခြင္႔ရွိမည္မဟုတ္ေပ။
    သုိ႔ေသာ္ သုိ႔ေသာ္ က်ြႏု္တုိ႔ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္အခ်ိဳ႔သည္ကား လြဲမွားစြာ နားမလည္စြာ သူတုိ႔လည္းဘုရားသားေတာ္ေတြပါပဲ ရဟန္းအမည္ခံထားသူေတြပါပဲ ယုိးဒယား သီရိလကၤာစေသာ ႏုိင္ငံမ်ားမွရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ အ၀ါေရာင္၀တ္ဆင္ၾကသည္ ၊ၿမန္မာကအညိဳေရာင္၀တ္ဆင္ၾကသည္၊ မဟာယာနရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ၊အၿဖဴေရာင္ အၿပာေရာင္ ခရမ္းေရာင္စသည္စသည္ မိမိတုိ႔ႏွစ္သက္ရာ၀တ္ဆင္ၾကသည္ ၊လူ၀တ္ကဲ႔သုိ႔ေလာင္းဘီရွည္မ်ားကုတ္အက်ၤ ီမ်ား၀တ္ဆင္ၾကသည္၊ ယခု ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာက်မွ အၿပာေရာင္သကၤန္းကုိ၀တ္ဆင္ေသာ မုိးၿပာဆရာေတာ္အရွင္ညာဏက်မွ ၀ုိင္း၀န္းကာ အၿပစ္ဖုိ႔ေၿပာဆုိၾကသည္ ၊ ဘာသာေရးဆုိတာ လြတ္လပ္စြာယုံၾကည္ပုိင္ခြင္႔ကုိးကြယ္ပုိင္ခြင္႔ ၊ေဟာေၿပာပုိင္ခြင္႔ရွိရမည္စသည္ၿဖင္႔ ေရးသားလာၾက ေၿပာဆိုလာၾကေပၿပီး ။
    က်ြႏု္ပ္ရင္ထဲ၌ကား အလြန္အင္မတန္မွ စိတ္မသက္မသာၿဖစ္ရေပ၏။ က်ြႏု္ပ္တုိ႔ေထရ၀ါဒ သံဃာမေထရ္ၾကီးမ်ား ဘုရားလက္ထက္ကေနယေန႔တုိင္သယ္ေဆာင္လာခဲ႔ၾကသည္၊ က်င္႔ၾကံေနထုိင္လာခဲ႔ၾကေပ၏။ သုိ႔ေသာ္ က်ြႏု္ပ္တုိ႕လက္ထက္အေရာက္မွာ ယခုၿမန္မာႏုိင္ငံသည္လည္း အၿပာေရာင္သကၤန္းမ်ားကုိ ခြင္႔ၿပဳရမည္ နားလည္ႏုိင္ၾကရမည္ ။ဒါဟာ ကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္ခြင္႔ရွိသည္ဟုဆုိလာၾကၿခင္းအေပၚမွာ အလြန္ပင္ စိတ္ႏွလုံးမသာမယာၿဖစ္ရေပ၏။
     ယင္းကဲ႔သုိ႔ ၾကိဳက္တာလုပ္ ၊ၾကိဳက္တာယူ အကုန္ဘုရား၀ါဒ ဘုရားအလုိေတာ္က်ခ်ည္းသာဟု လက္ခံၾကမည္ဆုိလွ်င္လည္း က်ြႏု္ပ္သည္ကား ဘုရားအလုိေတာ္က် အတုိင္းသာ ဘုရားရွင္ခြင္႔ၿပဳထားေတာ္မူေသာ ေနထုိင္နည္းၿဖင္႔သာ သာသနာတြင္း၌ ေနထုိင္က်င္႔သုံးရပါလုိ၏ ဟူ၍သာ ဆႏၵၿပဳမိေပသည္ ။
   စာရွုသူတုိ႕ကား မိမိတုိ႔အသိညာဏ္အေလွ်ာက္ မိမိိတို႔ခံယူခ်က္အေလွ်ာက္ မိမိတုိ႔ဘာသာ မွန္ကန္သည္႔ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေရြးခ်ယ္ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ပဲ ဆႏၵၿပဳလုိက္ရပါသည္။
    ဘုရားရွင္၏၀ိနည္းပါဠိေတာ္ၾကီးေတြမွာ ေဟာၾကားပညာတ္ထားေတာ္မူခဲ႔ပုံေတြကုိေတာ႔ ဗဟုသုတအၿဖစ္ေလ႔လာၾကည္႔ၾကေစခ်င္ပါသည္ ။ေနာက္မွသာ မိမိတုိ႔ဘာသာ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာအေရာင္၀တ္ဆင္ကာ ၾကဳိဳက္ႏွစ္သက္သလုိ ယူဆေၿပာဆုိၾကတာ အေကာင္းဆုံးၿဖစ္ပါလိမ္ ႔မည္။
                    ………………………………………………………………………..                
                         ၂၂၈-အလံုးစံုညဳိေသာ သကၤန္းစသည္ကို ပယ္ျခင္း  


     ၃၇၂။ တစ္ရံေရာအခါ ဆဗၺဂၢီရဟန္းတို႔သည္ အလံုးစံုညဳိေသာ အဆင္းရွိေသာ သကၤန္းတို႔ကို ေဆာင္ကုန္၏။ပ။ အလံုးစံုဝါေသာ အဆင္းရွိေသာ သကၤန္းတို႔ကို ေဆာင္ကုန္၏။ပ။ အလံုးစံုနီေသာ အဆင္းရွိေသာ သကၤန္းတို႔ကို ေဆာင္ကုန္၏။ပ။ အလံုးစံုျပာေသာ အဆင္းရွိေသာ သကၤန္းတို႔ကို ေဆာင္ကုန္၏။ပ။ အလံုးစံုမည္းေသာ အဆင္းရွိေသာ သကၤန္းတို႔ကို ေဆာင္ကုန္၏။ပ။ အလံုးစံု မဟာရဂၤမည္ေသာ (ကင္းေျခမ်ားေက်ာက္ကုန္းအဆင္းႏွင့္ တူေသာ) ဆိုးရည္ျဖင့္ ဆိုးေသာ သကၤန္းတို႔ကို ေဆာင္ကုန္၏။ပ။ အလံုးစံုမဟာနာမမည္ေသာ (ဖက္ရြက္ေရာ္အဆင္းႏွင့္ တူေသာ) ဆိုးရည္ျဖင့္ ဆိုးေသာ သကၤန္း တို႔ကိုေဆာင္ကုန္၏။ပ။ အဆာမျဖတ္ေသာ သကၤန္းတို႔ကိုေဆာင္ကုန္၏။ပ။ ရွည္ေသာ အဆာရွိေသာ သကၤန္းတို႔ကို ေဆာင္ကုန္၏။ပ။ ပန္းပြင့္အဆာက်စ္ေသာ သကၤန္းတို႔ကို ေဆာင္ကုန္၏။ပ။ ေႁမြပါးပ်ဥ္း ႏွင့္ တူေသာ အဆာက်စ္ေသာ သကၤန္းတို႔ကို ေဆာင္ကုန္၏။ပ။ သင္တိုင္းကို ေဆာင္ကုန္၏။ပ။ ေလွ်ာ္ ေတသကၤန္းကို ေဆာင္ကုန္၏။ပ။ ဦးရစ္ကို ေဆာင္ကုန္၏။ လူတို႔သည္ ''အဘယ့္ေၾကာင့္ သာကီဝင္ မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ကာမဂုဏ္ကို ခံစားေသာ လူတို႔ကဲ့သို႔ ဦးရစ္ကို ေဆာင္ကုန္ဘိသနည္း''ဟု ကဲ့ရဲ ့ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။

     ရဟန္းတို႔ အလံုးစံုညဳိေသာ အဆင္းရွိေသာ သကၤန္းတို႔ကို မေဆာင္အပ္ကုန္။ အလံုးစံုဝါေသာ အဆင္းရွိေသာ သကၤန္းတို႔ကို မေဆာင္အပ္ကုန္။ အလံုးစံုနီေသာ အဆင္းရွိေသာ သကၤန္းတို႔ကို မေဆာင္ အပ္ကုန္။ အလံုးစံုျပာေသာ အဆင္းရွိေသာ သကၤန္းတို႔ကို မေဆာင္အပ္ကုန္။ အလံုးစံုမည္းေသာ အဆင္း ရွိေသာ သကၤန္းတို႔ကို မေဆာင္အပ္ကုန္။ အလံုးစံုမဟာရဂၤမည္ေသာ (ကင္းေျခမ်ားေက်ာက္ကုန္းအဆင္း ႏွင့္တူေသာ) ဆိုးရည္ျဖင့္ ဆိုးေသာ သကၤန္းတို႔ကို မေဆာင္အပ္ကုန္။ အလံုးစံု မဟာနာမမည္ေသာ (ဖက္ရြက္ေရာ္အဆင္းႏွင့္တူေသာ) ဆိုးရည္ျဖင့္ ဆိုးေသာ သကၤန္းတို႔ကို မေဆာင္အပ္ကုန္။ အဆာ မျဖတ္ေသာ သကၤန္းတို႔ကို မေဆာင္အပ္ကုန္။ ရွည္ေသာ အဆာရွိေသာ သကၤန္းတို႔ကို မေဆာင္ အပ္ကုန္။ ပန္းပြင့္အဆာက်စ္ေသာ သကၤန္းတို႔ကို မေဆာင္အပ္ကုန္။ ေႁမြပါးပ်ဥ္းႏွင့္ တူေသာ အဆာ က်စ္ေသာ သကၤန္းတို႔ကို မေဆာင္အပ္ကုန္။ သင္တိုင္းကို မေဆာင္အပ္ကုန္။ ေလွ်ာ္ေတသကၤန္းကို မေဆာင္အပ္ကုန္။ ဦးရစ္ကို မေဆာင္အပ္ကုန္။ ေဆာင္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
………………………………………………….
                                    ၂၁၅-သကၤန္းဆိုးျခင္း

၃၄၄။ တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတို႔သည္ ႏြားေခ်းျဖင့္လည္းေကာင္း ေျမနီျဖင့္လည္းေကာင္း သကၤန္းကို ဆိုးကုန္၏၊ သကၤန္းသည္ အဆင္းမလွ ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ အျမစ္ဆိုးရည္ ပင္စည္ဆိုးရည္ အေခါက္ဆိုးရည္ အရြက္ဆိုးရည္ အပြင့္ဆိုးရည္ အသီးဆိုးရည္ဟု ဆိုအပ္ကုန္ေသာ ဤေျခာက္မ်ဳိးေသာ ဆိုးရည္တို႔ကို ခြင့္ျပဳ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
……………………………………………..
တစ္ရံေရာအခါ ရဟန္းတို႔သည္ အဆာမျဖတ္ေသာ ဆင္စြယ္ေရာင္ႏွင့္ တူေသာ သကၤန္းတို႔ကို ေဆာင္ကုန္၏။ လူတို႔သည္ ''ကာမဂုဏ္ကို ခံစားေသာ လူတို႔ကဲ့သို႔တည္း''ဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆိုၾကကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္း တို႔ အဆာမျဖတ္ေသာ သကၤန္းတို႔ကို မေဆာင္အပ္ကုန္၊ ေဆာင္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏့ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
……………………………………………….
                        ၂၁၆ - ျဖတ္ေသာသကၤန္းကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူျခင္း

၃၄၅။ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေတာ္မူသေရြ႕ သီတင္းသံုးေန ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ဒကိၡဏာဂိရိဇနပုဒ္သို႔ ေဒသစာရီ ႂကြခ်ီေတာ္မူ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေလးေထာင့္ကန္ သင္းဖြဲ႕ေသာ အစဥ္ဖြဲ႕ေသာ အၾကားအၾကား၌ အကန္႔ဖြဲ႕ေသာ ခရီးဆံုကဲ့သို႔ဖြဲ႕ေသာ မဂဓတိုင္းသူတို႔၏ လယ္ကို ျမင္ေတာ္မူ၍ အသွ်င္အာနႏၵာကို ''အာနႏၵာ သင္သည္ ေလးေထာင့္ကန္သင္းဖြဲ႕ေသာ အစဥ္ဖြဲ႕ေသာ အၾကားအၾကား၌ အကန္႔ဖြဲ႕ေသာ ခရီးဆံုကဲ့သို႔ဖြဲ႕ေသာ မဂဓတိုင္းသူတို႔၏ လယ္ကို ျမင္၏ေလာ''ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ''ျမင္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား''ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ အာနႏၵာ သင္သည္ ရဟန္းတို႔အား ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ သကၤန္းတို႔ကို စီရင္ျခင္းငွါ စြမ္းႏိုင္ပါမည္ေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ စြမ္းႏိုင္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရားဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဒကိၡဏာဂိရိဇနပုဒ္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေတာ္မူသေရြ႕ သီတင္းသံုးေနေတာ္ မူၿပီးလွ်င္ တစ္ဖန္ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္သို႔ ျပန္ႂကြေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔၏ သကၤန္းတို႔ကို စီရင္ၿပီး၍ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို ''ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္စီမံၿပီးေသာ သကၤန္းတို႔ကို ၾကည့္ ႐ႈေတာ္မူပါ''ဟု ေလွ်ာက္၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ တရားစကားကို ေဟာေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ရဟန္းတို႔ကို ''ရဟန္းတို႔ အာနႏၵာသည္ ပညာရွိေပစြ၊ ရဟန္းတို႔ အာနႏၵာသည္ ႀကီးေသာ ပညာရွိေပစြ၊ အာနႏၵာသည္ ငါဘုရား အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာအပ္ေသာ ပါဠိေတာ္၏ အနက္ကို အက်ယ္အားျဖင့္ သိဘိ၏၊ အနားပတ္ တလုပ္ေျမာင္းရွည္ မည္သည္ကိုလည္း ျပဳဘိ၏၊ တလုပ္ေျမာင္းငယ္ကိုလည္း ျပဳဘိ၏၊ အိမ္ဝန္းႀကီးကိုလည္း ျပဳဘိ၏၊ အိမ္ခြဲကိုလည္း ျပဳဘိ၏၊ အလယ္ေခါင္ကိုလည္း ျပဳဘိ၏၊ ေခါင္ရံကိုလည္း ျပဳဘိ၏၊ လည္ထိရာ၌ ခံေသာ အနားပတ္ကိုလည္း ျပဳဘိ၏၊ ျမင္းေခါင္းထိရာ၌ ခံေသာ အနားပတ္ကိုလည္း ျပဳဘိ၏၊ လက္လိပ္ကိုလည္း ျပဳဘိ၏၊ ျဖတ္လည္း ျဖတ္ဘိ၏၊ ဓားျဖတ္ျခင္းျဖင့္ ၾကမ္းတမ္း၍ ရဟန္းတို႔အား ေလ်ာက္ပတ္၏၊ ရန္သူတို႔သည္လည္း အလိုမရွိအပ္။ ရဟန္းတို႔ ျဖတ္ေသာ ဒုကုဋ္၊ ျဖတ္ေသာ ကိုယ္ဝတ္၊ ျဖတ္ေသာ သင္းပိုင္ ကို ခြင့္ျပဳ၏''ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
------
၂၁၇-တိစီဝရိက္ကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူျခင္း
၃၄၆။ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေတာ္မူသေရြ႕ သီတင္းသံုးေန ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ေဝသာလီျပည္သို႔ ေဒသစာရီ ႂကြခ်ီေတာ္မူ၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ႏွင့္ ေဝသာလီျပည္ အၾကား ခရီးရွည္ႂကြေတာ္မူစဥ္ ဦးေခါင္း၌လည္းေကာင္း ပခံုး၌လည္းေကာင္း ခါး၌လည္းေကာင္း ဘံုလွ်ိဳကဲ့သို႔ အထပ္ထပ္ေသာ သကၤန္းကို ျပဳ၍ လာကုန္ေသာ သကၤန္းတို႔ျဖင့္ ခ်ီပိုးအပ္ေသာ ဘ႑ာရွိကုန္ေသာ၊ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔ကို ျမင္ေတာ္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားအား ''ဤ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္း ႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ားတို႔သည္ သကၤန္းမ်ားရန္ အက်ဳိးငွါ အလြန္လ်င္ျမန္စြာ လွည့္လည္ဘိကုန္၏၊ ငါသည္ ရဟန္းတို႔အား သကၤန္း၌ အပိုင္းအျခားကို ဖြဲ႕ရမူ အပိုင္းအျခားကို ထားရမူ ေကာင္းေလစြ''ဟု အၾကံျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အစဥ္အတိုင္း ေဒသစာရီလွည့္လည္သည္ရွိေသာ္ ေဝသာလီျပည္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုေဝသာလီျပည္ ေဂါတမကမည္ေသာ ေစတီ 'ပေညာင္ပင္' ၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ခ်မ္းေအးေသာ ေဆာင္းဥတုအခါျဖစ္ေသာ (တပို႔တြဲ + တေပါင္း) =ႏွစ္လ တို႔၏ အၾကားျဖစ္ေသာ ရွစ္ညဥ့္တို႔၌ ဆီးႏွင္းက်ေသာ ညဥ့္အခါဝယ္ လြင္တီးေခါင္၌ တစ္ထည္တည္းေသာ သကၤန္းရွိသည္ျဖစ္၍ ထိုင္ေနေတာ္မူ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားအား ခ်မ္းေအးျခင္း ျဖစ္ေတာ္မမူ။
ပဌမယာမ္လြန္ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ခ်မ္းေအးျခင္း ျဖစ္ေတာ္မူ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ႏွစ္ထည္ေျမာက္ေသာ သကၤန္းကို ျခံဳ႐ံုေတာ္မူ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားအား ခ်မ္းေအးျခင္း ျဖစ္ေတာ္မမူ။
မဇၩိမယာမ္လြန္ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ခ်မ္းေအးျခင္း ျဖစ္ေတာ္မူ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သံုးထည္ေျမာက္ေသာ သကၤန္းကို ျခံဳ႐ံုေတာ္မူ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားအား ခ်မ္းေအးျခင္း ျဖစ္ေတာ္မမူ။
ပစၧိမယာမ္လြန္ေသာ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ မ်က္ႏွာႏွင့္တူေသာ ညဥ့္၏ အ႐ုဏ္တက္လတ္ေသာ္ ျမတ္စြာ ဘုရားအား ခ်မ္းေအးျခင္း ျဖစ္ေတာ္မူ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေလးထည္ေျမာက္ေသာ သကၤန္းကို ျခံဳ႐ံု ေတာ္မူ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားအား ခ်မ္းေအးျခင္း ျဖစ္ေတာ္မမူ။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားအား ''ဤသာသနာေတာ္၌ ခ်မ္းတတ္ေသာ သေဘာရွိကုန္ေသာ အခ်မ္းကို ေၾကာက္ေသာ သေဘာရွိကုန္ေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသားတို႔သည္ သံုးထည္ေသာ သကၤန္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲမွ်တျခင္းငွါ စြမ္းႏိုင္ကုန္၏၊ ငါသည္ ရဟန္းတို႔အား သကၤန္း၌ အပိုင္းအျခားကို ဖြဲ႕ရမူ အပိုင္းအျခားကို ထားရမူ သံုးထည္ေသာ သကၤန္းကို ခြင့္ျပဳရမူ ေကာင္းရာ၏''ဟု အၾကံျဖစ္၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ တရားစကားကို ေဟာေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ရဟန္းတို႔ကို-
''ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ငါသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ႏွင့္ ေဝသာလီျပည္အၾကား ခရီးရွည္ႂကြ ေတာ္မူစဥ္ ဦးေခါင္း၌လည္းေကာင္း၊ ပခံုး၌လည္းေကာင္း၊ ခါး၌လည္းေကာင္း ဘံုလွ်ိဳကဲ့သို႔ အထပ္ထပ္ေသာ သကၤန္းကို ျပဳ၍ လာကုန္ေသာ၊ သကၤန္းတို႔ျဖင့္ ခ်ီပိုးအပ္ေသာ ဘ႑ာရွိကုန္ေသာ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔ကို ျမင္ေတာ္မူ၍ ငါအား ''ဤ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ားတို႔သည္ သကၤန္းမ်ား ရန္ အက်ဳိးငွါ အလြန္လ်င္ျမန္စြာ လွည့္လည္ကုန္၏၊ ငါသည္ ရဟန္းတို႔အား သကၤန္း၌ အပိုင္းအျခားကို ဖြဲ႕ရမူ အပိုင္းအျခားကို ထားရမူ သံုးထည္ေသာ သကၤန္းကို ခြင့္ျပဳရမူ ေကာင္းေလစြ''ဟု အၾကံျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ငါသည္ ဤသာသနာေတာ္၌ ခ်မ္းေအးေသာ ေဆာင္းဥတုအခါျဖစ္ေသာ (တပို႔တြဲ + တေပါင္း) =ႏွစ္လတို႔၏ အၾကားျဖစ္ေသာ ရွစ္ညဥ့္တို႔၌ ဆီးႏွင္းက်ေသာ ညဥ့္အခါဝယ္ လြင္တီးေခါင္၌ တစ္ထည္တည္းေသာ သကၤန္းရွိသည္ျဖစ္၍ ထိုင္ေန၏၊ ငါအား ခ်မ္းေအးျခင္း မျဖစ္။
ပဌမယာမ္လြန္ေသာ္ ငါအား ခ်မ္းေအးျခင္း ျဖစ္ခဲ့၏၊ ငါသည္ ႏွစ္ထည္ေျမာက္ေသာ သကၤန္းကို ျခံဳ႐ံု၏၊ ငါအား ခ်မ္းေအးျခင္း မျဖစ္။
မဇၩိမယာမ္လြန္ေသာ္ ငါအား ခ်မ္းေအးျခင္း ျဖစ္ခဲ့ျပန္၏၊ ငါသည္ သံုးထည္ေျမာက္ေသာ သကၤန္းကို ျခံဳ႐ံု၏၊ ငါအား ခ်မ္းေအးျခင္း မျဖစ္။
ပစၧိမယာမ္လြန္ေသာ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ မ်က္ႏွာႏွင့္တူေသာ ညဥ့္၏ အ႐ုဏ္တက္လတ္ေသာ္ ငါအား ခ်မ္းေအးျခင္း ျဖစ္ခဲ့ျပန္၏၊ ငါသည္ ေလးထည္ေျမာက္ေသာ သကၤန္းကို ျခံဳ႐ံုျပန္၏၊ ငါအား ခ်မ္းေအးျခင္း မျဖစ္ခဲ့။
ရဟန္းတို႔ ထိုငါအား ''ဤသာသနာေတာ္၌ ခ်မ္းတတ္ေသာ သေဘာရွိကုန္ေသာ အခ်မ္းကို ေၾကာက္ေသာ သေဘာရွိကုန္ေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသားတို႔သည္ သံုးထည္ေသာ သကၤန္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲမွ်တျခင္းငွါ့စြမ္းႏိုင္ကုန္၏၊ ငါသည္ ရဟန္းတို႔အား သကၤန္း၌ အပိုင္းအျခားကို ဖြဲ႕ရမူ အပိုင္းအျခားကို ထားရမူ သံုးထည္ေသာ သကၤန္းကို ခြင့္ျပဳရမူ ေကာင္းေလစြ''ဟု အၾကံျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ႏွစ္ထပ္ေသာ ဒုကုဋ္သကၤန္း၊ တစ္ထပ္ေသာ ကိုယ္ဝတ္သကၤန္း၊ တစ္ထပ္ေသာ သင္းပိုင္၊ ဤသံုးထည္ေသာ သကၤန္းကို ခြင့္ျပဳ၏''ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
…………………………………………….
     ယေန႔ေသာ္ကား သကၤန္းအေရာင္တုိ႔သည္ အလြန္အင္မတန္မွ မ်ားၿပားစုံလင္လွေပ၏ က်ြန္တုိ႔ၿမန္မာႏုိင္ငံမွာပင္ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာလာေသာ စိမ္းညွိ႔ေရာင္သန္းေနတဲ႔ ေခတ္သစ္သကၤန္းမ်ားလည္းေပၚလာၾကၿပီတည္း ၊ ဘုရားအလုိေတာ္က်မက်ကုိကား ၀ိနည္းက်ြမ္းက်င္လိမၼာေတာ္မူၾကသည္႔ ဆရာေတာ္မ်ားသာ အဆုံးအၿဖတ္ေပးႏုိင္ၾကမည္ၿဖစ္သတည္း ။
     (၀ိနေယာ နာမ  သာသနႆ အာာယ၊ု၀ိနည္းမည္သည္ သာသနာ၏ အသက္တည္း)
                          by လကၤာ အရွင္ on Friday, January 20, 2012 at 1:06pm ·